Star wars στον ΣΥΡΙΖΑ

Τα κόμματα έχουν αρκετά κοινά στοιχεία με το στράτευμα. Από τη δομή και τα επιτελεία μέχρι τους αρχηγούς. Κατά συνέπεια, το τάγμα το καταστρέφει ο αδύναμος στρατηγός και όχι ο στρατιώτης. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κατεστραμμένο αριστερό κόμμα. Και η ευθύνη βαρύνει τον «στρατηγό» του, τον Κασσελάκη. Η μόνη δομή που έχει είναι ο αρχηγός του. Πώς έλεγε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου; Μόνος θεσμός ο λαός.

Κάπως έτσι είναι στον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνος του αποφασίζει ο Stefanos, μόνος του βγάζει θέσεις, μόνος του κάνει προεκλογική εκστρατεία. Ολα μόνος του.

Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, βρίσκει και τα κάνει. Ουδείς εκ των επωνύμων στελεχών διαμαρτύρεται. Ολοι τους ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα στρατιωτάκια. Στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους κατηγορούν τον «απολίτικο» και «υπερόπτη» αρχηγό τους, μπροστά του όμως... σούζα τ’ αλογάκι, όπως θα έλεγε κι ο Λαζόπουλος.

Ολοι περιμένουν να δουν το εκλογικό αποτέλεσμα και ανάλογα να πράξουν. Είτε για να αμφισβητήσουν τον αρχηγό τους εάν το εκλογικό αποτέλεσμα είναι κάτω από 15%. Είτε για να κουνήσουν μαντίλι στους kasselistas. Είτε για να δημιουργήσουν, οι εναπομείναντες αριστεροί, μια εσωκομματική τάση, όπως προτείνουν ορισμένοι από τους πιστούς στον Αλέξη Τσίπρα, εάν το αποτέλεσμα είναι πάνω από 15% και αθροιζόμενο με αυτό της Νέας Αριστεράς φτάνει ή και ξεπερνά το αποτέλεσμα των εκλογών του 2023.

Το κακό γι’ αυτούς είναι ότι ο Κασσελάκης γνωρίζει τα σχέδια των εσωκομματικών του αντιπάλων. Και μάλιστα από πρώτο χέρι αφού από την εποχή του Χριστού και μετά περισσεύουν αυτοί που ως πρότυπο έχουν τον Ιούδα. Γι’ αυτό και σχεδιάζει να κινηθεί πρώτος. Θα θέσει αυτός, λένε οι συνομιλητές του Stefanos, την ατζέντα της επόμενης μέρας και όχι ο Πολάκης, ο Παππάς, ο Σπίρτζης, η Γεροβασίλη, ο Τεμπονέρας ή ακόμη και ο Τσίπρας, παρότι ο Αλέξης ασχολείται πρωτίστως με το προσωπικό του rebranding, έχοντας θέσει τον εαυτό του στη διάθεση των γεγονότων, όπως θα έλεγε και ο «μέγας Χατμάνος» Αβραμόπουλος.

Και θα τη θέσει ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Οσοι θέλουν μπορούν να παραμείνουν, υπό την προϋπόθεση ότι θα δηλώσουν πίστη στον αρχηγό. Διαφορετικά, «θα ήταν καλό» (σύμφωνα με τους συνομιλητές του Stefanos, αρκετοί εκ των οποίων δεν είναι καν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ) «να του αδειάσουν τη γωνιά πριν προλάβει να τους δείξει ο ίδιος την πόρτα της εξόδου»! Και το πιθανότερο είναι να κερδίσει και αυτή τη μάχη ο εκείθεν του Ατλαντικού ερχόμενος πολιτικός ηγέτης της εν Ελλάδι ριζοσπαστικής (λέμε τώρα) Αριστεράς.

Οι Kasselistas

Ο πως τους πήρε το κόμμα, έτσι θα τους πάρει και τα σώβρακα», μας λέει, με μπόλικη δόση οίησης, βουλευτής που δηλώνει «εγώ είμαι kasselistas, όχι αριστερός». Και μάλιστα διαφωνεί με τον Stefanos να μην αλλάξει το όνομα του κόμματος στο καταστατικό συνέδριο, τον Οκτώβριο. «Θα πρέπει να το ονομάσουμε Πατριωτικό Δημοκρατικό Κόμμα», μας λέει. Και προσθέτει: «Αυτά τα Συνασπισμός και Ριζοσπαστική Αριστερά είναι αρχαϊκά, είναι πριν και από την εποχή του Τσίπρα, και τα είχαν επιβάλει οι καμιά δεκαριά συνιστώσες που υπήρχαν. Τώρα δεν έχουμε ούτε ΑΚΟΑ, ούτε ΔΕΑ, ούτε Ρόζα, ούτε Κόκκινο, ούτε ΚΕΑ, ούτε ΚΕΔΑ. Ολες αυτές τις γκρούπες τις καθάρισε ο Τσίπρας. Ούτε Λαφαζάνη έχουμε, ούτε Βαρουφάκη, ούτε Ζωή, ούτε Τσακαλώτο με “53”ˮ και “Ομπρέλα”, τίποτα.

