Η σύγκρουση Κασσελάκη - Τσίπρα οδηγεί σε νέο ρήγμα

Κάποτε μια σφήκα κάθισε στο κεφάλι ενός φιδιού και το ταλαιπωρούσε τσιμπώντας συνεχώς το κεφάλι του με το κεντρί της. Αυτό, επειδή πονούσε και δεν μπορούσε να αμυνθεί και να αποκρούσει τον εχθρό του, μόλις είδε ένα αμάξι γεμάτο ξύλα, καθώς δεν ήξερε τι να κάνει, έβαλε το κεφάλι του κάτω από τον τροχό του αμαξιού λέγοντας: «Πεθαίνω κι εγώ μαζί με τον εχθρό μου». Κι έτσι πέθανε μαζί με τη σφήκα. Η διήγηση δείχνει ότι μερικοί προτιμούν να πεθάνουν μαζί με τους εχθρούς τους. Και ταιριάζει απόλυτα στην ψυχολογία του Stefanos Κασσελάκη. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται όσοι γνωρίζουν καλά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή δεν αντέχει τα «τσιμπήματα» του Τσίπρα, της Γεροβασίλη, του Σπίρτζη, του Τεμπονέρα, του Θεοχαρόπουλου και των άλλων -πολλών- αντιφρονούντων, θα προτιμήσει, λένε, να διαλύσει το «μαγαζί» της Κουμουνδούρου, παρά να τους το παραδώσει και να φύγει.

Η τελευταία βερσιόν αποχώρησής του είναι το διαχρονικό επιχείρημα των πολιτικών που βρίσκονται σε δύσκολη θέση: η σύγκρουση με τη λεγόμενη διαπλοκή συμφερόντων. «Το σύστημα του μαύρου χρήματος στα ελληνικά κόμματα θα το σπάσω, ακόμη κι αν χρειαστεί να πέσω μαζί του», είπε ο Stefanos. Μόνο που το ανακάλυψε πολύ αργά. Και μάλιστα, μετά το δυσμενές, για τον ίδιο και το κόμμα του, αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Μέχρι τότε η επιχειρηματικότητα ήταν καλή. Μόνο τα καλύτερα είχε να πει γι’ αυτήν στον «Economist».

Τα «συμφέροντα», στον καπιταλιστικό κόσμο που ζούμε, είναι αναπόσπαστο μέρος του παιχνιδιού. Στο οποίο και ο ίδιος μετείχε. Είτε ως στέλεχος (;) της Goldman Sachs, είτε ως εφοπλιστής (;), είτε ως ομοτράπεζος μεγαλοεπιχειρηματιών, είτε ως ατραξιόν σε κοσμικά γκαλά της εγχώριας διαπλοκής. Οι «σχέσεις στοργής» της πολιτικής με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα ήταν καλές και αποδεκτές μέχρι τις ευρωεκλογές. Και μόνο κάτι ντεμοντέ και ανιστόρητοι αριστεροί δεν τις κατανοούσαν, μας έλεγε. Τώρα με το 14,9%, το rebranding Τσίπρα και την ένταση της συζήτησης περί αναδιοργάνωσης της Κεντροαριστεράς, η διαπλοκή έγινε βδέλυγμα και αποφώλιον.

Δυστυχώς για τον ίδιο, η σύγκρουση με τη διαπλοκή δεν μπορεί να κερδηθεί με τον Λιάγκα, την Καινούργιου, τον Καρανίκα, τον Πεν Νταλαούρα, τον Μωραΐτη και τη Θοδώρα Τσάκρη. Ούτε η απάντηση στους 87 αντιφρονούντες συντρόφους του μπορεί να είναι η συλλογή υπογραφών στο Avaaz και η ιντερνετική επιστράτευση ακόμη και του αδελφού του Στέλιου για να απαντήσει στον Φλαμπουράρη και τον Ζαχαριάδη.

