Μυρτώ Τζώρτζου

Από ξεπεσμό σε ξεπεσμό υπάρχει κάποια διαφορά. Αυτή η διαφορά συνήθως προστατεύει κατά κάποιον τρόπο αυτόν που ξεπέφτει. Γιατί διαφορετικό είναι να πεθαίνεις φτωχός έχοντας παίξει όλη την περιουσία σου στα χαρτιά από το να πεθαίνεις φτωχός, έχοντας χάσει την περιουσία σου στα χαρτιά και έχοντας κάνει όλες τις κομπίνες του κόσμου. Ο δεύτερος ξεπεσμός είναι της Ελλάδας και τον απολαμβάνουμε θέλουμε δεν θέλουμε τα τελευταία χρόνια όλοι μαζί.

Τις τελευταίες μέρες της χρονιάς παρακολουθήσαμε και συνεχίζουμε να παρακολουθούμε ένα ακόμα επεισόδιο από τον ξεπεσμό της χώρας μας, έναν ξεπεσμό που αποχαιρετά το 2012 με το χειρότερο τρόπο. Ο λόγος φυσικά για την περιβόητη λίστα Λανγκάρντ και τους γκανγκστερικούς χειρισμούς του Γ. Παπακωνσταντίνου (και δεν ξέρουμε και ποιων άλλων). Και γινόμαστε για άλλη μια φορά πρωτοσέλιδο σε όλον τον κόσμο που έχει πλέον σταματήσει ακόμα και να γελάει με τα χάλια μας. Σε μια χώρα που θεωρεί ότι ανήκει στη Δύση, ένας πρώην υπουργός την ώρα που υπόσχεται στους ξένους τη φοροδιαφυγή, την ίδια ώρα φαίνεται να «πειράζει» τη λίστα και να τη φτιάχνει ανάλογα με τις διαθέσεις και τα συμφέροντά του. Την ίδια ώρα που με το ένα χέρι υπέγραφε τα πιο σκληρά μέτρα, με το άλλο έβαζε και έβγαζε ονόματα από τη συγκεκριμένη λίστα. Βέβαια καταλαβαίνουμε όλοι ότι ο κύριος Παπακωνσταντίνου ούτε μόνος του αποφάσιζε ούτε έβγαζε από τη λίστα μόνο τα συγγενικά του ονόματα. Στάχτη στα μάτια μας είναι όλο αυτό. Αλλά τόση και τόση στάχτη μας έχουν ρίξει, για αυτή θα παραπονεθούμε; Αλλωστε όσο πιο πολύ μας δουλεύουν, τόσο πιο πολύ τους ψηφίζουμε στις εκλογές.

Την ίδια ώρα στη χώρα διαδραματίζονται άλλες πιο σουρεαλιστικές καταστάσεις. Ξένοι μικροπολιτές έξω από την ΑΣΟΕ παίρνουν στην κυριολεξία με τις πέτρες τους αστυνομικούς που πάνε να τους ελέγξουν. Τόσα χρόνια, σου λέει, μας έχουν χαρίσει την ΑΣΟΕ για να βάζουμε το εμπόρευμα, τώρα τους ήρθε να μας διώξουν; Αλλοι πάλι ξένοι αλλά και Ελληνες βγαίνουν με το τσεκούρι στα δάση και ό,τι βρουν το κόβουν για το τζάκι ή τη σόμπα. Ακόμα και στην Πάρνηθα πάνε. Και δεν είναι λίγες οι φορές που βγάζουν και πιστόλι στους αστυνομικούς. Το τι πιστολίδι γίνεται στην επαρχία μόνο οι αγροφύλακες το ξέρουν. Πριν από λίγες μέρες ένα αλλοδαπός επειδή του έπεφτε μακριά η Πάρνηθα, συνελήφθη να κόβει δέντρο στην Πατησίων. Και όσο για την ατμόσφαιρα της πόλης, αυτήν τη βλέπουμε στις φωτογραφίες που δημοσιεύουν τα ξένα μίντια. Και ενώ γίνονται όλα αυτά η χώρα ετοιμάζεται να ξεπουλήσει τα πάντα, με πρώτο και καλύτερο το μεγαλύτερο δημόσιο αγαθό, το νερό. Κάτι που-ως γνωστόν, έχει συμβεί μόνο στη Λατινική Αμερική. Και μια και μιλάμε για ξεπεσμό δεν υπάρχει μεγαλύτερος ξεπεσμός από το να πουλάς το νερό σου.

Δυστυχώς στην περίπτωσή μας αυτός ο ξεπεσμός θα γινόταν. Ενας ξεπεσμός που δείχνει πόσο χαμηλά είχαμε πέσει σαν Κράτος. Μια χώρα που δεν είχε αξίες, δεν είχε ιδανικά ούτε κοινά οράματα, πώς θα ξέπεφτε δηλαδή; Με το κεφάλι ψηλά; Όχι βέβαια. Σε μια χώρα που την ώρα που καίγεται ο μεγαλύτερος εθνικός δρυμός της, όπως η Πάρνηθα, το 2008, εκείνη προτιμάει να πάει για μπάνιο, πώς θα φανταζόταν κανείς τον ξεπεσμό;