Αν σε κάποιους αρέσει να δηλώνουν αριστεροί και θέλουν να μοιάσουν στον Χαρίτση και την Αχτσιόγλου, μπορούν να το κάνουν, όμως είναι εκτός εποχής Κασσελάκη. Ο Stefanos και όλοι εμείς που τον πιστεύουμε θέλουμε να πάρουμε την κυβέρνηση. Αυτός να γίνει πρωθυπουργός και εμείς υπουργοί του. Τόσο απλό και τόσο καθαρό. Οι άλλοι ας συνεχίσουν να παλεύουν για τον έλεγχο του κόμματος και μάλιστα ενός κόμματος που ως αριστερό υπάρχει μόνο στις αναμνήσεις τους». Περιττεύει να πούμε ότι ο περί ου ο λόγος βουλευτής συμμετέχει στις ζυμώσεις των kasselistas και γνωρίζει καλά όσα τεκταίνονται με φόντο την 10η Ιουνίου.

Ανοίγματα

Επειδή όμως αναφερθήκαμε στην Κωνσταντοπούλου και τον Βαρουφάκη, να πούμε πως το φλερτ του Stefanos με τους επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και του ΜέΡΑ25 τελείωσε πριν ξεκινήσει. Οχι μόνο επειδή... έφαγε πόρτα, αλλά και επειδή υπήρξε έντονη εσωκομματική γκρίνια. Δεν ήταν μόνο ο Ζαχαριάδης και ο Σπίρτζης που διαφώνησαν, δημόσια, με την πρόσκληση σε μετεκλογικό «γάμο», αλλά και πολλοί άλλοι, μεταξύ των οποίων και kasselistas.

Ο λόγος; Τόσο η Ζωή όσο και ο Βαρουφάκης προκαλούν αλλεργία στους κεντρώους και κεντροδεξιούς ψηφοφόρους. Σε αυτούς δηλαδή που στοχεύει ο Κασσελάκης. Μπορεί ο Βαρουφάκης στους νέους και η Ζωή στους λαϊκιστές να έχουν ακροατήριο, όμως αυτό αριθμητικά είναι μικρότερο από το κεντρώο και δεξιό κοινό, το οποίο (με την αποσυριζοποίηση και αποτσιπροποίηση που επιχειρεί) πρέπει να κερδίσει ο Κασσελάκης για να καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ηγεμονική δύναμη στην Κεντροαριστερά.

Βέβαια, όταν οι επικοινωνιολόγοι, μεταξύ των οποίων και ο Aρης Σπηλιωτόπουλος, εισηγήθηκαν το άνοιγμα στη Ζωή και τον Βαρουφάκη είχαν στο μυαλό τους πρωτίστως τους ψηφοφόρους των δύο κομμάτων και δευτερευόντως να σπάσουν το αντικασσελακικό μέτωπο, που έχει αντικαταστήσει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ και στο οποίο πρωτοστατούν το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Αριστερά, το ΚΚΕ, αλλά και η Ν.Δ. Ο Stefanos τα μάζεψε για τη Ζωή και τον Γιάνη και για έναν επιπλέον λόγο.

Ακόμη και αυτοί που διαφωνούν με τους επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και του ΜέΡΑ25 συμφωνούν ότι και τα δύο πρόσωπα είναι κατεξοχήν πολιτικά. Αντίθετα, τα επίθετα με τα οποία οι περισσότεροι των πολιτών, των δημοσιολογούντων και των αριστερόστροφων ψηφοφόρων, που συγκροτούν τον σκληρό πυρήνα του ΜέΡΑ και της Πλεύσης, περιγράφουν τον Κασσελάκη ως «άπειρο», «απολίτικο» και «κονφερανσιέ».

Οι νέοι του Βαρουφάκη είναι αυτοί που δεν συγχώρησαν στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ την «κωλοτούμπα» στο δημοψήφισμα του 2015 και οι «ούτε δεξιά ούτε αριστερά, μόνο μπροστά» της Ζωής είναι φαν του εκρηκτικού και αντισυστημικού (και όχι αντισυμβατικού) ταμπεραμέντου της.

