Η χαμένη ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ

      Η ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ προκλήθηκε αφενός από τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, που συνεχίζεται με γκροτέσκο τρόπο, και αφετέρου από την εκτιμώμενη φθορά της κυβέρνησης που βρίσκεται στον έκτο χρόνο της θητείας της. Η αντικειμενικά θετική συγκυρία που προσφέρουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι στο ΠΑΣΟΚ, είναι λογικό να χρειάζεται και τη δική του συμμετοχή για να αξιοποιηθεί επαρκώς. Δηλαδή μέσα από τις διπλές εσωκομματικές εκλογές, που ολοκληρώθηκαν, να προκύψει το αναγκαίο «πράσινο» restart με τη συμμετοχή νέων προσώπων, την αξιοποίηση ανενεργών δυνάμεων, την οργανωτική αναδιάρθρωση, τη διαμόρφωση νέων πολιτικών που θα γίνουν αποδεκτές από την κοινωνία και γενικώς τον... εκσυχρονισμό του παλιού ΠΑΣΟΚ που «δεν άρεσε», όπως διαπιστώθηκε και στις ευρωεκλογές του Ιουνίου.

      Σύμφωνα με το τελικό αποτελέσματα του β΄ γύρου τη νέα ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ καλείται να την υλοποιήσει ένας... παλιός, ο Νίκος Ανδρουλάκης. Αυτό συνιστά ένα πολιτικό παράδοξο. Τόση «φασαρία», τέτοια κινητοποίηση, τόσες ελπίδες για να φθάσει το ΠΑΣΟΚ εκεί απ΄ όπου ξεκίνησε; Γιατί είναι γεγονός πως αυτοί οι τέσσερις μήνες της προεκλογικής προσπάθειας των έξι υποψηφίων προέδρων ξύπνησαν το ΠΑΣΟΚ, το έβγαλαν από τον λήθαργο και ανέβασαν τα ποσοστά του, τουλάχιστον αυτό έδειξαν οι δημοσκοπήσεις. Για να συνεχιστεί αυτή η ισχυρή δυναμική του ΠΑΣΟΚ την επόμενη ημέρα, δεδομένης της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και να φτάσει στους στόχους του χρειάζονται μεγάλες αλλαγές. Για αρχή πρέπει να αλλάξει εντελώς ο Ανδρουλάκης που ξέραμε ως τώρα και από καλός στην τακτική να γίνει και σπουδαίος ηγέτης ...ανοιχτών οριζόντων για να υλοποιήσει από εδώ και μπρος όσα δεν μπόρεσε μέχρι χθες. Μην ξεχνάμε ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε κι άλλες, πολλές ευκαιρίες την τελευταία τριετία, που ηγείται του κόμματος, αλλά απέτυχε να τις αξιοποιήσει και τα εκλογικά αποτελέσματα που έφερε το ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζονται επιεικώς μέτρια. Αν αυτή τη φορά θα τα καταφέρει καλύτερα από τις προηγούμενες θα το δούμε το προσεχές διάστημα, με ορίζοντα τις εθνικές εκλογές, όταν αυτές γίνουν.

     Πάντως έχω την αίσθηση πώς όλοι όσοι ...είδαν την παρούσα πολιτική συγκυρία ως «νέα ευκαιρία» για το ΠΑΣΟΚ δεν είχαν στο μυαλό τους τον Ανδρουλάκη, αλλά έναν εκ των άλλων πέντε υποψηφίων. Μόνο που οι προσδοκίες τους δεν επιβεβαιώθηκαν στις ... κάλπες. Ερμηνεύοντας τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των εσωκομματικών εκλογών καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι δύο εκ των έξι υποψηφίων, ο Μιχάλης Κατρίνης και η Νάντια Γιαννακοπούλου, δεν έπιασαν ούτε τη... βάση. Πιθανόν στο μέλλον να επανέλθουν με περισσότερες πιθανότητες, αλλά σε αυτή τη φάση κινήθηκαν χαμηλά. Διακρίθηκαν για τη μαχητικότητά τους και τον καθαρό λόγο, αλλά προφανώς αυτό δεν φτάνει. Τα ηγετικά χαρακτηριστικά για να αναδειχθούν χρειάζονται χρόνο και τρόπο.

      Απέμειναν οι υποψηφιότητες του Χάρη Δούκα, του Παύλου Γερουλάνου και της Αννας Διαμαντοπούλου για να ηγηθούν της «επιστροφής» του ΠΑΣΟΚ. Οι περίπου 300.000 που πήγαν στις κάλπες στις 6 Οκτωβρίου δεν έδωσαν την καθαρή λύση που θα έβγαζε το κόμμα τους από το τέλμα. Η Αττική έδειξε τον δρόμο στηρίζοντας τον Γερουλάνο και τη Διαμαντοπούλου, αλλά η περιφέρεια δεν ακολούθησε. Για μία ακόμη φορά επιβεβαιώθηκε ότι το χάσμα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ της Αττικής και το ΠΑΣΟΚ της υπόλοιπης Ελλάδας παραμένει βαθύ. Και σαν μην έφτανε αυτό, οι δύο εκ των τριών υποψηφίων αλληλοεξουδετερώθηκαν. Γερουλάνος και Διαμαντοπούλου πήραν το 40%, αλλά κανείς από τους δύο δεν πέρασε στον δεύτερο γύρο.

      Αλλά και ο Χάρης Δούκας που πέρασε στον β΄ γύρο τελικά απέτυχε θεαματικά να ηγηθεί του Πασοκικού comeback. Δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα του Δούκα είναι η πρόθεσή του, εκτός από δήμαρχος της Αθήνας, να γίνει και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά η απότομη μετάλλαξή του από συμπαθή τεχνοκράτη σε ακραίο λαϊκιστή που δεν διαθέτει καν το αναγκαίο πολιτικό έρμα. Προσπάθησε να αξιοποιήσει τη διαπιστωμένη επιρροή του στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και ευρύτερα στην Κεντροαριστερά, αλλά δεν διάλεξε και τον καλύτερο τρόπο για να φτάσει στον στόχο του. Υποθέτω πως τώρα εκτός από την ήττα του στις εσωκομματικές εκλογές, θα έχει να αντιμετωπίσει πρόσθετες δυσκολίες και στον Δήμο Αθηναίων. Δυστυχώς για εκείνον έχασε μονομιάς ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού κεφαλαίου που απέκτησε με την νίκη – έκπληξη σε βάρος του Κώστα Μπακογιάννη στην Αθήνα. Μην ξεχνάμε, πως ένα χρόνο μετά την εκλογή του δεν τα πήγε καλά ούτε στο Δήμο της Αθήνας, ούτε στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής κατά τις εσωκομματικές εκλογές. Για να επουλωθούν οι πληγές του χρειάζεται χρόνο και μεγαλύτερη προσπάθεια.