Τα «κουρέλια» του ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζουν ακόμη

Το πρόσωπο που θα εκλεγεί Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναμφίβολα, σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην απόφαση των υποψήφιων προς αποσκίρτηση. Σύμφωνα με πληροφορίες, από το στρατόπεδο των Kasselistas, αν εκλεγεί ο Παύλος Πολλάκης οι επίδοξοι «αποστάτες», όπως τους αποκαλεί η Κουμουνδούρου, θα διευκολυνθούν στην απόφασή τους να κουνήσουν μαντήλι στο κόμμα που τους εξέλεξε αφού θα μπορούν να υποστηρίξουν πως «ο ΣΥΡΙΖΑ δρομολογείται στον λαϊκισμό και στην περιχαράκωση αφού τα χνώτα του Πολλάκη δεν ταιριάζουν με τα δικά τους, που επιθυμούν μια μεγάλη Κεντροαριστερά».

Και το κυριότερο «ο Ανδρουλάκης δεν πρόκειται ποτέ να συνεργαστεί με κάποιον που με δηλώσεις του θεωρούσε το ΠΑΣΟΚ διεφθαρμένο κόμμα και η προοπτική συνεργασίας του προκαλούσε αλλεργία». Ούτε φυσικά και ο Χαρίτσης αφού στη Νέα Αριστερά έχουν τη γνώμη πως η νέα διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και η απώλεια της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα δώσει στους ίδιους μια δεύτερη ευκαιρία για να αποδείξουν ότι και ορθώς αποχώρησαν το Νοέμβριο του 2023 από τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι μπορούν να εκφράσουν αυτοί τις ιδέες και την ηθική της Αριστεράς, που έχουν κυριολεκτικά ευτελιστεί με τα «κασσελακικά». Η Έφη Αχτσιόγλου είναι μάλιστα ξεκάθαρη: «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο. Έχει πάνω από ένα χρόνο που έχει μετατραπεί σε κάτι διαφορετικό. Δεν έχει καμία σχέση με το κόμμα εκείνο, το οποίο καταγόταν από τη ριζοσπαστική Αριστερά», δήλωσε, επιρρίπτοντας μάλιστα ευθύνη και στον Αλέξη Τσίπρα γι’ αυτή την εξέλιξη.

Πιθανή εκλογή Πολλάκη, κάτι που ακόμη και στελέχη των «87» δεν αποκλείουν, μπορεί να ανακόψει, λένε, τη διαρροή ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προς τους Kasselistas και να δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ ένα ποσοστό περίπου ίδιο με αυτό που θα λάβει ο Κασσελάκης, της τάξεως του 4-6%, εφόσον το υπό ίδρυση κόμμα του κατέλθει στις επόμενες εκλογές. Βεβαίως, η πλειοψηφούσα άποψη στους «87» είναι ότι νέος Πρόεδρος θα εκλεγεί ο Σωκράτης Φάμελος. Ο Βορειοελλαδίτης πολιτικός, ίσως λόγω της ευγένειας και της ηπιότητας του χαρακτήρα του, χαρακτηρίζεται ως «χρυσός μέσος όρος» και η πλειονότητα των συντρόφων του δεν τον θεωρεί «πολιτικό με γωνίες», όπως τον Πολλάκη. Όμως αυτό είναι, κατά πολλούς, και το πλεονέκτημά του. Είναι υπέρ των συμμαχιών, ομιλεί για Προοδευτική Παράταξη και θέλει να κάνει πράξη, όπως λένε οι συνεργάτες του, τα ανοίγματα που είχε πει, αλλά δεν έκανε ο Τσίπρας, μετά το 2019.

Βεβαίως, υπό την ηγεσία Φάμελου ο ΣΥΡΙΖΑ δύσκολα θα καταγράψει υψηλές πτήσεις αφού στη συνείδηση των περισσοτέρων στελεχών και ψηφοφόρων της Κουμουνδούρου θεωρείται και ως «μεταβατική λύση μέχρι να αποφασίσει ο Τσίπρας τι θα κάνει». Αυτό αδικεί τον Φάμελο, αλλά και τον Τσίπρα, ο οποίος μέχρι τώρα δεν έχει εκφραστεί, παρά τα όσα λέγονται, υπέρ ή κατά κάποιου υποψηφίου, ενώ το λεγόμενο rebranding του, σύμφωνα με συνεργάτες του, συναρτάται με την ενδυνάμωση του Ινστιτούτου του και τη συμβολή του στο δημόσιο διάλογο για την ανόρθωση της χώρας και την αναδιοργάνωση των προοδευτικών δυνάμεων. Με εξαίρεση την αποκαθήλωση Κασσελάκη, υπέρ της οποίας είχε ταχθεί αναφανδόν, ο πρώην πρωθυπουργός αποφεύγει να εμπλέκεται, τουλάχιστον δημοσίως, στις εσωκομματικές διεργασίες.

Οπωσδήποτε, μια πιθανή εκλογή Πολλάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με την επανεκλογή Ανδρουλάκη και το σαφές δημοσκοπικό προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ, προσθέτουν εμπόδια στα σενάρια της επιστροφής του, έστω και σε απώτερο χρόνο. Μπορεί στελέχη των «87» να μάς λένε: «Αν μετά τον Κασσελάκη εκλεγεί και ο Πολλάκης θα τα έχουμε δει όλα» όμως στη διαδυκτιακή σύσκεψη της
Πέμπτης το βράδυ αποφασίστηκε να μην ταχθούν ως ομάδα υπέρ του Φάμελου ή κατά κάποιου άλλου υποψηφίου επειδή μια τέτοια ενέργεια «θα ήταν διχαστική και θα καθιστούσε δύσκολη τη συγκατοίκηση την επόμενη ημέρα». Συμφώνησαν ότι καθένας μπορεί να δηλώσει την προτίμησή του, αλλά δεν πρέπει να εκφραστούν ως ομάδα αφού και ο Πολλάκης και ο Φαραντούρης και ο Γκλέτσος συμμετείχαν στην πλειοψηφία που αποφάσισε, έστω και με το συνέδριο - παρωδία να χωρίσουν τα τσανάκια τους από τον Κασσελάκη και τους Kasselistas.

Ενδεχομένως, αυτός είναι και ο λόγος που προβληματίζει και τον Αλέξη Τσίπρα για το ακριβές περιεχόμενο της δήλωσής του έξω από την κάλπη που θα ψηφίσει. Θα μπορούσε φυσικά να παραπέμψει για την επόμενη Κυριακή ή να καταφύγει σε κάποια δήλωση που να υπενθυμίζει την αναγκαιότητα να ευθυγραμμιστούν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι προοδευτικές δυνάμεις με τις κοινωνικές διεργασίες προκειμένου να υπάρξει κυβερνητική αλλαγή. Βεβαίως, ουδόλως θα μας εξέπληττε εάν έβρισκε τρόπο να ξεφύγει ακόμη και μέσω κάποιου ευφυολογήματος ή και αρνούμενος να κάνει, όπως και στην εκλογή του 2023, κάποια δήλωση. Όσοι τον γνωρίζουν λένε ότι θα ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά και τελικά θα αποφασίσει την προηγουμένη με το μαξιλάρι του. Το σίγουρο είναι ότι ο πρώτος στόχος, η απαλλαγή από τον Κασσελάκη, επετεύχθη. Και τώρα θα πρέπει να δουν, μεταξύ αυτών και ο Τσίπρας, πως μπορεί να αποκτήσει ξανά δυναμική η Κουμουνδούρου. Κάτι εξαιρετικά δύσκολο αφού το πιθανότερο είναι να οδηγηθούμε σε μια κατάσταση όπου πέντε κόμματα, που ξεπήδησαν από τη μήτρα του ΣΥΡΙΖΑ θα βρίσκονται στη ζώνη του κοινοβουλευτικού λυκόφωτος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά, η Πλεύση Ελευθερίας, το ΜΕΡΑ 25 και το Κίνημα Δημοκρατίας (;) του Κασσελάκη (το Δημοκρατικό κόμμα παραπέμπει σε Αμερική, Κύπρο και Ιταλία, ενώ το Προοδευτικό Κόμμα που ήθελαν κάποιοι, έφερνε στη μνήμη τον Σπύρο Μαρκεζινη και το Κόμμα Προοδευτικών με σήμα την μέλισσα)μπορεί, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να αθροίζουν περίπου 20% όμως σε καμμία περίπτωση δεν θα αποτελούν απειλή για τη ΝΔ ούτε για το ΠΑΣΟΚ. Και αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό της εκλογής νέου Προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, που είχε τέσσερεις υποψήφιους με πρωθυπουργικά χαρακτηριστικά (Ανδρουλάκης, Γερουλάνος, Διαμαντοπούλου, Δούκας) οι τέσσερεις υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ (Γκλέτσος, Πολλάκης, Φάμελος και Φαραντούρης) στερούνται της «πρωθυπουργισιμότας» που θα μπορούσε να να βοηθήσει στην πολιτική και εκλογική ανάκαμψη της Κουμουνδούρου. Ο μόνος που έχει αυτή την ιδιότητα είναι ο Τσίπρας. Και αυτό είναι το δεύτερο μείον της εκλογής ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ. Σχεδόν όλοι θεωρούν τον Πολλάκη ή τον Φάμελο ως μεταβατικές λύσεις και περιμένουν την επιστροφή του Τσίπρα ή τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Αλέξη σε κάτι ευρύτερο στο χώρο της πληθυντικής και κυβερνώσας Αριστεράς.

Οι εκλέκτορες του ΣΥΡΙΖΑ θα προσέλθουν στις κάλπες γνωρίζοντας ότι ο νέος ηγέτης τους δεν θα είναι ο αντίπαλος του πρωθυπουργού ούτε θα είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτοί που θα συγκρουστούν για την πρωτιά και την πρωθυπουργία θα είναι ο Μητσοτάκης, εφόσον είναι αυτός που θα οδηγήσει τη ΝΔ στις επόμενες εκλογές, και ο Ανδρουλάκης, εάν έχει καταφέρει τη δημοσκοπική ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ να την μετατρέψει και σε πολιτική και εκλογική άνοδο. Προσώρας, ο Ανδρουλάκης επωφελείται από την «εξαέρωση» του ΣΥΡΙΖΑ και την κυβερνητική φθορά, λόγω της ακρίβειας και της πολύχρονης διακυβέρνησης της ΝΔ, όμως τα δύσκολα και για τη Χαριλάου Τρικούπη είναι μπροστά. Χωρίς ριζοσπαστικό και επιθετικό πολιτικό σχέδιο, δίχως δημοφιλές εναλλακτικό κυβερνητικό πρόγραμμα και με τη στρατηγική των συμμαχιών υποβαθμιζόμενη σε «αμφίπλευρη διεύρυνση» τα πολιτικά όρια δεν είναι μεγάλα και πάντως δεν οδηγούν σε εκλογική πρωτιά.

Πάντως, και ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί στο ευρύτερο κυβερνητικό παιχνίδι, το σίγουρο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει -και με την εκλογή νέας ηγεσίας- ν’ αρχίσει να προσαρμόζεται στο κουστούμι του μικρού κόμματος. Και ανάλογα να πράξει. Είτε για να αποκρούσει την εκλογική και στελεχιακή (περιλαμβανομένων και βουλευτών και πολιτευτών) λεηλασία από το ΠΑΣΟΚ είτε για να στομώσει την αριστερή διαρροή προς τη Νέα Αριστερά είτε για να εγείρει αναχώματα προς το «τρίτο κύμα», στο οποίο εφεξής θα ομνύουν, μέσω και της Ιδρυτικής του Διακήρυξης, οι Kasselistas. Σημειώνουμε, «πρώτο κύμα» είναι το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981, ως «δεύτερο κύμα» ορίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα το 2015 και φυσικά ως «τρίτο κύμα» το δικό τους εγχείρημα, με επικεφαλής τον Κασσελάκη. Τώρα πως ο Θανάσης Οικονόμου, ο Αυλωνίτης και η Θοδώρα Τζάκρη θα ..σερφάρουν με την ίδια σανίδα στο τρίτο κύμα, μαζί με τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, τον Βαγγέλη Αντώναρο και τον Πεν Νταλαούρα είναι ένα από τα μυστήρια που καλείται να απαντήσει η πολιτική επιστήμη. Η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει να ξεπεράσει και έναν ακόμη σκόπελο.