Επιστράτευση προσωρινή, αφού η γνωμάτευση του αδελφού Στέλιου («ο Στέφανος θέλει διαφάνεια και οι 87 συμφέροντα, διαπλοκή και μαύρο χρήμα») προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, ακόμη και από kasselistas, με αποτέλεσμα να σβηστεί άρον άρον. Ακόμη και τώρα ο Κασσελάκης αδυνατεί να κατανοήσει ότι ηγείται κόμματος και δεν είναι διαχειριστής ψηφιακής πλατφόρμας ή ιδιοκτήτης οικογενειακής επιχείρησης.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μην του αρέσει και να θέλει να τον αλλάξει. Είναι δικαίωμά του. Εχει διαλέξει, όμως, λάθος μέθοδο. Και στον Μητσοτάκη και στον Τσίπρα μπορεί να μην άρεσαν τα κόμματά τους όταν ανέλαβαν την ηγεσία τους, όμως προσπάθησαν να τα αλλάξουν με πολιτικά ανοίγματα, ιδεολογικές μετατοπίσεις και οργανωτικές παρεμβάσεις και όχι με τικτότοκες αναρτήσεις, αδιαμεσολάβητες συνευρέσεις και lifestyle τσακίσματα.

Οσο ο Κασσελάκης συμπεριφέρεται ως διευθύνων σύμβουλος εταιρείας και όχι ως επικεφαλής κόμματος με οργανωτική δομή, καταστατικές αρχές και ιδεολογικοπολιτικές θέσεις, το ρήγμα στην Κουμουνδούρου θα μεγαλώνει και στο τέλος -λόγω και της γενικευμένης απαξίας της πολιτικής και των πολιτικών- θα γίνει άβυσσος που θα τους καταπιεί όλους. Πλέον είναι ελάχιστοι αυτοί που αισιοδοξούν για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Η πλειονότητα των στελεχών και των βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης θεωρεί πως αρχής γενομένης από την Κεντρική Επιτροπή -έχει προγραμματιστεί για τις 7 Ιουλίου- και το αργότερο μέχρι το φθινόπωρο, όταν θα γίνει το καταστατικό συνέδριο, θα έχουμε και νέα διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και όσοι στο όνομα της ενότητας προτρέπουν σε αμοιβαίες υποχωρήσεις, ακόμη και αυτοί δεν βλέπουν, όπως μας λένε, με ποιον τρόπο τα μαχαίρια θα ξαναμπούν στα θηκάρια.

Η έκρηξη

Πλέον, έχει τρέξει πολύ νερό στο ποτάμι της εμφύλιας διαμάχης, ενώ ο Stefanos φρόντισε να ανατινάξει και τη «γέφυρα» Τσίπρα, που θα μπορούσε να τους περάσει, με σχετική ασφάλεια, στην απέναντι όχθη. Η καταβύθιση της Κουμουνδούρου (όπως συνομολογούν και πρωταγωνιστές της «ηρωικής πορείας» του ΣΥΡΙΖΑ, που μετέτρεψαν ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας σε «κυβερνώσα Αριστερά») είναι αναπόφευκτη. Επειδή αναφερθήκαμε στον Τσίπρα, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο πρώην πρωθυπουργός είναι έξαλλος με τα «τελευταία καμώματα» του διαδόχου του στην ηγεσία του κόμματος.

Η έκρηξή του την Παρασκευή το βράδυ, όταν έμαθε για τις «διαρροές» εις βάρος του επειδή δεν έσπευσε να συμμετάσχει από το εξωτερικό στον... έρανο για την «Αυγή» ήταν απολύτως ενδεικτική: οι αναφορές του για χυδαίους χειρισμούς από τον Κασσελάκη παραπέμπουν σε ανοιχτό πόλεμο. Εν ολίγοις, ο πρώην ψηφίζει... έξωση για τον νυν.

Μέχρι πρότινος, σύμφωνα με όσα μεταδίδουν συνομιλητές του Αλέξη, στην ήπια εκδοχή ο Κασσελάκης ήταν «άπειρος» και στην ακραία «νούμερο». Τώρα, ούτε ζωγραφιστό δεν θέλει να τον βλέπει. Ο Τσίπρας θεωρεί πως ο Κασσελάκης, με την «ανήθικη» και «αναιτιολόγητη» επίθεση που του έκανε για «το χάος που παρέλαβε και τα μαύρα ταμεία», ξεπέρασε κάθε όριο.

