Μυρτώ Τζώρτζου

Είναι γνωστό ότι η Κρήτη έχει τις περισσότερες καταγγελίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση για θανατώσεις και κακοποιήσεις ζώων. Όλοι θυμόμαστε στο παρελθόν τα αμέτρητα περιστατικά, όπου σχεδόν κάθε μήνα ένα δύστυχο σκυλί βρισκόταν κρεμασμένο σε δέντρο. Στην Κρήτη η κακοποίηση του ζώου είναι χόμπι. Πριν από μερικούς μήνες ένας καλός κύριος έδεσε με σκοινί ένα σκυλί στο αυτοκίνητό του και το έσερνε στην καυτή άσφαλτο μέχρι που εκείνο κάηκε και έλιωσε. Κάποιος άλλος έκανε τον εκπαιδευτή, έπαιρνε ζώα και τα σκότωνε. Είχε φτιάξει μάλιστα και νεκροταφείο σκύλων. Αυτά που συμβαίνουν  στην Κρήτη ξεπερνάνε κάθε φαντασία και αποτελούν ένα καλό υλικό προς μελέτη από τους ψυχίατρους.

Πριν από μερικές μέρες, το Σάββατο, 7 Ιουλίου, ένα ακόμα παρόμοιο περιστατικό συνέβη. Άγνωστοι έριξαν φόλες σε ιδιωτικό καταφύγιο στην Κάινα, στο νομό Χανίων, το οποίο είχε δημιουργήσει το 2008 με δικά της έξοδα μια Αγγλίδα, η Λίντα Λούκας. Εκεί ζούσαν 20 αδέσποτα ζώα τα οποία φυσικά βρήκαν φριχτό θάνατο. Το καταφύγιο ήταν εκτός οικισμού αλλά κάποιοι δεν το ήθελαν. Και αποφάσισαν παρά το νόμο να προσφέρουν το χειρότερο θάνατο στα ζώα.

Γιατί ο θάνατος με φόλα είναι ο χειρότερος θάνατος. Το αυτό περιστατικό έκανε το γύρο του διαδικτύου και για μια ακόμα φορά η Κρήτη έγινε ρεζίλι. Την είδηση μετέδωσε και το BBC που ετοιμάζει θέμα πάνω σε αυτό.

Αν διαβάσετε ξένες εφημερίδες θα δείτε σε διάφορες δημοσκοπήσεις ότι ένας από τους λόγους που δεν προτιμούν οι ξένοι την Ελλάδα είναι οι κακοποιήσεις των ζώων. Αν κάποιος αποφάσιζε να φτιάξει ένα καταφύγιο με όλες τις προδιαγραφές σε μια πολιτισμένη χώρα, θα επιβραβευόταν και θα γίνονταν αμέτρητες δημοσιεύσεις για αυτό. Στην Ελλάδα αντί οι Δήμοι να πουν ευχαριστώ επειδή κάποιοι άλλοι κάνουν τη δουλειά τους, τους βάζουν και εμπόδια.

Γνωρίζουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτεί τους Δήμους για τα αδέσποτα; Ναι, οι κακοί ξένοι έχουν πρόγραμμα ακόμα και για τα ζώα που εμείς πετάμε στο δρόμο. Αλλά οι Δήμοι έχουν φάει και αυτά τα χρήματα.

Και φυσικά το ξέρουμε όλοι το ανέκδοτο που μας χαρακτηρίζει ως λαό «να ψοφήσει ο γάιδαρος του διπλανού». Έτσι ζούμε μια ζωή. Με την ελπίδα να μην πετύχει ο δίπλα. Όχι να γίνουμε εμείς κάτι και να πετύχουμε κάτι. Το μυαλό μας είναι στον διπλανό.

Η Κρήτη, όπως και όλη Ελλάδα, διασύρεται μονίμως στο θέμα των ζώων και αν είχαμε λίγο μυαλό-έστω και για τον τουρισμό- θα κάναμε κάτι. Αλλά μάλλον δεν έχουμε ούτε λίγο μυαλό. Πριν από μερικά χρόνια ένας Σουηδός τουρίστας εγκατέλειψε την Κρήτη πριν τελειώσουν οι διακοπές του εξαιτίας μιας κακοποίησης ενός ζώου από τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου που διέμενε. Ο Σουηδός υιοθέτησε το ζώο και επέστρεψε στη χώρα του. Λίγο καιρό μετά έδωσε συνέντευξη σε μια μεγάλη σουηδική εφημερίδα για όσα γίνονται στην Ελλάδα σχετικά με τα ζώα.

Όσες προσπάθειες και να κάνουμε ως χώρα, όσα Μνημόνια και αν εφαρμοστούν, όσες περικοπές και αν γίνουν, δεν πρόκειται να πετύχουμε τίποτα. Εδώ είμαι και εδώ είστε. Τριτοκοσμικοί ήμασταν τριτοκοσμικοί θα παραμείνουμε.

Ένας λαός που ο ίδιος έχει κάνει κόλαση την καθημερινότητά του, έχει κάνει μπάχαλο τη ζωή του, δεν σέβεται ούτε άνθρωπο ούτε ζώο, ένας λαός που δεν έμαθε τίποτα από τα τελευταία χρόνια κρίσης, υπάρχει περίπτωση να βγει από αυτήν την κρίση; Ούτε σε χίλια χρόνια.