Η πολιτικότητα όλων των άλλων πολιτικών αρχηγών, και όχι μόνο της Ζωής και του Γιάνη, είναι στρατηγικά το μεγάλο μείον του Stefanos. Το φλερτ με τα «νέα κοινά» απέδωσε δημοσκοπικά. Εκλογικά μπορεί να του δώσει ανάσα στις 9 Ιουνίου, όμως δεν είναι αυτά που δίνουν πλειοψηφία στις βουλευτικές εκλογές. Γι’ αυτό και εκτός από τον Τσίπρα rebranding κάνει και ο Κασσελάκης.

Τις τελευταίες ημέρες άφησε τις εξομολογήσεις στον Λιάγκα και την Καινούργιου για τον Τάιλερ και τη Φάρλι και πήρε σβάρνα τις ενημερωτικές εκπομπές για να πει τις πολιτικές του θέσεις. «Stefanos, επειδή οι ευρωεκλογές είναι πολιτική διαδικασία, πρέπει να δείξεις κι εσύ ότι είσαι πολιτικό πρόσωπο», του λέει ο Αρης και να μην αφήνει τον Μητσοτάκη, τον Ανδρουλάκη, τον Χαρίτση να τον χαρακτηρίζουν πολιτικό εξωγήινο και πρωταγωνιστή των lifestyle εκπομπών.

Αποσυνάγωγος

Για τον Ανδρουλάκη και τον Χαρίτση μόνον όξος και χολή συνεχίζει να υπάρχει. Ο Βαρουφάκης θέλει τα μεσαία στελέχη και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Αριστεράς - όχι όμως και τις ηγεσίες τους. Και είναι λογικό αφού και αυτοί το ίδιο θέλουν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Λένε «ναι» στα στελέχη, τα μέλη, τους πρώην βουλευτές και πρώην υπουργούς, όχι βεβαίως όλους, όμως στο τραπέζι δεν θέλουν τον Stefanos. Κανείς τους. Ο Κασσελάκης είναι αποσυνάγωγος τόσο για την Κεντροαριστερά όσο και για την Αριστερά.

Κατά κάποιον τρόπο είναι, όπως θα έλεγε και ο Κουτσούμπας, όλοι τους και μόνος του. Αυτό κατ’ ανάγκην δεν είναι κακό για τον Κασσελάκη, αφού έχει καταφέρει να γίνει διακριτός πόλος, ενώ στην πολιτική όταν όλοι στρέφονται εναντίον σου, αναπτύσσονται και αντίρροπες δυνάμεις που σε στηρίζουν. Το πλεονέκτημα του Κασσελάκη είναι οι αντίπαλοί του. Οικοδομεί απερίσπαστος την κυριαρχία του. Κάνει ό,τι θέλει, ενώ οι άλλοι κάνουν... το κουνέλι.

Ολοι ασχολούνται με την επόμενη μέρα χωρίς να εγείρουν αντιστάσεις στον εκ-κασσελακισμό της Κουμουνδούρου και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Συζητούν και καταστρώνουν σενάρια για το τι θα κάνουν ανάλογα με το ποσοστό που θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αναλαμβάνουν δημόσιες πρωτοβουλίες, δεν κάνουν εκδηλώσεις, ούτε υπογράφουν κοινά κείμενα για να προετοιμάσουν την επόμενη μέρα, αλλά περιμένουν, μιλώντας ψιθυριστά και στο παρασκήνιο, να έρθει η επόμενη μέρα για να δράσουν. Μόνο που τότε ο Κασσελάκης θα τους έχει προλάβει.

Αποστρατείες

Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ο ΣΥΡΙΖΑ στις 10 Ιουνίου, εκτός από προσωπικό κόμμα του Stefanos, θα είναι και ένα προσωποπαγές κόμμα, αφού θα υπάρχει λόγω της αφοσίωσης της πλειοψηφίας των μελών στο πρόσωπό του και όχι λόγω της κοινής τους ιδεολογίας. Αυτό που δεν καταλαβαίνει η -όποια- εσωκομματική αντιπολίτευση στον Κασσελάκη είναι ότι ο Stefanos και οι στενοί του συνεργάτες θέλουν να υπάρξει μαζική αποστρατεία των αριστερόστροφων στελεχών.

Οσο πιο γρήγορα και όσοι περισσότεροι από τους διαφωνούντες φύγουν, τόσο πιο εύκολη θα είναι η επόμενη μέρα για τον Κασσελάκη. Τότε θα μπορεί να διώξει ή να περιθωριοποιήσει και τους συμμάχους του, όπως ο Παύλος Πολάκης και ο Νίκος Παππάς, τους οποίους «εξ ανάγκης ανέχεται», σύμφωνα με όσα μεταδίδουν οι συνομιλητές του διαδόχου του Τσίπρα.

