Πού θα βρει τα λεφτά ο Τσίπρας

Στο βασικό ερώτημα  «που θα βρεθούν τα χρήματα που απαιτούνται για να υλοποιηθεί το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ» η απάντηση  του Αλέξη Τσίπρα και των στενών συνεργατών του είναι απελπιστικά επαναλαμβανόμενη και μονοσήμαντη.

Στόχος μας είναι, λέει ο  πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: «να αυξήσουμε τα φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά μία μονάδα κάθε χρόνο ώστε σε τέσσερα χρόνια να φτάσουμε στον μέσο ευρωπαϊκό όρο των εσόδων». «Για να το πετύχουμε αυτό, προσθέτει, θα σταματήσουμε να φορολογούμε άλλο τη φτώχια, που άλλωστε δεν μπορεί να φορολογηθεί και θα φορολογήσουμε στη χώρα μας και τον πλούτο. Θα προσπαθήσουμε να  δώσουμε ισχυρό χτύπημα και αποτελεσματικό στη φοροδιαφυγή προκειμένου να μπορέσουμε να πετύχουμε τον στόχο της αύξησης των δημόσιων εσόδων κατά 1% του ΑΕΠ κατ΄ έτος».

Φοβάμαι πώς αυτή η απάντηση μοιάζει επικίνδυνα με εκείνες του Γιώργου Παπανδρέου, τον Σεπτέμβριο του 2009, στο ερώτημα «που υπάρχουν λεφτά»; Ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ισχυριζόταν πώς ήταν αρκετό να εισπράξει το Δημόσιο τα 30 δις ευρώ βεβαιωμένα, αλλά ανείσπρακτα χρέη για να  τρώμε  όλοι με χρυσά κουτάλια. Δεν χρειάσθηκαν παρά μερικές εβδομάδες για να καταλάβει ο κ. Παπανδρέου πως ο θησαυρός ήταν άνθρακες.

Τα 30 δις δεν υπήρχαν και μάλιστα ο μεγάλος οικονομικός φωστήρας Γιώργος Παπακωνσταντίνου δυο φορές  επιχείρησε να περάσει με νόμο την  διαγραφή  του μεγαλύτερου μέρους αυτών των χρεών. Η συνέχεια είναι γνωστή, αφού σε δύο χρόνια το  Δημόσιο  μόλις που κατάφερε να μαζέψει μερικές χιλιάδες ευρώ  παρά τα επικοινωνιακά σώου  με τις λίστες  των φοροφυγάδων και τις συλλήψεις.

Ένα από τα αγαπημένα κλισέ του κ. Τσίπρα, είναι πώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα επαναφέρει από το παράθυρο όσους ο λαός θα έδιωξε από την πόρτα, εννοώντας προφανώς το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ.  Δυστυχώς όμως  για το ίδιο  φαίνεται πως χρησιμοποιεί  τις ίδιες ακριβώς  μεθόδους με εκείνους που αποδοκιμάζει.

Είναι βέβαιος ο κ. Τσίπρας ότι μπορεί να βρει όσα υπόσχεται όταν η  οικονομία βρίσκεται σε βαθειά και παρατεταμένη  ύφεση; Όταν αυτή την στιγμή ελάχιστες είναι οι κερδοφόρες επιχειρήσεις  στην Ελλάδα, όταν πελάτες δεν υπάρχουν  και το επενδυτικό κλίμα  βρίσκεται σε θερμοκρασία κατάψυξης;   Ο ελληνικός λαός δεν έχει καμία αντίρρηση να φορολογηθούν οι πλούσιοι και να αντιμετωπισθεί (επιτέλους) η φοροδιαφυγή. Αλλά μήπως αυτή η καραμέλα έλιωσε πια; Μήπως ο κ.  Τσίπρας και  το οικονομικό του επιτελείο θεωρούν «μεγάλα εισοδήματα» τα 20.000 ευρώ  το χρόνο όπως αποκάλυψε ο  Μανώλης Γλέζος και τελικά πληρώσουν τα συνήθη υποζύγια μισθωτοί και συνταξιούχοι;

Λυπάμαι  αλλά δεν νομίζω  ότι μπορούμε να πάρουμε στα σοβαρά νέες υποσχέσεις για πλούσιους που θα φορολογηθούν και πάταξη της φοροδιαφυγής από τον  πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Το 2012 δεν είναι 2009  γιατί οι πολίτες  δεν έχουν πια άλλες  αντοχές και η χώρα πνέει τα λοίσθια. Η αύξηση  των εσόδων  του κράτους περνάει μέσα από  την επανεκκίνηση της οικονομίας, τις διαρθρωτικές αλλαγές, την ανάπτυξη αλλά όχι  τους νέους φόρους. Κι είναι κρίμα ένα νέος, προοδευτικός πολιτικός  να  επαναλαμβάνει  το αποτυχημένα κλισέ του  δικομματισμού που κατέρρευσε.

Μιας και ο κ. Τσίπρας  είναι θαυμαστής του Τσε  Γκεβάρα  καλό θα ήταν να διδαχθεί κάτι  από την αποτυχημένη ιστορία του «κομαντάντε Τσε» στο μέτωπο της οικονομίας, ως υπουργού του Φιντέλ Κάστρο και διοικητή της εθνικής τράπεζας  στην Κούβα.

 
Koytras_b@yahoo.gr