«Ηταν δίκαιο και έγινε πράξη» το Βατερλό του Τσίπρα

Ο μάστορας της τακτικής και της πολιτικής σκακιέρας (ο ίδιος δήλωσε πρόσφατα σκακιστής) αιφνιδιάστηκε πλήρως σαν πρόεδρος 15μελούς. Εκεί που νόμιζε ότι ελέγχει το παιχνίδι και οδηγούσε το κόμμα του συντεταγμένα σε εκλογές τον Οκτώβριο, βρέθηκε το βράδυ της περασμένης Κυριακής να κολυμπάει στα δάκρυα των συντρόφων του, που βλέπουν τις καρέκλες τους να χάνονται άμεσα και ταπεινωτικά.

Οπως δείχνουν οι εξελίξεις, ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε προετοιμαστεί καθόλου για το ενδεχόμενο της συντριβής. Αν είσαι στο Μαξίμου και ναι μεν οι «δικοί σου» Βερναρδάκηδες, Σκλίαδες, Τζανακόπουλοι και Πολάκηδες σου λένε «μην ανησυχείς, πρόεδρε, τους έχουμε», αλλά οι απέναντι μιλούν για διαφορά 7-10 μονάδων, τι κάνεις; Η κοινή λογική λέει ότι ναι μεν σε ένα παιχνίδι ψυχολογίας τούς καταγγέλλεις και τους αποδομείς, αλλά από την άλλη ετοιμάζεσαι για κάθε ενδεχόμενο. Οταν στο Μαξίμου αποφάσισαν να πάνε σε εκλογές τον Οκτώβριο, δεν σκέφτηκαν τι θα γίνει αν ηττηθούν συντριπτικά τον Μάιο; Προφανώς όχι.

Σύρθηκαν σε άμεσες εθνικές εκλογές και βέβαια τώρα δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα για να παλέψουν τον αγώνα. Ούτε πρόσωπα, ούτε τακτική, ούτε επιχειρήματα, ούτε διακύβευμα - ούτε λεφτά και παροχές να μοιράσουν. Αλλά και να τα κάνουν όλα αυτά, ένας μήνας είναι πολύ λίγος χρόνος για να γυρίσει το παιχνίδι. Το κύμα σηκώθηκε, η δυναμική που αναπτύσσει ο νικητής είναι τεράστια και μόνο δικά του λάθη μπορεί να του δημιουργήσουν πρόβλημα. Εχω την αίσθηση όμως ότι αυτή η προεκλογική περίοδος έκανε τον Κυριάκο αρκετά σοφό για να αποφύγει τις πολιτικές μπανανόφλουδες.

Το βράδυ της Κυριακής ο μύθος του Τσίπρα υπέστη ένα συντριπτικό πλήγμα. Ημουν από εκείνους που πίστευαν ότι ο Αλέξης, ακόμη κι αν έχανε τις εθνικές εκλογές, θα επέστρεφε σύντομα και θα πρωταγωνιστούσε ξανά. Δεν το πιστεύω πλέον. Η βαριά ήττα της Κυριακής και η πλήρης αδυναμία του να διαχειριστεί τώρα την προεκλογική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ αν επισφραγιστούν από μια νέα ήττα ίδιου ή μεγαλύτερου μεγέθους στις 7 Ιουλίου, τότε θα περάσει οριστικά στις εφεδρείες όπως γίνεται με όλους τους διατελέσαντες πρωθυπουργούς της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.

Στον ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι δεν πρόκειται να αμφισβητηθεί εσωκομματικά. Πιστεύω όμως πως ούτε ο ίδιος θα θέλει να συνεχίσει. Φανταστείτε τον Τσίπρα να πηγαίνει στη Βουλή και να παριστάνει τον αρχηγό της αντιπολίτευσης απέναντι στον πρωθυπουργό Μητσοτάκη με την προσδοκία να τον ξανακερδίσει το 2023! Στο ίδιο ποτάμι δεν μπαίνεις δεύτερη φορά. Το κατάφερε μόνο ο Ανδρέας Παπανδρέου τη δεκαετία του ’90, όταν δεν είχε ηττηθεί στρατηγικά, ήταν άλλες εποχές και είχε ειδικούς προσωπικούς λόγους που προς το παρόν δεν ισχύουν για τον Αλέξη.

Τα λάθη του Τσίπρα δεν έχουν να κάνουν μόνο με τις βασικές πολιτικές του επιλογές που απέτυχαν πλήρως. Εχουν να κάνουν με την καθεστωτική αντίληψη στην άσκηση της εξουσίας, τη στοχοποίηση των αντιπάλων, την ιδεολογικοποίηση απλών πολιτικών αντιπαραθέσεων, την καλλιέργεια μίσους ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, τον βίαιο λόγο, την αυθάδεια, την υπεροψία και το προσβλητικό ύφος. Στις αρχές Απριλίου είχα γράψει εδώ πως «εμείς, η μεσαία τάξη, κάτι χρωστάμε στον Αλέξη και θα του το επιστρέψουμε στις εκλογές».

Ηταν η εποχή που η μεσαία τάξη ήταν ξεδιάντροπα στο στόχαστρο του πρωθυπουργού και κορυφαίων υπουργών του. Τώρα ανακάλυψε ότι αδικήθηκε η μεσαία τάξη. Πολύ αργά, πολύ λίγο και καθόλου ειλικρινές. Αν προσέξει κανείς το ύφος και την εκφορά του πολιτικού λόγου του κ. Τσίπρα αυτή την εβδομάδα, εύκολα διαπιστώνει ότι δεν κατάλαβε τίποτα... Εχει την αντίληψη ότι είμαστε η «μάζα» που δεν κατάλαβε πόσο σπουδαίος είναι. Παραμένει αμετανόητος, και γι’ αυτό χρειάζεται ένα δεύτερο «μαύρισμα» στις 7 Ιουλίου.