Μπάμπης Κούτρας

Οποιος μάλιστα προσπαθεί να αντισταθμίσει την πλήρη άγνοια βασικών γνώσεων πολιτικής και την έλλειψη ενσυναίσθησης με επικοινωνιακές πομφόλυγες, τότε κινδυνεύει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γιάνης Βαρουφάκης που εξαϋλώθηκε τη νύχτα του debate, πριν από τις εκλογές του 2023, με την... ιστορική του απάντηση για τα εθνικά θέματα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή πίστευε ότι όλοι τού «οφείλουν» απόλυτη προβολή και αποσιώπηση των λαθών του, ακόμη και για τα σχέδια επιστροφής στη δραχμή.

Πολλοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις πολιτικές ιδέες και τη συμπεριφορά του Κασσελάκη με όρους μεταπολιτικής, ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας το υπαινίχθηκε πρόσφατα. Ο κάθε πολιτικός έχει τον δικό του τρόπο για να φτάσει στον στόχο, είτε είναι η ηγεσία του κόμματος είτε η διακυβέρνηση της χώρας, και αυτό σε μεγάλο βαθμό είναι αποδεκτό. Φοβάμαι όμως ότι ακόμη κι αν δεχθούμε πως σημασία δεν έχει ο τρόπος αλλά το αποτέλεσμα, η περίπτωση του Stefanos δεν έχει λογική εξήγηση. Οι ακρότητες και οι επικοινωνιακές αντιφάσεις ξεπερνούν κάθε άλλο προηγούμενο. Οχι εκείνων που έγιναν αρχηγοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή πρωθυπουργοί, αλλά ακόμη και όσων έλαμψαν στο πολιτικό σκηνικό κινούμενοι στα όρια του γραφικού.

Είναι προφανές ότι ο Κασσελάκης επιχειρεί να αναδείξει την επικοινωνία ως το βασικό εργαλείο προσέλκυσης των ψηφοφόρων που κινούνται στον λεγόμενο απολιτίκ χώρο, μακριά από την κομματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίζαμε. Θεμιτό, αλλά είναι απαραίτητο να μπορεί να το υποστηρίξει και με πολιτική ουσία. Οταν επιλέγεις να μιλάς όλη την ημέρα, πρέπει να ξέρεις τι λες και να είσαι σίγουρος ότι μπορείς να το κάνεις πράξη. Σε διαφορετική περίπτωση είναι σίγουρο ότι θα υποπέσεις σε γκάφες που κοστίζουν.

Το τελευταίο διάστημα καταγράφεται μια συνεχής διολίσθησή του σε ακρότητες. Αρχισε με τη δήλωση «υπουργοί σκοτώνουν παιδιά», που προσπάθησε ανεπιτυχώς να «μαζέψει» η εκπρόσωπος του κόμματος, αποδοκιμάστηκε από στελέχη του και, όταν ρωτήθηκε ο ίδιος, έφυγε από το τηλεοπτικό στούντιο. Οπαδός υποτίθεται της διαφάνειας, άνοιξε το νέο πολυτελές σπίτι του στο Κολωνάκι στην τηλεόραση, αλλά όταν οι ερωτήσεις έγιναν ενοχλητικές, απάντησε «δεν είσαι ο λογιστής μου». (Η αλήθεια είναι ότι οι εκλογές πλησιάζουν και ακόμη δεν έχει δώσει στη δημοσιότητα το «πόθεν έσχες» του όπως είχε υποσχεθεί.)

Στις περιοδείες δεσπόζει το τροχόσπιτο με τη φωτογραφία του, το λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ έχει συρρικνωθεί και είναι σε άσπρο χρώμα. Είναι φανερό πως ο ίδιος δεν αντέχει τον ΣΥΡΙΖΑ και η πλειοψηφία της κομματικής βάσης δεν θέλει να ακούει για Κασσελάκη. Το βράδυ των εκλογών θα ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους. Τα κομματικά όργανα δεν συνεδριάζουν και έγινε ένα briefing στις αρχές της εβδομάδας μετά από καιρό. Στο αόρατο κόμμα, με το αόρατο παρελθόν και τα αόρατα στελέχη, μόνο η εκπρόσωπος Τύπου εμφανίζεται στη δημόσια σφαίρα. Κανένα άλλο πρόσωπο, υποψήφιος ευρωβουλευτής ή βουλευτής, δεν υπάρχει στα βιντεάκια που κατακλύζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα οποία ο ίδιος κάνει πρόζα.

Ακόμη και η παρουσίαση του προγράμματος για το φορολογικό έγινε με δελτίο Τύπου και το προπαγανδίζει ο ίδιος στις ομιλίες του, ενώ αρμόδιος τομεάρχης είναι ο Νίκος Παππάς. Οσον αφορά το περιεχόμενο του «προγράμματος», αποτελείται μόνο από βερμπαλιστικές υποσχέσεις που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, ούτε την παραμικρή πιθανότητα υλοποίησης.

Είναι κατανοητή η ανάγκη να βρεθεί αντίπαλος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η χώρα χρειάζεται ισχυρή αντιπολίτευση και εναλλακτικές λύσεις για την εξουσία. Μόνο που όποιος διεκδικεί αυτό τον ρόλο πρέπει να τον κερδίσει με τις θέσεις του, τις προτάσεις του, το πρόγραμμά του, την ηγετική ομάδα που τον πλαισιώνει. Οχι μόνο με το δήθεν επικοινωνιακό πλεονέκτημα.

Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει τη δυναμική να... ξεπεράσει τον πρόεδρο του ΜέΡΑ25. Οχι τώρα, όχι ακόμη, αν και όλο και περισσότερο επιταχύνει προς αυτή την κατεύθυνση. Οταν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αρχίσουν πραγματικά να καταγράφουν και να αναδεικνύουν τις πολιτικές αντιφάσεις και τον επικοινωνιακό ναρκισσισμό του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, θα χαθούμε στο μέτρημα στη διάρκεια μόνο μιας ημέρας. Ας του δώσουμε, όμως, λίγο ακόμη χρόνο, άλλωστε στην πολιτική είναι μειράκιον και στην ηλικία «ημιπιτσιρικάς», που θα έλεγε κι ο Νίκος Βούτσης.