Μπάμπης Κούτρας

Η ελαφρώς υποτονική προεκλογική περίοδος δεν πρέπει να αποπροσανατολίζει. Πέραν του αυτονόητου, δηλαδή της εκλογής των Ελλήνων ευρωβουλευτών και της ποιότητας εκπροσώπησης της χώρας στα κέντρα αποφάσεων των Βρυξελλών, πολλά εσωτερικής φύσεως ζητήματα διακυβεύονται από τα σημερινά αποτελέσματα.

Είναι γεγονός ότι με ευθύνη του πολιτικού συστήματος οι Ελληνες πολίτες, για μία ακόμη φορά, έμειναν εκτός της ευρωπαϊκής προεκλογικής ατζέντας. Η Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της, αντιμέτωπη με την ακρίβεια και το Μεταναστευτικό που αλλάζει την ταυτότητά της. Βλέπει μπροστά της το φάσμα του οικονομικού και κοινωνικού εκτροχιασμού, εν μέσω δύο πολέμων που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς και πότε θα τελειώσουν. Οδηγείται σε μια γκρίζα περίοδο ανασφάλειας, με τη Βρετανία εκτός και τον Τραμπ να απειλεί πως αν εκλεγεί οι ΗΠΑ θα αποσύρουν την ομπρέλα της στρατιωτικής κάλυψης. Ψάχνει απεγνωσμένα πολιτικές λύσεις ανάμεσα στην Ακροδεξιά και τους λαϊκιστές. Τίποτε από τα παραπάνω δεν μπήκε στον προεκλογικό διάλογο στη χώρα μας, και όταν το συνειδητοποιήσουμε θα είναι κι αυτή τη φορά αργά.

Ακόμη όμως κι αν αγνοήσαμε τα ευρωπαϊκά, δεν μπορεί να γίνει το ίδιο και με τα εσωτερικά μας. Η σύνθεση της Βουλής δεν θα αλλάξει το βράδυ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι και αύριο πρωθυπουργός. Μια σειρά από πολιτικές που εφαρμόστηκαν τον τελευταίο χρόνο θα κριθούν εκ νέου. Παράδειγμα, οι χειρισμοί σε προβλήματα όπως η ακρίβεια, η Υγεία, η ασφάλεια, η εξωτερική πολιτική και η άμυνα. Το αποτέλεσμα μπορεί να αλλάξει τη σύνθεση της κυβέρνησης, τις προτεραιότητες, τις κατευθύνσεις, συνολικά τον τρόπο διακυβέρνησης, ακόμη και τον χρόνο των επόμενων εκλογών. Να θυμηθούμε σε ποιον βαθμό καθόρισαν τις πολιτικές εξελίξεις οι ευρωεκλογές του 2019, του 2014 και του 2009 και να καταλάβουμε ότι η αποχή και η χαλαρή ψήφος πολλές φορές μπορεί να στείλουν λάθος μηνύματα. Αύριο θα είμαστε μπροστά σε ένα νέο πολιτικό τοπίο που πιθανόν να εγκλωβίζει τη χώρα μας σε νέα αδιέξοδα.

Πιο πολύ όμως απ’ όλα, το εκλογικό αποτέλεσμα απόψε μπορεί να αλλάξει την αντιπολίτευση. Η σειρά των κομμάτων, αλλά και η διαφορά μεταξύ τους θα ιχνογραφήσει έναν νέο πολιτικό χάρτη με βάση τον οποίο θα οδηγηθούμε στις επόμενες εθνικές εκλογές. Θα είναι ο Στέφανος Κασσελάκης, ο Νίκος Ανδρουλάκης ή κάποιος τρίτος ο βασικός αντίπαλος του σημερινού πρωθυπουργού την επόμενη τριετία; Θα πάρει πιο συγκεκριμένο σχήμα ο πολιτικός χώρος στα δεξιά πέραν της Νέας Δημοκρατίας και ποιο θα είναι αυτό; Αν ο Κασσελάκης συγκεντρώσει ένα ποσοστό κοντά στο 17%, είναι βέβαιο ότι θα προχωρήσει σε νέες αλλαγές και εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε η κομματική βάση έχει μετακινηθεί από την Κεντροαριστερά και την Αριστερά προς ένα απολιτίκ κοινό χωρίς σαφή ιδεολογική ταυτότητα, όπως και ο αρχηγός του. Ακόμη και η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα θα είναι δύσκολη μέσα σε αυτό το περιβάλλον των Kasselistas.

Μην ξεχνάμε ότι οι δυο τους έδωσαν... ραντεβού μετά τις ευρωεκλογές, όταν επήλθε η ρήξη στο συνέδριο τον περασμένο Φεβρουάριο. Ο τέως πρωθυπουργός ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα και στις 17-18 Ιουνίου αρχίζει το rebranding με στόχο την επιστροφή του. Μια επιστροφή που ασφαλώς θα ξεκινήσει με καλύτερους όρους, αν ο διάδοχός του δεν καταφέρει να επιτύχει τους εκλογικούς του στόχους. Αγνωστος όρος της εξίσωσης παραμένει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Η τρίτη θέση τού δημιουργεί τεράστια εσωκομματικά προβλήματα, αλλά όσο δεν υπάρχει ώριμη εναλλακτική λύση μάλλον θα τα αντιμετωπίσει με τακτικούς ελιγμούς (συνέδριο, αλλαγές στην ηγετική ομάδα ή και διεκδίκηση της επανεκλογής από τη βάση).

Συνοπτικά, μπορούμε να πούμε ότι το αποψινό αποτέλεσμα θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τις κυβερνητικές επιλογές της επόμενης τριετίας, τον αντίπαλο του Μητσοτάκη στις εθνικές εκλογές και το μέλλον της Ακροδεξιάς στη χώρα μας. Τουλάχιστον για έναν ή και για περισσότερους από τους παραπάνω λόγους επιβάλλεται η συμμετοχή μας στην εκλογική διαδικασία με αίσθημα ευθύνης.