Ιστορία πρώτη: Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Αδωνις Γεωργιάδης μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Twitter ενημερώνει τον ελληνικό λαό ότι σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε η ΜΚΟ «Κλίμακα» οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα φέτος είναι λιγότερες από πέρυσι και καταλήγει διερωτώμενος τι έχουν να πουν για αυτό οι πολιτικοί του αντίπαλοι.
"Καλή χρονιά και μακάρι φέτος τα πράγματα να είναι καλύτερα από πέρυσι" είναι η φράση των τελευταίων ημερών, μια φράση που την ακούσαμε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη
Ηταν πριν από 14 περίπου χρόνια, το όταν ένα σκάνδαλο στο χώρο της μόδας, που ενέπλεκε τον Μιχάλη Ασλάνη, με έφερε στο ατελιέ του στο Κολωνάκι για συνέντευξη για λογαριασμό του τηλεοπτικού περιοδικού «Τηλεθεατής» στο οποίο εργαζόμουν
Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μη μάθουμε ποτέ τι πραγματικά συνέβη τη μοιραία εκείνη μέρα που ο άτυχος 19χρονος Θανάσης Κανούτης από το Περιστέρι έχασε τη ζωή του πέφτοντας από το τρόλεϊ.
Από ξεπεσμό σε ξεπεσμό υπάρχει κάποια διαφορά. Αυτή η διαφορά συνήθως προστατεύει κατά κάποιον τρόπο αυτόν που ξεπέφτει. Γιατί διαφορετικό είναι να πεθαίνεις φτωχός έχοντας παίξει όλη την περιουσία σου στα χαρτιά από το να πεθαίνεις φτωχός, έχοντας χάσει την περιουσία σου στα χαρτιά και έχοντας κάνει όλες τις κομπίνες του κόσμου. Ο δεύτερος ξεπεσμός είναι της Ελλάδας και τον απολαμβάνουμε θέλουμε δεν θέλουμε τα τελευταία χρόνια όλοι μαζί.
Μόλις καταλαγιάσει ο θόρυβος από τα πρόσφατα γεγονότα των επιθέσεων της Χρυσής Αυγής σε λαθρομετανάστες καλό θα ήταν να σκεφτούμε τα πράγματα λίγο καλύτερα. Γιατί καλές οι ανακοινώσεις όλων των κομμάτων που καταδικάζουν τις πράξεις αυτές, καλές και οι απειλές πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι πρέπει να αντιδράσουμε πολύ δυναμικά, καλές και οι ανησυχίες του ΟΗΕ για τον κατατρεγμένο ξένο, όλοι όμως αγνοούμε το βασικό πρωταγωνιστή αυτής της χώρας. Τον Ελληνα πολίτη.
Πριν από μερικούς μήνες άκουσα κάποιον στην τηλεόραση-δεν θυμάμαι και δεν έχει σημασία ποιος-να λέει ότι η κρίση των τελευταίων χρόνων θα μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα, να δούμε τα λάθη μας και να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες αλλά και την ίδια τη ζωή. Είναι αλήθεια ότι όταν κάποιος βρεθεί ξαφνικά στη φτώχεια και την εξαθλίωση αρχίζει να σκέφτεται μήπως θα έπρεπε να είχε χειριστεί διαφορετικά τα πράγματα.
Είναι γνωστό ότι η Κρήτη έχει τις περισσότερες καταγγελίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση για θανατώσεις και κακοποιήσεις ζώων. Όλοι θυμόμαστε στο παρελθόν τα αμέτρητα περιστατικά, όπου σχεδόν κάθε μήνα ένα δύστυχο σκυλί βρισκόταν κρεμασμένο σε δέντρο. Στην Κρήτη η κακοποίηση του ζώου είναι χόμπι. Πριν από μερικούς μήνες ένας καλός κύριος έδεσε με σκοινί ένα σκυλί στο αυτοκίνητό του και το έσερνε στην καυτή άσφαλτο μέχρι που εκείνο κάηκε και έλιωσε. Κάποιος άλλος έκανε τον εκπαιδευτή, έπαιρνε ζώα και τα σκότωνε. Είχε φτιάξει μάλιστα και νεκροταφείο σκύλων. Αυτά που συμβαίνουν στην Κρήτη ξεπερνάνε κάθε φαντασία και αποτελούν ένα καλό υλικό προς μελέτη από τους ψυχίατρους.
