Νίκος Φελέκης

Η τελευταία υπόθεση στην Επιτροπή Δεοντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ με το ερώτημα της διαγραφής ήταν του Χρήστου Σπίρτζη. Οι δραματικές ή μάλλον οι κωμικοτραγικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες ημέρες στην Κουμουνδούρου έσωσαν τον Σπίρτζη. Και δεν τον έσωσαν απλώς, αλλά μπορεί στη θέση του να δούμε τον Κασσελάκη. Ναι, ναι, ο καθαιρεθείς πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον συνεχίσει να αντιδρά και να μην αποδέχεται τις αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας, χαρακτηρίζοντάς τες μάλιστα «πραξικόπημα» και «εκτροπή», το πιθανότερο είναι να παραπεμφθεί στην Επιτροπή Δεοντολογίας. Και εφόσον διαγραφεί, εξυπακούεται ότι δεν μπορεί να είναι υποψήφιος για την ηγεσία ενός κόμματος του οποίου δεν είναι μέλος.

Το μήνυμα που έστειλε στον Stefanos την περασμένη Πέμπτη το βράδυ η Πολιτική Γραμματεία, και μάλιστα με πλειοψηφία 17-1, ήταν ξεκάθαρο: «Ο σεβασμός στις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων του κόμματος και η τήρηση του καταστατικού και των κομματικών διαδικασιών είναι υποχρέωση για κάθε μέλος και στέλεχος και ουδείς είναι ανώτερος αυτών». Με απλά λόγια, «ή κάθεσαι φρόνιμος ή πήγαινε αλλού να κάνεις κόμμα αν θέλεις να είσαι αρχηγός. Για τον ΣΥΡΙΖΑ τελείωσες. Με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής έχεις κηρυχθεί έκπτωτος». Αν ο Κασσελάκης συνεχίσει να αντιδρά -και να επιμένει ότι μέχρι το συνέδριο παραμένει πρόεδρος- τότε η παραπομπή στην Επιτροπή Δεοντολογίας είναι δεδομένη αφού για την Πολιτική Γραμματεία, όπως αναφέρει η τελευταία πρόταση της απόφασής της, «το ζήτημα αυτό είναι λήξαν».

Και η αλήθεια είναι ότι ακόμη και ο ίδιος Κασσελάκης είχε αποδεχθεί την καθαίρεσή του μέχρι που ήρθε ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, με το κόμμα του Πέτρου Κόκκαλη, Ξενοφών Κοντιάδης και είπε: «Η άρση εμπιστοσύνης δεν συνεπάγεται και έκπτωση. Ο Κασσελάκης συνεχίζει να είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ». Οι kasselistas αναθάρρησαν και μαζί και ο αρχηγός τους. Και άρχισε ο πόλεμος των συνταγματολόγων και των νομικών αν είναι ή δεν είναι πρόεδρος ο Κασσελάκης. Ενα πολιτικό πρόβλημα το μετέτρεψαν σε επιστημονικό επίδικο. Και ενδεχομένως να γίνει και δικαστηριακή διαφορά, αν η πλευρά Κασσελάκη, όπως υπονόησε στην Πολιτική Γραμματεία η Θοδώρα Τζάκρη, καταφύγει σε ασφαλιστικά μέτρα. Η γελοιότητα στο απόγειό της ή, όπως θα έλεγε και ο Χατζηχρήστος, γίνεται της κακομοίρας στην Κουμουνδούρου.

Είχε απαξιωθεί που είχε απαξιωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αν φτάσει να λύνει τα ιδεολογικοπολιτικά και οργανωτικά του προβλήματα και στα δικαστήρια, τότε είναι προτιμότερο να το κλείσουν το μαγαζί και να φτιάξει η κάθε πλευρά το δικό της. Θα τους κοστίσει και φθηνότερα αφού δεν θα έχουν δικόγραφα, παράβολα, γνωμοδοτήσεις, δικηγορικές αμοιβές. Και φυσικά, επειδή και η ξεφτίλα έχει ένα όριο. Φευ, οι αντιμαχόμενες πλευρές φαίνεται ότι δεν το κατανοούν.

Μάλλον θεωρούν πως ακόμη βρίσκονται εντός πολιτικών ορίων. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο δράμα για ένα κόμμα που είναι αξιωματική αντιπολίτευση και το οποίο, στο πρόσφατο παρελθόν, κυβέρνησε, για πέντε χρόνια, τη χώρα. Ο κόσμος, ακόμη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν κουραστεί και απηυδήσει με τα «καραγκιοζιλίκια», αλλά τα στελέχη και οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζουν στον δικό τους κόσμο και συνεχίζουν τις μεταξύ τους έριδες. Από πολιτικά πρόσωπα έχουν μετατραπεί σε ντούρασελ της παραπολιτικής. Από κομματικοί ινστρούχτορες έχουν γίνει πρωταγωνιστές κωμειδυλλίων, όπως η «Γκόλφω» του Σπυρίδωνος Περεσιάδη.

«Θεατρικές παραστάσεις»

Αυτή τη στιγμή στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε πολιτική αντιπαράθεση, ούτε σύγκρουση μηχανισμών, έχουμε θεατρικές παραστάσεις, με προτίμηση στην όπερα μπούφα. Η μία πλευρά προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη της ρήξης στην άλλη ώστε να έχει περισσότερα επιχειρήματα για την ώρα που θα κουνούν το μαντίλι του αποχαιρετισμού. Μέσα από τη σύγκρουση οι μεν ψάχνουν την ευκαιρία να απαλλαγούν από τον Κασσελάκη, ο δε Stefanos να αθροίσει περισσότερες δυνάμεις για το προσωπικό του κόμμα.

Στο... αιματηρό πόκερ που παρακολουθούμε κυριαρχούν οι μπλόφες και όχι τα καλά χαρτιά, αν έχουν, των παικτών. Ο Κασσελάκης απειλεί ότι θα παίξει τα ρέστα του, αδιαφορώντας αν ο ΣΥΡΙΖΑ μείνει ταπί και ψύχραιμος. Οι αντίπαλοί του όχι μόνο τα «βλέπουν», αλλά του κάνουν και ρελάνς, προκειμένου να τελειώσουν μια ώρα αρχύτερα μαζί του. Οι καλοί χαρτοπαίκτες δεν παίζουν, λένε, με τα δικά τους φύλλα, αλλά με του αντιπάλου τους.

Πόκα ο Κασσελάκης δεν γνωρίζει, ούτε καν Texas Ηold' em. Αντε να παίζει ραμί ή καμιά μπιρίμπα. Πώς να κερδίσει λοιπόν σε... κούκο μονό ή αβολοντέ τον Φλαμπουράρη, όταν ο Αλέκος ξέρει την ιστορία της Αριστεράς και των διασπάσεών της απέξω κι ανακατωτά. Το γεγονός ότι ζήτησε να κλειδωθεί αμέσως το γραφείο του Κασσελάκη στον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου αποδεικνύει τη δεινότητα και την εμπειρία του ανδρός. Το ίδιο ισχύει και για την κατάληψη του γραφείου του Κασσελάκη στη Βουλή από τον Νίκο Παππά.

Και φυσικά ούτε μπορεί ένας... μπιριμπάκιας να κερδίσει τον Τσίπρα, που επίσης ξέρει -όχι τόσο καλά όσο ο Αλέκος- πόκα, αλλά το δυνατό του χαρτί είναι ο τακτικισμός. Μπορεί ο Αλέξης να υστερεί στη στρατηγική σκέψη, όμως στην τακτική (μέχρι το επόμενο τρίμηνο) είναι σπεσιαλίστας. Μπορεί να δηλώνει αμέτοχος στο παιχνίδι, όμως έχει ενδιαφέρον, και είναι λογικό, για τα τεκταινόμενα στο κόμμα, το οποίο ουσιαστικά ο ίδιος ίδρυσε. Υποθέτουμε πως δεν παρακολουθεί απλώς τον πόλεμο ανάμεσα στον Κασσελάκη και τον Πολάκη.

Ούτε αδιαφορεί για τη Γεροβασίλη και τα 87 ή 100 ή 163 συντρόφια της. Ούτε θα μας εξέπληττε αν στο παρασκήνιο έχουν υπάρξει βήματα (επανα)προσέγγισης με τον Νίκο Παππά. Αλλωστε ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε στρατόπεδο. Πλέον βρίσκεται στα μαχαίρια με τον Κασσελάκη. Συνέβαλε αποφασιστικά στην έκπτωση του... μονάρχη Stefanos και τώρα είναι στην ίδια σκληρή γραμμή με τη Γεροβασίλη, τον Πολάκη, τον Σπίρτζη, τον Θεοχαρόπουλο: «Οχι υποψήφιος αρχηγός, αλλά και να πεταχτεί εκτός κόμματος ο τυχοδιώκτης».

Πολιτικό DNA

Τα παιδιά της «δρακογενιάς», όπως είχε ονοματίσει ο Στέλιος Παππάς τον γιο του Νίκο και τον Αλέξη, μπορεί κάποια στιγμή να ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους, όμως δεν ξέχασαν, όπως λέει σκληροπυρηνικός kasselistas, την καταγωγή τους. Είναι, όπως λέει, γραμμένο στο DNA τους, το «πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις ο Ζαχαριάδης», «όργανο της ασφάλειας ο Πλουμπίδης», «ρεβιζιονιστής ο Κολιγιάννης», «ούτε ψωμί ούτε νερό στον Αρη Βελουχιώτη», «δεξιός και ρεφορμιστής ο Κύρκος», «ορθόδοξοι και οπορτουνιστές», «τα δύο ΚΚΕ, του εσωτερικού και του εξωτερικού», «την ΕΑΡ, την ΑΚΟΑ, τη ΔΗΜ.ΑΡ., τη ΛΑΕ, τη Νέα Αριστερά». Δεν ξέρω αν Τσίπρας και Παππάς έχουν στο DNA τους τα προαναφερόμενα, σίγουρα όμως είναι «κακά παιδιά».

Και το καταλαβαίνει όποιος νομίζει, όπως ο Κασσελάκης, ότι μπορεί να τους πάρει την κληρονομιά με τα περιουσιακά στοιχεία που αυτή διαθέτει (brand name, κρατική επιχορήγηση, γραφεία και πολιτικά παραρτήματα σε ολόκληρη την επικράτεια, κτίριο στην Κουμουνδούρου, μέσα ενημέρωσης κ.ά.) και να τους πετάξει στον Καιάδα της Κεντροαριστεράς. Και όχι μόνο τον Τσίπρα και τον Παππά, αλλά και την Ολγα Γεροβασίλη και τον Πολάκη και όλους όσοι επιμένουν να υπερασπίζονται τα ιερά και τα όσια της διακυβέρνησης Τσίπρα την περίοδο 2015-2019.

Ο Κασσελάκης νόμιζε ότι έχει τελειώσει με τον Τσίπρα στο συνέδριο του Φεβρουαρίου. Ακόμη και μετά το δυσμενές αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θεωρούσε πως είναι κυρίαρχος και μπορούσε, αλλάζοντας κάθε φορά συμμάχους, να ξεμπερδεύει με τη «σαβούρα», όπως αποκαλούσαν συνεργάτες του, την «παλιά φρουρά» της Κουμουνδούρου.

Αποδείχτηκε ότι δεν είχε καταλάβει με ποιους και πού είχε μπλέξει. Νόμιζε ότι με τον πατέρα του σε ρόλο ενορχηστρωτή και επιτελείς τον Αρη Σπηλιωτόπουλο, τον Βαγγέλη Αντώναρο, τη Θοδώρα Τζάκρη, τον Πέτρο Παππά, τον στιχουργό Νίκο Μωραΐτη, την Πεν Νταλαούρα και λοιπά τρολ του Διαδικτύου θα γκρεμίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και θα αλλάξει γειτονιά, μετακομίζοντας από τη ριζοσπαστική Αριστερά στο Κέντρο. Τώρα βλέπει το λάθος του, αλλά, δυστυχώς για τον ίδιον και το φαν κλαμπ του, δεν μπορεί να αλλάξει τη μοίρα ενός έκπτωτου. Πλέον δεν έχει κανέναν σύμμαχο.

Αυτοί που τον βοήθησαν να γίνει αρχηγός τον Σεπτέμβριο του 2023 τώρα είναι απέναντί του. Και μάλιστα σκληρά. Νίκος Παππάς και Παύλος Πολάκης δεν είναι απλώς απέναντί του, αλλά και θέλουν να τον πετάξουν στα σκυλιά. Η πλειοψηφία που είχε στην Πολιτική Γραμματεία εξανεμίστηκε. Η μόνη που του έμεινε πιστή είναι η Τζάκρη, αλλά κι αυτή, έχοντας ανεπτυγμένο το ένστικτο πολιτικής επιβίωσης, μάλλον θα τον εγκαταλείψει αν επιχειρήσει να φτιάξει δικό του κόμμα. Ακόμη και η Ελενα Ακρίτα, η οποία δεν αντέχει τον «ομοφοβικό», όπως τον αποκαλεί, Πολάκη και θεωρεί πως ο Κασσελάκης είναι ακόμη πρόεδρος, έχει διαμηνύσει στον Stefanos ότι δεν πρόκειται να τον ακολουθήσει εάν φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ και φτιάξει δικό του κόμμα.

Την ίδια γνώμη λέγεται ότι έχουν και τουλάχιστον οι 13 από τους 17 βουλευτές που στήριξαν την απόφαση Κασσελάκη να αντικατασταθεί ο Σωκράτης Φάμελλος από τον Νίκο Παππά στην προεδρία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Δώρο στο ΠΑΣΟΚ

Σημειώνουμε ότι αν ο ναύαρχος Αποστολάκης, που δεν το νομίζουμε, μαζί με τη Ραλλία Χρηστίδου και τον Πέτρο Παππά ακολουθήσουν τον Κασσελάκη στη δημιουργία νέου κόμματος αυτομάτως αξιωματική αντιπολίτευση γίνεται το ΠΑΣΟΚ. Εάν αυτό συμβεί, θα είναι το καλύτερο δώρο στη Χαριλάου Τρικούπη. Υπό τη νέα του ηγεσία, και ειδικά εάν δεν είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης, το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να ξαναγίνει κυβερνητικός πόλος, στον νέο δικομματισμό και ο βασικός αντίπαλος της Δεξιάς και του Μητσοτάκη.

Οι δημοσκοπήσεις ήδη το προεξοφλούν, ενώ βυθίζουν στην πέμπτη θέση τον ΣΥΡΙΖΑ, πίσω από το ΚΚΕ και τον Βελόπουλο. Εάν στην Κουμουνδούρου συνεχίσουν στο ίδιο βιολί τότε η επιστροφή στα γλίσχρα ποσοστά του παρελθόντος, πριν το 2012, δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ακόμη και η Λατινοπούλου μπορεί να τους περάσει εάν η διεκδίκηση της ηγεσίας οδηγήσει σε διπλή διάσπαση, κάτι που επίσης δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Εάν ο Κασσελάκης καθίσει φρόνιμα, πράγμα δύσκολο, και καταφέρει να (επαν)εκλεγεί αρχηγός τότε οι αντι-kasselistas θα φύγουν. Το ίδιο θα συμβεί και αν χάσει. Θα πάρει τους kasselistas του και θα ανοίξει μαγαζί δίπλα. Σε κάθε περίπτωση, μαζί δεν πρόκειται να είναι. Οι δρόμοι τους είναι ασύμβατοι και ο πόλεμος που γίνεται είναι για... τα προικιά στα οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως τον έχουμε γνωρίσει τελείωσε. Οριστικά. Και το τέλος δεν είναι έργο μόνο του Κασσελάκη, αλλά και των αντιφρονούντων. Η ιστορία τους έχει ξεπεράσει και εφεξής η... νεκρανάστασή του μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από ευρύτερα συνεργατικά σχήματα της λεγόμενης πληθυντικής Aριστεράς, στην οποία εκτός από το ΠΑΣΟΚ περιλαμβάνεται και η Νέα Αριστερά, ενώ στην πορεία κάποιοι θα προσπαθήσουν να εντάξουν τον Κόσμο του Πέτρου Κόκκαλη, αλλά και να διερευνήσουν την πιθανότητα συμβολής του ΜέΡΑ25 (Γιάνης Βαρουφάκης) και της Πλεύσης Ελευθερίας (Ζωή Κωνσταντοπούλου) στο εγχείρημα αναδιοργάνωσης της Προοδευτικής Παράταξης.

Σημειώνουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι διασπάσεις του στις ευρωεκλογές έλαβαν αθροιστικά 24,39% και μαζί με το 12,79% του ΠΑΣΟΚ φτάνουν το 37,18%. Βεβαίως, η πολιτική άθροισης των επιμέρους ποσοστών δεν οδηγεί οπωσδήποτε σε μεγαλύτερο φορέα. Αντίθετα, επειδή οι αντιθέσεις είναι πολλές, οι διαφορές μεγάλες και οι πληγές του παρελθόντος ακόμη ανοιχτές, το πιθανότερο είναι ότι απόπειρες κομματικών συγκολλήσεων δεν θα ευδοκιμήσουν.

Χρειάζονται προγραμματικές συγκλίσεις, κοινοβουλευτικές συμμαχίες και ενότητα κοινωνικής δράσης για τα μεγάλα και νέα προβλήματα της εποχής και όχι απλώς αντιδεξιά και αντικυβερνητική συσπείρωση. Στην οργάνωση του δημόσιου διαλόγου των προοδευτικών κομμάτων ρόλο μπορεί να διαδραματίσουν, λένε, επιστημονικοί φορείς, μεγάλες κοινωνικές οργανώσεις, αλλά και ινστιτούτα, όπως το ΕΝΑ του Γιάννη Δραγασάκη. Μάλιστα, το επόμενο διάστημα λέγεται ότι θα υπάρξει πρωτοβουλία σε αυτή την κατεύθυνση με εκπροσώπους από σχεδόν όλα τα κόμματα.

Επανίδρυση

Φυσικά όλοι κατανοούν ότι οι εκδηλώσεις δεν αρκούν. Χρειάζεται επανίδρυση. Με συγκεκριμένη διακήρυξη, προτεραιότητες και πάνω απ’ όλα φερέγγυα και ελκυστική ηγεσία. Κάτι που ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε και στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει. Τουλάχιστον, προσώρας απουσιάζουν το πρόσωπο και η ηγετική ομάδα που θα παρουσιάσουν νέο εθνεγερτικό αφήγημα, διαφορετικό πολιτικό σχέδιο και ελκυστικό εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης. Γι’ αυτό και η ηγεμονία Μητσοτάκη, παρά τις όποιες αναταράξεις, συνεχίζεται.

Γι’ αυτό και ευνοούνται τα ακροδεξιά σχήματα. Στην τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis τα κόμματα του Βελόπουλου, της Λατινοπούλου και του Νατσιού από το 16,71% φτάνουν στο 20,7%. Η ενίσχυση της Ακροδεξιάς αποδυναμώνει έτι περαιτέρω την ενίσχυση της Κεντροαριστεράς, αφού η Ν.Δ. μπορεί, εφόσον στις επόμενες εκλογές δεν έχει αυτοδυναμία, όπερ και το πιθανότερο, να σχηματίσει κυβέρνηση με κάποιο δεξιότερο κόμμα που βρίσκεται στα δεξιά της και όχι στα αριστερά της.

Με την υφιστάμενη κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ και τα πρόσωπα που θέλουν να ηγηθούν της προοδευτικής ανασύνταξης, η κυβερνώσα Αριστερά, στο προβλεπτό μέλλον, δεν υφίσταται. Αντίθετα, τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμη χειρότερα εάν τη μάχη για την ηγεσία την κερδίσει ο Πολάκης, κάτι που δεν μπορεί να αποκλειστεί ειδικά στην περίπτωση που είναι αυτός στον δεύτερο γύρο απέναντι στον Κασσελάκη.

Εξάλλου, οι εικαζόμενες υποψηφιότητες Φάμελλου, Φαραντούρη, Δούρου είναι εξαιρετικά αδύναμες, καθεμία για διαφορετικούς λόγους, και μάλιστα ο Κασσελάκης, με δικό του κόμμα, μπορεί, λένε οι αναλυτές, να έχει καλύτερα εκλογικά αποτελέσματα. Το αδιέξοδο λοιπόν του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλο και γι’ αυτό η πλειονότητα των βουλευτών και των στελεχών, ακόμη και των πιο προβεβλημένων, έχει πέσει σε μελαγχολία και αρκετοί εξ αυτών σκέφτονται την αποστρατεία ή ακόμη και τη μετακόμιση σε όμορους χώρους, εάν υπάρχουν σηπτικές δεξαμενές που δεν τους επιτρέπουν να κολυμπήσουν στην πολιτική ελεύθερα...