Σύμφωνα με συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού, ο Κασσελάκης προσπάθησε να «βρωμίσει» τον Αλέξη επειδή αισθάνεται ανασφαλής. Για τρεις λόγους. Πρώτον, επειδή το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών απέδειξε ότι το επιχείρημα «εγώ μπορώ να κερδίσω τον Μητσοτάκη» είναι κούφια λόγια και το μόνο που ενδιαφέρει τον Stefanos είναι να στήσει το δικό του μαγαζί, τους Kasselistas, και όχι να ξανακάνει την Αριστερά κυβερνώσα παράταξη. Η πίστωση χρόνου που του δόθηκε στο συνέδριο εξαντλήθηκε στις 9 Ιουνίου και δεν μπορεί να ανανεωθεί, όπως ζητά, μέχρι τις βουλευτικές εκλογές.

Η ανατροπή που δεν κατάφερε ο Αλέξης στο συνέδριο μπορεί τώρα να ευδοκιμήσει. Πλέον η ανακτορική φρουρά του Κασσελάκη δεν είναι αξιόμαχη. Και το πιθανότερο είναι ότι όλο και περισσότεροι βουλευτές και στελέχη θα παίρνουν αποστάσεις. Οσο απομακρύνεται η προοπτική επανεκλογής τους και επιστροφής στην εξουσία, οξύνεται η κριτική στα πεπραγμένα Κασσελάκη και το αίτημα για αναδιοργάνωση της πληθυντικής Κεντροαριστεράς αποκτά περισσότερους οπαδούς, τόσο η επικοινωνιακή λάμψη Κασσελάκη θα ξεθωριάζει. «Η ενίσχυση της εντύπωσης ότι ο Τσίπρας παραμένει ο “Πάπας” της Αριστεράς και ο Κασσελάκης είναι ένας απλός “καρδινάλιος” της ελαφρολαϊκής λειτουργίας της πολιτικής είναι ικανή να οδηγήσει τον Stefanos στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή», μας λέει άνθρωπος που γνωρίζει καλά τους δύο άνδρες και μετέχει στα κομματικά παρασκήνια.

Δεύτερον, η λαμπερή -και σε περιεχόμενο και σε συμμετοχές- εκδήλωση του Ινστιτούτου Τσίπρα κατέστησε, εξ αντανακλάσεως, τον ομογενή, εξ Αμερικής, πολιτικό σε φτωχό και μίζερο συγγενή. Και τον υποβίβασε στην επετηρίδα των επίδοξων ηγετών της Προοδευτικής Παράταξης. Ο Κασσελάκης έβγαλε καπνούς με τη δημοσκόπηση της Metron Analysis που παρουσιάστηκε στο συνέδριο του Ιδρύματος Τσίπρα και έδειχνε το 80% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ να επιθυμεί τη μεγάλη Κεντροαριστερά, κυρίως όμως με τη δημοσκόπηση της GPO, που έδειχνε τον Stefanos αφενός να υπολείπεται του Αλέξη σε ικανότητα να ενώσει την Κεντροαριστερά στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ (46% έναντι 27%) και αφετέρου να μην τον θέλει σχεδόν κανείς (μόνο το 2,1%) από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.

Οσο ο Τσίπρας θα πριμοδοτεί τη συζήτηση και τις διεργασίες για την πληθυντική Κεντραριστερά τόσο ο Κασσελάκης, αισθανόμενος ως ο παρείσακτος της παρέας, θα ψάχνει να βρει τρόπους να επιτεθεί και να μειώσει τον Αλέξη. Μάλιστα, οι πληροφορίες θέλουν τον εκνευρισμό του Stefanos να μεγαλώνει όσο ο Τσίπρας αποφεύγει να σηκώσει το γάντι των μαύρων ταμείων που του πέταξε. Ο πρώην πρωθυπουργός, σύμφωνα με όσα μεταδίδουν αξιόπιστοι συνομιλητές του, «δεν πρόκειται να κάνει τη χάρη στον Κασσελάκη και να γίνει συνομιλητής του σε αυτή την αθλιότητα, που ούτε ο Μητσοτάκης δεν τόλμησε να εκστομίσει». Αλλο η πολιτική κριτική, η διαφωνία για την περίοδο της διακυβέρνησης και οι αστοχίες σε επιλογές και πρόσωπα και άλλο οι «βρωμιές» που λέγονται και για τις οποίες δεν πρόκειται να υπάρξει συγχώρεση όσες διευκρινίσεις κι αν δοθούν, ότι δηλαδή τα λεχθέντα του Stefanos δεν αφορούσαν τον Αλέξη.