Πριν από δυο μέρες μια καλή μου φίλη πήγε στο φαρμακείο για να πάρει κάποιες ενέσεις για ένα πρόβλημα υγείας που έχει - αρκετά σοβαρό. Δεν τις βρήκε… Όλη τη μέρα έψαχνε στα φαρμακεία αλλά δεν κατάφερε να τις βρει πουθενά. «Έχουμε έλλειψη», της είπαν οι φαρμακοποιοί «και αν βρεθούν, πρέπει να τις πληρώσεις γιατί σταματήσαμε να δεχόμαστε τα Ταμεία».
Δυο χρόνια έπεσαν πάνω στο παιδί για να το κάνουν να μιλήσει. Ήρθαν γιατροί, ήρθαν ειδικοί, το μωρό δεν άνοιγε το στόμα του. Στη χώρα που ζούσε τα πράγματα ήταν άσχημα. Φτώχεια, άνεργοι, αυτοκτονίες, άστεγοι, πορείες και γεγονότα.
Από την εποχή που ο Γιώργος Παπανδρέου φώναζε τα συνθήματα «Τολμάμε, αλλάζουμε, προχωράμε» και «Νέα Πολιτική, καλύτερη ζωή» μέχρι το πρόσφατο «Γίνεται» του Βενιζέλου έχουν περάσει περίπου 8 χρόνια. Χρόνια στα οποία κανείς δεν τόλμησε τίποτα, κανείς δεν άλλαξε τίποτα και κανείς δεν προχώρησε μπροστά αλλά πίσω. Και φυσικά το “καλύτερη ζωή” δεν το σχολιάζουμε καθόλου.
Διαβάζοντας τα στοιχεία που έδωσε αυτές τις μέρες στη δημοσιότητα το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αναρωτιέμαι αν το κίνημα της φτηνής πατάτας-που σίγουρα είναι κάτι θετικό- είναι πιο σημαντικό από αυτά τα στοιχεία με αποτέλεσμα τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να μην τους δώσουν στην κυριολεξία καμία σημασία.
6 Φεβρουαρίου 2012: Δημοσιεύεται στον Τύπο ότι υπάρχει έγγραφο-φωτιά με το οποίο ο Δήμος Τανάγρας ζητάει την άμεση παρέμβαση του υπουργείου Περιβάλλοντος για την προστασία της δημόσιας υγείας, με αφορμή τα ανησυχητικά ευρήματα από δείγματα υγρών αποβλήτων που ελήφθησαν από αγωγό της εταιρείας Μαΐλης στον ποταμό Ασωπό. Το δείγμα περιείχε συγκέντρωση χρωμίου 2.580 μικρογραμμάρια ανά λίτρο, δηλαδή 50 φορές πάνω από το επιτρεπόμενο όριο. Το έγγραφο υπογράφει ο δήμαρχος της περιοχής, ο οποίος ζητάει την άμεση συνδρομή των επιθεωρητών Περιβάλλοντος. Για την ιστορία, οι μισές βιομηχανίες της περιοχής του Ασωπού δεν έχουν συμμορφωθεί με τις υποδείξεις της πολιτείας και όλοι κάνουν λόγο για πάρα πολύ επικίνδυνα απόβλητα.
Είμαι εξοργισμένη και αγανακτισμένη για την κλοπή στο Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας και αναρωτιέμαι για μία ακόμα φορά πόσο άχρηστοι μπορεί να είμαστε. Την ώρα που βρίζουμε τους Γερμανούς και κάνουμε τους έξυπνους, έχουμε αφύλαχτα τα μουσεία και μπαινοβγαίνουν οι κλέφτες ανενόχλητοι.
Δύο χρόνια - και κάτι - διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, θεωρώ πως ως Ελληνίδα πολίτης έχω βιώσει μια απίστευτη και μοναδική εμπειρία. Μια εμπειρία που όμως πρέπει να σταματήσει εδώ…
