Τα κόμματα μπροστά στις ευθύνες τους

Τα μέτρα που απαιτεί η τρόικα με το δεύτερο μνημόνιο δείχνουν πως το μέλλον για τους πολίτες και τη χώρα θα είναι ακόμη χειρότερο. Οσοι ήλπιζαν πως με το «κούρεμα» του χρέους φτάνουμε στον πάτο του βαρελιού έκαναν λάθος. Τα χειρότερα είναι μπροστά μας, αφού το νέο πακέτο έρχεται να ισοπεδώσει ό,τι απέμεινε όρθιο από το πρώτο. Κινείται στην ίδια κατεύθυνση και διέπεται από τη λογική της Μέρκελ για «τιμωρία των αμαρτωλών».

Μόνο που αυτή τη φορά οι αντοχές της ελληνικής κοινωνίας έχουν εξαντληθεί, ενώ οι διεθνείς συνθήκες έγιναν δυσμενέστερες, καθώς η κρίση επεκτείνεται και κινδυνεύει να καταπιεί ολόκληρη την ευρωζώνη. Με τη δεύτερη δόση από το ίδιο φάρμακο επιχειρείται κυρίως η αντιμετώπιση του δημοσιονομικού ελλείμματος, χωρίς να καταβάλλεται ιδιαίτερη προσπάθεια ενίσχυσης του ανταγωνισμού και άρα χωρίς ελπίδα για περιορισμό του χρέους.

Η αύξηση των αντικειμενικών αξιών, η νέα μείωση μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις από κρίσιμους τομείς του Δημοσίου όπως η Υγεία τα μόνα αποτελέσματα που μπορεί να «προσφέρουν» είναι επιδείνωση της ύφεσης και περαιτέρω υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου. Ο κίνδυνος να πάμε σ’ έναν νέο κύκλο θυσιών χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα είναι ορατός. Ταυτόχρονα, η αντιφατική στάση των Ευρωπαίων ηγετών ενισχύει τις υποψίες πως μας θεωρούν ήδη ξεγραμμένους.

Απέναντι σ’ αυτό το σκηνικό τρόμου, τα τρία κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» υπό τον Λουκά Παπαδήμο επιφορτίζονται με τεράστιες ευθύνες. Δικαιολογίες του τύπου «δεν είδαμε, δεν ξέραμε, δεν διαβάσαμε» δεν μπορούν να υπάρξουν αυτή τη φορά. Αν ήθελαν να αποφύγουν τις ευθύνες τους θα έπρεπε να αρνηθούν τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση Παπαδήμου και να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές.

Μπήκαν στο παιχνίδι με τη θέλησή τους, ενδεχομένως να έκαναν λάθος στους μικροκομματικούς υπολογισμούς, αλλά οι δύσκολες αποφάσεις πρέπει να ληφθούν τώρα. Τα υπέρ και τα κατά κάθε πρότασης των τροϊκανών πρέπει να μελετηθούν σε βάθος, να δοθούν διαπραγματευτικές μάχες και να παρουσιαστούν εναλλακτικές προτάσεις.
Η χώρα βιώνει την πιο κρίσιμη περίοδο μετά το τέλος του Εμφυλίου και οι αποφάσεις που θα ληφθούν μέχρι τις 20 Μαρτίου θα καθορίσουν το μέλλον της για τις επόμενες δεκαετίες. Ο,τι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει τώρα. Οι πολιτικοί είναι υπόλογοι απέναντι στον λαό και πρέπει να πάρουν τις αποφάσεις με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και όχι τις επόμενες εκλογές.