Μπάμπης Κούτρας

Οι αλλαγές βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη με άξονες τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, την αναμενόμενη ίδρυση του κόμματος Κασσελάκη, την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, που σε αυτή τη φάση αναδεικνύεται σε de facto αξιωματική αντιπολίτευση, τις διεργασίες στα δεξιά πέραν της Ν.Δ. και επίκεντρο τη μεγάλη ευχέρεια του Κυριάκου Μητσοτάκη να «στρίβει» γρήγορα και αποτελεσματικά, όταν διαπιστώνει τα λάθη του. Να σημειωθεί ότι πρωθυπουργός είχε δημοσιοποιήσει τις προθέσεις του για διορθωτική πορεία σε μια σειρά θεμάτων, πριν την επίθεση Αντώνη Σαμαρά  που οδήγησε στην διαγραφή του. 

Η σταλινικού τύπου εκπαραθύρωση του Στέφανου Κασσελάκη από τον «ορθόδοξο» ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί μοιραία το κόμμα της «Πρώτης Φοράς Αριστερά» πίσω στα όρια του 3%. Είτε εκλεγεί ο Σωκράτης Φάμελλος είτε ο Παύλος Πολάκης (που μοιάζουν να προηγούνται) ο ΣΥΡΙΖΑ δύσκολα θα ανακάμψει. Κανένας εκ των δύο δεν νομίζω ότι έχει τις ικανότητες να αναδείξει ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυρίαρχο εκφραστή της Κεντροαριστεράς και μελλοντικά σε κόμμα εξουσίας.

Πέραν αυτού, δεν αποκλείεται να εκδηλωθεί μια ακόμη διάσπαση, η όγδοη κατά σειρά, αφού η πολιτική χημεία ανάμεσα στους «προεδρικούς» και τους «πολακιστές» ποτέ δεν είναι καλή και αποκλείεται να βελτιωθεί στο μέλλον (μια πρόγευση του αληθινού ΣΥΡΙΖΑ, των δυνατοτήτων των επίδοξων αρχηγών και του κλίματος που επικρατεί θα πάρουμε στο debate της Τετάρτης). Η βαθιά ρήξη εντός του κόμματος, το πείραμα Κασσελάκη, η ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα και τα τελευταία γεγονότα οδήγησαν οριστικά στη διάλυση και άνοιξαν τον δρόμο για την αναζήτηση νέων πολιτικών εκφραστών του χώρου.

Είναι απορίας άξιον ποιος πολίτης θα ξαναεμπιστευτεί αυτό το κόμμα μετά τις μεθόδους που ακολούθησε για την ανάδειξη του Κασσελάκη σε πρόεδρο και έναν χρόνο μετά... για την αποπομπή του. Αν χρησιμοποιήθηκαν τόσο αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις για να διώξουν τον εκλεγμένο αρχηγό, μπορούμε να φανταστούμε πώς σκέφτονται να αντιμετωπίσουν τους πολίτες αν έρθουν ξανά στην εξουσία.

Ο Στέφανος Κασσελάκης, με δεδομένη την επικοινωνιακή του ικανότητα, ετοιμάζεται για την ίδρυση νέου «πολιτικού κινήματος» με πυρήνα τους 7-10 βουλευτές που θα πάρει από τον ΣΥΡΙΖΑ και πιο κεντρώες πολιτικές θέσεις. Ταυτόχρονα παίζει ανοιχτά το χαρτί της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, ως απαραίτητο κοινοβουλευτικό συμπλήρωμα στην περίπτωση κατά την οποία οι αριθμοί βγάζουν πλειοψηφία. Η πρόβλεψη είναι ότι θα πάει καλύτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι μπορεί να προσελκύσει ευρύτερη υποστήριξη.

Το ΠΑΣΟΚ επωφελείται εμφανώς από τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύοντας τη θέση του ως ο κύριος εκφραστής της Κεντροαριστεράς. Η δυναμική του κόμματος μετά την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη έχει οδηγήσει σε ενίσχυση της εκλογικής του βάσης και επανασύνδεση με τις παραδοσιακές δεξαμενές ψηφοφόρων του.

Οι συνεχείς περιοδείες, η επικέντρωση σε προτάσεις κοινωνικής πολιτικής και η έμφαση σε ζητήματα οικονομικής ανάπτυξης έχουν δώσει πλεονέκτημα στον πολιτικό διάλογο. Επιπλέον, η επαναφορά του προγράμματος του κόμματος με υποσχέσεις που θυμίζουν τις παλιές... επιτυχίες του έχουν ενισχύσει τη δημοτικότητά του. Αλλωστε, και η κυβέρνηση το έχει αποδεχθεί ως κύριο αντίπαλό της και ανταγωνιστή για την εξουσία.

Η δεξιά της Νέας Δημοκρατίας «πολυκατοικία» παραμένει κατακερματισμένη, αλλά δραστήρια. Η Αφροδίτη Λατινοπούλου μπήκε σφήνα δίπλα στον Κυριάκο Βελόπουλο και η μονομαχία προβλέπεται ενδιαφέρουσα αφήνοντας πίσω τη Νίκη και τους Σπαρτιάτες. Να γεφυρώσουν τις διαφορές τους και να διαμορφώσουν ένα ενιαίο μέτωπο αποκλείεται, αλλά θα εξακολουθήσουν να προωθούν τις ακραίες θέσεις τους και να εκμεταλλεύονται τις κοινωνικές ανησυχίες για τη μετανάστευση, την ασφάλεια και την εθνική ταυτότητα, αφαιρώντας δυνάμεις από τη Νέα Δημοκρατία. Η διαγραφή Σαμαρά θα ενισχύσει αυτές  τις τάσεις, αλλά παραμένει ένα μεγάλο ερώτημα άν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να τις εκφράσει συνολικά.

Προφανώς το νέο τοπίο δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη υπό το πρίσμα και των διεθνών εξελίξεων. Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία συνοδεύτηκε από ρητορικές που ενίσχυσαν τις εθνικιστικές τάσεις παγκοσμίως, φάνηκε να λειτουργεί ως καταλύτης για μια αναθεώρηση της πολιτικής στρατηγικής του πρωθυπουργού.

Ο Μητσοτάκης, έχοντας στο μυαλό του κυρίως τις... εσωτερικές πιέσεις και την εκ δεξιών αντιπολίτευση, έδειξε από προχθές σημάδια αλλαγής σε τομείς όπως η μεταναστευτική πολιτική, οι σχέσεις με την Τουρκία και η στάση απέναντι στη λεγόμενη woke κουλτούρα, η οποία εκδηλώθηκε με τις δηλώσεις του για τις κοινωνικές επιπτώσεις της υπερβολικής πολιτικής ορθότητας. Πρόκειται για μια αλλαγή που ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Η διαγραφή Σαμαρά  πρέπει μάλιστα να επιταχύνει την προσπάθεια, γιατί ναι μεν η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει, αλλά φθορά θα της προκαλέσει. Είναι φανερό ότι υπάρχουν ψηφοφόροι της ΝΔ που συμφωνούν με την κριτικη Σαμαρά, αλλά δεν θέλουν να φύγουν από το κόμμα τους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ακόμη τον χρόνο και τους τρόπους να τους πείσει,να ανακτήσει το χαμένο έδαφος και να εξακολουθήσει να δεσπόζει και στο νέο πολιτικό τοπίο.