Η ρήξη

Η ρήξη ανάμεσα στους δύο άνδρες είναι οριστική και οι σχέσεις τους δεν πρόκειται να αποκατασταθούν ακόμη κι αν ο Stefanos πάει γονατιστός από την Κουμουνδούρου στην Κυψέλη ή στη Βασιλίσσης Αμαλίας προκειμένου να τον παρακαλέσει για άφεση αμαρτιών. «Τέτοια ατιμία ο Αλέξης δεν πρόκειται να τη συγχωρέσει», μας λέει συνομιλητής του Τσίπρα. Η ρήξη Κασσελάκη - Τσίπρα λειτούργησε και ως επιταχυντής των εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού, εκτός από το επιχειρούμενο «βρώμισμα» του Αλέξη, είχαμε τις «εκδικητικές και για πολιτικούς λόγους» απολύσεις κεντρικών στελεχών από αμειβόμενες θέσεις στην Κοινοβουλευτική Ομάδα (Θανάσης Θεοχαρόπουλος, Γιώργος Τσίπρας, Διονύσης Τεμπονέρας), καθώς και το αιφνιδιαστικό -και με φετφά από το Μαϊάμι- κλείσιμο της «Αυγής».

Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε και την απαξίωση των κομματικών οργάνων. Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν έγινε. Υπήρξε μόνο μία ομιλία Κασσελάκη και εκεί σχόλασε η παράσταση. Η επιστολή τριών βουλευτών (Κεδίκογλου, Καραμέρος, Μαμουλάκης) για σύγκληση και συζήτηση για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών δεν απαντήθηκε και κάτω από την εντεινόμενη πίεση βουλευτών και κεντρικών στελεχών αποφασίστηκε να συνεδριάσει τελικά η Πολιτική Γραμματεία. Το γεγονός ότι συγκαλείται ανήμερα της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας (4η Ιουλίου) κάνει αρκετούς να αναρωτιούνται μήπως και η Πολιτική Γραμματεία έχει την τύχη της Κ.Ο.

«Οπως έφυγε από την Κ.Ο. για να πάει στον Νίκο Χατζηνικολάου για συνέντευξη, είναι ικανός να μας πει τη γνώμη του και να φύγει για τη δεξίωση του Dear George, του Αμερικανού πρέσβη Γιώργου Τσούνη» είναι το ανέκδοτο που κυκλοφορεί ανάμεσα σε μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Αν αντέξει την κριτική στην Πολιτική Γραμματεία, τότε είναι πολύ πιθανό να συμφωνήσει και σε διήμερη -αντί για μονοήμερη- συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής. Αν και τι και πότε ακριβώς θα γίνει δεν είναι σε θέση κανείς να το βεβαιώσει. Στον ΣΥΡΙΖΑ τα πάντα αλλάζουν ακόμη και την ίδια μέρα, ανάλογα με τη διάθεση και τις αναρτήσεις του Κασσελάκη.

Η Κεντροαριστερά

Τρίτον, η συζήτηση για την αναδιοργάνωση της Κεντροαριστεράς αδυνατίζει, εκ των πραγμάτων, τη θέση του Κασσελάκη στο πολιτικό σύστημα. Αν μάλιστα το ΠΑΣΟΚ καταφέρει να εκλέξει νέα ηγεσία, η οποία μπορεί να είναι ελκυστική και σε ψηφοφόρους, μεσαία και περιφερειακά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τότε δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε και την πιθανότητα να έχουμε ακόμη και αποσκιρτήσεις βουλευτών. Εφεξής, οι εξελίξεις στη Χαριλάου Τρικούπη θα καθορίσουν και τις εξελίξεις στην Κουμουνδούρου.

