Να σώσουμε ό,τι σώζεται

Το ευνοϊκό κλίμα που διαμορφώνεται τις τελευταίες μέρες αποτελεί μοναδική ευκαιρία για να ξεκολλήσει ο «Τιτανικός» της ελληνικής οικονομίας από τον βυθό. Η αλλαγή τακτικής του κεντρικού τραπεζίτη της ευρωζώνης Μάριο Ντράγκι ήταν η πρώτη ένδειξη μιας ήπιας αλλά ουσιώδους στροφής, η οποία διευκολύνει τη χώρα μας στα επόμενα βήματά της.
 
Η επιμήκυνση αντιμετωπίζεται πλέον ως κάτι το αυτονόητο, στο παρασκήνιο συζητείται το ενδεχόμενο ενός νέου «κουρέματος» και η κρίσιμη δόση των 31,5 δισ. ευρώ μπορεί να αργήσει αλλά θα έρθει. Το κυριότερο είναι ότι περιορίστηκαν οι τοξικές δηλώσεις που υπονόμευαν με τον χειρότερο τρόπο κάθε προσπάθεια κυρίως στον τομέα της ανάπτυξης.

Τώρα όλοι μάς θέλουν στο ευρώ. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν το εννοούν κιόλας, αλλά όσο περισσότερο κρατήσει αυτή η διεθνής κατανόηση τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε.
Τη στιγμή όμως που έξω αρχίζουμε να ελπίζουμε, στο εσωτερικό ακόμη δεν φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού. Η τρόικα ζητάει όλο και περισσότερα μέτρα για συνταξιούχους και μισθωτούς, εργαζόμενους στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Είναι απολύτως λογικό μια εξουθενωμένη κοινωνία και μια κυβέρνηση συνεργασίας τριών κομμάτων από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα να μην αντέχουν έναν ακόμη γύρο σκληρών και πιθανώς αναποτελεσματικών μέτρων.

Ολο και περισσότερο είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι υπολογισμοί της τρόικας είναι λάθος και η «συνταγή» το μόνο που επιτυγχάνει είναι η επιδείνωση της κρίσης, η θεαματική αύξηση της ανεργίας, η παράταση της πρωτοφανούς ύφεσης και η εξαθλίωση της κοινωνίας.

Είμαστε σίγουροι πια πως ένα θαύμα που θα μας επαναφέρει στο φθινόπωρο του 2009 δεν πρόκειται να υπάρξει. Για να φτάσουμε ξανά εκεί που ήμασταν χρειάζεται να περάσουμε μια δύσκολη επώδυνη - και κυρίως μακρά διαδρομή. Ο,τι χάσαμε δεν πρόκειται να το ξανακερδίσουμε άμεσα, ούτε χωρίς κόστος.

 Από το σημείο αυτό όμως μέχρι τη μετρολαγνεία της τρόικας υπάρχει μεγάλη απόσταση. Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν (μεταξύ αυτών και η Alpha Bank στην τελευταία της έκθεση) ότι τα νέα μέτρα που απαιτεί υπερβαίνουν τους οικονομικούς στόχους και έχουν να κάνουν με την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας! Στον βαθμό που ισχύει μια τέτοια εκτίμηση, μπορούμε να μιλήσουμε για πρωτοφανή τιμωρία μιας χώρας και των πολιτών της.

Το νέο «πακέτο» δεν έχει κλείσει ακόμη και η διαπραγμάτευση με την τρόικα συνεχίζεται. Η κυβέρνηση οφείλει να μην παρασυρθεί από τις προσδοκίες που δημιουργούνται λόγω της αλλαγής του διεθνούς κλίματος και σηκώσει τα χέρια στις πιέσεις του Τόμσεν και της παρέας του. Εχει υποχρέωση να παλέψει μέχρι την τελευταία στιγμή ώστε να διασώσει ό,τι μπορεί να διασωθεί και να περιορίσει τις θυσίες του ελληνικού λαού στις απολύτως απαραίτητες.