Εξάλλου, όπως έχει πει, στον νέο ΣΥΡΙΖΑ η κομματική επετηρίδα δεν θα παίζει κανέναν ρόλο. Ο Γιάννης Σαρακιώτης και η Ραλλία Χρηστίδου προορίζονται να αντικαταστήσουν τον Νίκο Παππά και την Ολγα Γεροβασίλη στις θέσεις που θα έχουν οι βουλευτές στα καθοδηγητικά κομματικά όργανα. Επιθυμία του Stefanos είναι ο μπασκετμπολίστας Νίκος Παππάς να είναι, αντί του Κώστα Αρβανίτη, ο άνθρωπός του στις Βρυξέλλες, ενώ ως αιχμή του αντιδεξιού αγώνα προτιμά τον Παναγιώτη Κουρουμπλή από τον Παύλο Πολάκη.

Κομματικά στελέχη όπως ο Βασιλειάδης, ο Ζαχαριάδης, ο Θεοχαρόπουλος, ο Κοτσακάς, ο Ραγκούσης, ο Σπίρτζης, ο Τεμπονέρας, ο Τσιόκας αποτελούν παρελθόν για τον Stefanos, ενώ και για τη Ράνια Σβίγγου το μέλλον δεν διαγράφεται ευοίωνο αφού για τη γραμματεία του κόμματος προορίζεται άλλη γυναίκα - με κομματικά προσόντα και αυτή.

Μέλλον δεν έχουν και κομματικά στελέχη που προέρχονται από τον χώρο της Αριστερής Πρωτοβουλίας του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Τάκης Κορμάς και η Ζωή Καρκούλια, η οποία προ ημερών με επιστολή της ζητά να συνέλθει η Πολιτική Γραμματεία, της οποίας είναι μέλος, για να εκτιμήσει την κατάσταση του κόμματος, το οποίο, όπως λέει, έχει μετατραπεί σε «ασπόνδυλο» οργανισμό, αλλά και επειδή οι τοποθετήσεις Κασσελάκη για το ΝΑΤΟ, την εξωτερική πολιτική και την οικονομία δεν είναι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Υποκρισία

Σημειώνουμε ότι υπάρχουν ενστάσεις και για τη στάση που κρατά ο Κασσελάκης απέναντι στο Ισραήλ και στη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που χαρακτηρίζουν υποκριτική τη συμπεριφορά Κασσελάκη στο Παλαιστινιακό. Αντί, λένε, να ζητήσει την άμεση αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους, δηλώνει πως είναι υπέρ της ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους, γενικά, θέση με την οποία συμφωνούν όλοι, ακόμη και η κυβέρνηση. Ο Κασσελάκης δεν ζητά να αναγνωριστεί τώρα παλαιστινιακό κράτος, όπως κάνουν Ιρλανδία, Ισπανία, Νορβηγία, αλλά είναι γενικά υπέρ της αναγνώρισης.

Μάλιστα, επιχειρεί κουτοπόνηρα, λένε, να αποκομίσει και οφέλη δηλώνοντας ότι μεταβαίνει στη Ραμάλα και ελπίζει να μην τον εμποδίσουν οι Ισραηλινοί. Επιχειρεί να δημιουργήσει την εικόνα ενός πολιτικού, του μόνου Ελληνα, που συμπαρίσταται στους Παλαιστίνιους. Θα είχε δίκαιο, και θα πρέπει να του αναγνωριστεί, εάν δηλώσει πως πρέπει να αναγνωριστεί τώρα το παλαιστινιακό κράτος και όχι ότι είναι γενικά υπέρ της αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους.

Προκαλεί δε εντύπωση ότι η Νέα Αριστερά (η οποία έχει ζητήσει, από μηνός, την αναγνώριση τώρα παλαιστινιακού κράτους) δεν τον στριμώχνει ζητώντας του να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς εννοεί ή να τον προβοκάρει λέγοντας πως, έστω και με καθυστέρηση, ο Κασσελάκης την ακολουθεί σε ένα κορυφαίο θέμα.

Ο Χαρίτσης μπορεί να μην επιτέθηκε στον Stefanos για τα διπλωματικά, αλλά τον ξετίναξε στα οικονομικά αφού, όπως είπε την Παρασκευή στη Βουλή, τα λεγόμενα του Κασσελάκη για τη φορολογία βρίσκονται «σε πλήρη ευθυγράμμιση με τη λογική της Νέας Δημοκρατίας για το φορολογικό. Και έχει αποτύχει διεθνώς παταγωδώς. Οδηγεί σε μεγαλύτερες ανισότητες και βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με αριστερή ή προοδευτική φορολογική πολιτική.