Αν παραμείνει επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Stefanos θα νιώσει, η αλήθεια είναι, ανακούφιση. Αν όμως εκλεγεί κάποιος/α άλλος/η, που θα μπορεί να αιμοδοτήσει την ελπίδα για αναδιοργάνωση της Κεντροαριστεράς και επιστροφής της, σε προβλεπτό χρόνο, στην εξουσία, τότε τον Κασσελάκη θα τον εγκαταλείψουν ακόμη και ο Νίκος Παππάς, η Ρένα Δούρου, η Ράνια Σβίγκου και όσα άλλα στελέχη εμφανίζονται γοητευμένα από το επικοινωνιακό γκελ του Stefanos ή τον στηρίζουν για άλλους -ενδεχομένως και προσωπικούς- λόγους, ακόμη και αν κάποιες φορές αισθάνονται ότι πληγώνεται η ιστορική τους διαδρομή και θίγεται η πολιτική τους αξιοπρέπεια.

Αν, μάλιστα, η νέα ηγεσία του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου θέσει αυτή τους όρους αναδιοργάνωσης της Κεντροαριστεράς και προχωρήσει σε διαδικασίες ενοποίησης των δύο (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) ή και περισσοτέρων (Νέα Αριστερά, Κόσμος) κομμάτων, με εκλογή κάποιου τρίτου προσώπου ως υποψηφίου για την πρωθυπουργία, τότε ο Κασσελάκης θα τεθεί εκποδών της πρωθυπουργίας που τόσο ονειρεύεται. Και αυτό δεν τον στοιχειώνει απλώς, αλλά θα κάνει και οτιδήποτε χρειαστεί για να μην επισυμβεί. Τώρα επιτίθεται στον Τσίπρα, επειδή αυτόν θεωρεί μεγαλύτερη απειλή. Αύριο, και εφόσον συνεχίσει να είναι επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, θα επιτεθεί σε όποιον άλλο αποκτήσει προβάδισμα για την ηγεσία της ενωμένης Κεντροαριστεράς και οιονεί για την πρωθυπουργία.

Ομως, πριν απ’ όλα αυτά, θα πρέπει να «καθαρίσει την μπουγάδα» στην Πολιτική Γραμματεία και την Κεντρική Επιτροπή. Πιθανώς θα τα καταφέρει. Ο συσχετισμός στην Κεντρική Επιτροπή είναι υπέρ του, αφού αυτοί που αναπλήρωσαν τα μέλη της που παραιτήθηκαν (60 έφυγαν με τη Νέα Αριστερά και άλλοι περίπου 50 υπέβαλαν παραίτηση ή αποφάσισαν να ιδιωτεύσουν) είναι στην πλειοψηφία τους kasselistas, ενώ υπάρχει και ο «στρατηγικός σύμμαχος» που ακούει στο όνομα Νίκος Παππάς, ο μηχανισμός του οποίου συνεχίζει, παρά τις μικρές απώλειες, να στηρίζει τον Stefanos. Οι «87» ελπίζουν ότι στην Κ.Ε. θα γίνουν 120, αφού υπάρχουν κι άλλα μέλη της που έχουν μπουχτίσει με την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του Κασσελάκη. Τελευταίο παράδειγμα, ο ιερωμένος Γιάννης Βάθης.

Μέλος της Κ.Ε. από την Κρήτη. Εμβληματική φυσιογνωμία της Αριστεράς, το όνομα του οποίου βρίσκεται στη λίστα των «30» που υπέγραψαν για να είναι υποψήφιος για την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ ο Stefanos. Και τώρα, όπως λέει, του ’ρχεται να κάνει εμετό όταν ακούει την ηγεσία να λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άντεξε στις εκλογές. Πάντως και μεταξύ των «87» υπάρχουν δύο γραμμές. Αυτοί που θέλουν εδώ και τώρα αμφισβήτηση του Κασσελάκη, όπως ο Θεοχαρόπουλος, ο Ραγκούσης, και οι άλλοι (Γεροβασίλη, Σπίρτζης, Φλαμπουράρης κ.λπ.) που μεταθέτουν την αμφισβήτηση και τη σύγκρουση για το φθινόπωρο, στο καταστατικό συνέδριο, προφανώς για να λάβουν υπ’ όψιν τους και τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ...