Μπάμπης Κούτρας

Με όρους ιδεολογικούς και πολιτικούς είναι ακατανόητη η επιμονή των Αντώνη Σαμαρά, Ευάγγελου Βενιζέλου και δευτερευόντως του Φώτη Κουβέλη να συμμετάσχει στην κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας, έστω και με ψήφο ανοχής. Η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση υπαγορεύεται μόνο για λόγους κομματικής τακτικής. Δηλαδή να μην μείνει εκτός κυβέρνησης και παριστάνει το «τζάμπα μάγκα» (όπως είπε ο κ. Βενιζέλος), όταν οι άλλοι θα δίνουν ένα δύσκολο και επώδυνο αγώνα  για να βγει η χώρα από το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Είναι όμως αδύνατον όταν η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν, να προτάσσεται το κομματικό από το εθνικό συμφέρον και μετά να περιμένουν να τους πάρουν στα σοβαρά οι πολίτες;

Οι «τρεις» έχουν μια ιστορική ευκαιρία στα χέρια τους, αλλά εξακολουθούν να ζητάνε το ανέφικτο, να χάνουν πολύτιμο χρόνο και να εκτίθενται, καθώς η χώρα παραμένει ακυβέρνητη πολιτεία. Ο Αλέκος Αλαβάνος με το άρθρο του τράβηξε την «κουκούλα» από την Αλέξη Τσίπρα και αποκάλυψε πως «έξοδος από το μνημόνιο, σημαίνει επιστροφή στη δραχμή». Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε το αυτονόητο  και ως πολιτικός μέντορας του κ. Τσίπρα όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρει. Και αντί οι «τρεις» να αξιοποιήσουν αυτή την ευκαιρία εξακολουθούν να εκλιπαρούν γονυπετείς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ έχουν ικανή αριθμητική πλειοψηφία στη Βουλή, η  τρόικα πήρε το «μήνυμα» των εκλογών στην Ελλάδα, την Γαλλία και την Γερμανία  και φαίνεται πώς θα συναινέσει σε κάποια χαλάρωση του μνημονίου. Μια κυβέρνηση συνεργασίας έχει μπροστά της δύο χρόνια, τουλάχιστον, για να αποδείξει αν εννοεί όσα λένε οι «τρεις» και κυρίως  αν έχουν την θέληση και την ικανότητα να αντιμετωπίσουν την οικονομική και κοινωνική κρίση με ταχύτητα, αποτελεσματικότητα και κυρίως χωρίς να πάνε χαμένες οι απίστευτες θυσίες του ελληνικού λαού.

Αν τα κομματικά επιτελεία των τριών κομμάτων έκαναν τον κόπο να ρίξουν μια ματιά στο οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ θα διαπίστωναν ότι πρόκειται για μια παλαιοκουμμουνιστική προσέγγιση με αύξηση φόρων, κρατικοποιήσεις (τραπεζών και ΔΕΚΟ) και προσλήψεις στο Δημόσιο! Δηλαδή όλα αυτά που μας οδήγησαν ως εδώ και  συνιστούν απίστευτη οπισθοδρόμηση, δεν μπορεί να αποτελούν απάντηση στην κρίση. Είναι λαϊκισμός και δημαγωγία ενώ κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση από την παγκόσμια πραγματικότητα και φυσικά οδηγούν στην χρεοκοπία, μπορεί και στην δραχμή, όπως εύστοχα περιγράφει ο κ. Αλαβάνος.

Είναι προφανές πώς οι «τρεις» βρίσκονται σε κατάσταση πολιτικού πανικού και αυτό εμποδίζει την καθαρή σκέψη και τις ορθολογιστικές αποφάσεις. Κι αν ο Φώτης Κουβέλης δικαιολογείται σε κάποιο βαθμό, οι άλλοι δυο για μια ακόμη φορά βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Έχουν υποστεί μια συντριβή και επιμένουν να διαχειρίζονται την κρίση με κομματική λογική. Είναι λάθος.

Στην πραγματικότητα  έχουν μια τελευταία ευκαιρία και πρέπει να αξιοποιήσουν την ιδεολογία τους και να διαχειριστούν με σοβαρότητα  την κρίση. Ή πιστεύουν στην ευρωπαϊκή πορεία  της χώρας ή όχι, ή πιστεύουν σ’ ένα τροποποιημένο μνημόνιο ή όχι  και απλώς κοροϊδεύουν τους πολίτες. Αν τα πιστεύουν τι φοβούνται; Τον παλαιοκομμουνισμό και την δραχμή του κ. Τσίπρα ή τα γιαούρτια στους δρόμους; Μια σοβαρή κυβέρνηση με ικανούς και αποφασισμένους ανθρώπους που έχει στόχο την σωτηρία  της χώρας, δεν μπορεί να  διστάζει.

Όσο επιμένουν στην προσπάθεια πολιτικού εγκλωβισμού του ΣΥΡΙΖΑ είναι καταδικασμένοι. Την κυβέρνηση ή θα την κάνουν οι «τρεις» ή μετά τις νέες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ και στήριξη Πάνου Καμμένου. Και τα δύο μαζί δεν γίνονται. Ο Τσίπρας θα «φεύγει» όλο και πιο μπροστά γιατί έχει τακτικό και στρατηγικό πλεονέκτημα και στο κάτω –κάτω δεν μπορείς να υποχρεώσεις κάποιον να μπει μαζί σου στην κυβέρνηση αν δεν το θέλει. Είναι ώρα λοιπόν να αλλάξουν σχέδιο.