Φοβού τον Τσαβούσογλου και “δώρα” φέροντα

Η Αθήνα υποδέχθηκε, ως όφειλε, τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου φιλικά. Πίσω, όμως, από τις αβρότητες και τη διπλωματική γλώσσα που επιβάλουν αυτού του τύπου οι επισκέψεις, η καχυποψία περίσσευε. Για την ακρίβεια, θα μπορούσε κανείς να περιγράψει την επίσκεψη σαν μία ανέξοδη τελετουργία που έρχεται ως απόρροια μίας σύγκρουσης, μέχρι να ξαναρχίσει η επόμενη.

Προς το παρόν, όμως, οι χαλαροί τόνοι συντηρούνται, αν και ο «φίλος Μεβλούτ» δεν μάσησε τα λόγια του στη Θράκη, η οποία ήταν και ο κύριος σκοπός της επίσκεψής του στην Ελλάδα. Μίλησε για «τουρκική κοινότητα», κάνοντας ένα επιπλέον βήμα στη χρόνια προσπάθεια της Άγκυρας να υπονομεύσει την ελληνική κυριαρχία στην ακριτική περιοχή.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν κρύβεται από την “σιροπιαστή” γλώσσα που χρησιμοποίησε ο Τσαβούσογλου στην Αθήνα. Δεν αλλοιώνεται η πικρή γεύση που άφησαν αυτά που πραγματικά είπε και έκανε. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών δεν έβάλε στάλα νερό στο κρασί του. Επανέλαβε τις επεκτατικές αξιώσεις της Άγκυρας στους συνομιλητές του.

Η μόνη διαφορά συνίσταται στο ότι αυτή τη φορά, ο αγγελιοφόρος υιοθέτησε ένα πιο “συναινετικό” προφίλ στις επίσημες συνομιλίες – επαναλαμβάνω όχι στη Θράκη. Δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς, άλλωστε, ότι η Άγκυρα προσμένει τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και ειδικά την συνάντηση του Ερντογάν με τον Μπάιντεν για να δει που θα κάτσει η μπίλια στις διαταραγμένες αμερικανοτουρκικές σχέσεις.

Στο πλαίσιο αυτό, κρατάει αν μη τί άλλο τους τύπους. Παραβλέποντας, όμως, τους τύπους και εστιάζοντας κανείς στην ουσία, διαπιστώνει ότι η Τουρκία εμμένει σε διαπραγμάτευση «δίχως όρους και προυποθέσεις», ενώ η Αθήνα θέλει διάλογο σε συγκεκριμένη ατζέντα. Και κάπου εκεί συζητήθηκαν και τα διάφορα περιφερειακά ζητήματα, στα οποία επίσης “άσπρο” εμείς, “μαύρο” αυτοί και τούμπαλιν.

Το μόνο πρακτικό αποτέλεσμα είναι η οριστικοποίηση της συνάντησης του Μητσοτάκη-Ερντογάν. Συζητήθηκαν, επίσης, πιθανές ημερομηνιες για τη συνέχιση των διερευνητικών επαφών και βέβαια το αποτύπωμα της επίσκεψης Τσαβούσογλου στη Θράκη είναι αρνητικό. Είναι αστείο να μιλάμε για ιδιωτική επίσκεψη, όταν πρόκειται για κατ’ εξοχήν πολιτική και μάλιστα με υπονομευτικό χαρακτήρα επίσκεψη στη Θράκη. Τα γεγονότα βοούν.

Ο Τούρκος υπουργός συνοδευόταν από δεκάδες δημοσιογράφους. Στη Θράκη είχε συνομιλίες με τα όργανα του τουρκικού προξενείου, επισκέφτηκε τον τάφο του Αχμέτ Σαδίκ, τον οποίο η Άγκυρα έχει αναγάγει σε ήρωα και σύμβολο. Και βέβαια, διαβεβαίωσε ότι η Τουρκία προστατεύει την «τουρκική κοινότητα» στη Θράκη. Τί άλλο να έλεγε…
Η Αθήνα, μη θέλοντας να προκαλέσει μία ακόμα αντιπαράθεση, απέφυγε να σηκώσει τους ρόνους. Περιορίστηκε σε αναγκαίες απαντήσεις, προσδοκώντας, όπως συνήθως, μία διέξοδο από το συγκρουσιακό κλίμα. Η πείρα μας διδάσκει, όμως, στην καλύτερη περίπτωση να κρατάμε μικρό καλάθι…