Η συνέχιση της αντιπαράθεσης με τον Κασσελάκη -και όχι με την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ από θέσεις της Αριστεράς- θα συρρικνώνει εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ και πολιτικά θα τον τραβάει προς τα κάτω. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του συνόλου του κομματικού απαράτ της Κουμουνδούρου, το νέο «αντισύριζα μέτωπο» το στήνει (και ορθά από άποψη πολιτικής ιδιοτέλειας) ο Stefanos με τις αναφορές στο Μάτι, τα capital control’s, τα μαύρα ταμεία επί Τσίπρα και την υπερφορολόγηση, που «έχτισε» το μαξιλάρι των 37 δις. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιμείνει να αντιπαρατίθεται στα θέματα, που εισάγει με χρονοκαθυστέρηση ο Κασσελάκης, τότε οι Kasselistas, θα τρίβουν με ικανοποίηση τα χέρια τους. Και φυσικά ευχαριστημένα θα είναι και τα στελέχη της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα οι ακροκεντρώοι, που από διαφορετική αφετηρία, αλλά με τον ίδιο στόχο (τη συρρίκνωση της ριζοσπαστικής αριστεράς και την επιστροφή του δικομματισμού στα γνώριμα λημέρια) πρωταγωνίστησαν στο λεγόμενο «αντισύριζα μέτωπο».

Όμως πρόβλημα δεν θα έχει μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ και η νέα του ηγεσία, η οποία εκτός δραματικού απροόπτου θα εκλεγεί την ερχόμενη Κυριακή (1/12/2024), αλλά και ο Κασσελάκης, ο οποίος έχει να παλέψει με πολλούς «δαίμονες» να ξεπεράσει πολλά εμπόδια. Παλαιότερα επειδή ήταν επικεφαλής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν εύκολα, τώρα είναι δύσκολα. Και θα γίνουν ακόμη δυσκολότερα εάν τελικά δεν καταφέρει να συγκροτήσει Κοινοβουλευτική Ομάδα και αναγκαστεί να δημιουργήσει μια ομάδα -κουρελού επιστρατεύοντας ανεξάρτητους βουλευτές, όπως για παράδειγμα τη μάνα και τον γιος της, που εξεδιώχθησαν από το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Σε κάθε περίπτωση το τι ακριβώς θα συμβεί στο αμέσως προσεχές διάστημα θα συναρτηθεί και με τον αριθμό όσων θα προσέλθουν στις κάλπες. Στην εκλογή συνέδρων πήγαν περίπου 43.000 μέλη Στην εκλογή Κασσελάκη το 2023 συμμετείχαν 134.000 μέλη. Και στην εκλογή Τσίπρα, το 2022, οι εκλέκτορες ξεπέρασαν τις 150.000. Στην Κουμουνδούρου θεωρούν ως ικανοποιητικό στόχο την προσέλευση άνω των των μισών από αυτούς που ψήφισαν το 2023. Αν λάβουμε υπόψιν μας τις αποχωρήσεις, πέρυσι με τη Νέα Αριστερά και πρόσφατα με τον Κασσελάκη, και φυσικά την απογοήτευση, από τα όσα έχουν συμβεί στον ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο χρόνο, που έχει οδηγήσει σε ιδιώτευση χιλιάδες μέλη και ψηφοφόρους, ο στόχος των 60-70.000 δεν είναι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ρεαλιστικός και εφόσον επιτευχθεί θα δείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ακόμη σφυγμούς. Και θα μπορούσε, επιδεικνύοντας σοβαρότητα, θεσμικότητα και τεκμηριωμένο ριζοσπαστικό λόγο να παραμείνει, έστω και από τη θέση της ελάσσονος αντιπολίτευσης, ως μια υπολογίσιμη πολιτική δύναμη.

Εξάλλου, όπως παραδέχονται και προβεβλημένα στελέχη των «87», είναι δύσκολο στον ΣΥΡΙΖΑ να ανακάμψει καθώς η απουσία κυβερνητικής προοπτικής και εμπνευσμένης ηγεσίας δεν μπορεί να φουσκώσει, όπως το 2015 και το 2019, τα εκλογικά πανιά της Κουμουνδούρου. Και επιπροσθέτως η διεθνής αβεβαιότητα, ευνοούν αφενός τον Μητσοτάκη και αφετέρου το ΠΑΣΟΚ και όχι τα «κουρέλια» του ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να «τραγουδάνε ακόμη», όμως κανείς δεν θα μπορούσε να τους εμπιστευτεί το τιμόνι της διακυβέρνησης για να αντιμετωπίσουν τα επερχόμενα μετά την εκλογή Τραμπ και την όξυνση του Ρωσο-Ουκρανικού πολεμικού μετώπου. Οι ηγεσίες σε σημαντικό βαθμό κρίνονται και από την ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν σοβαρές, εγχώριες ή διεθνείς, κρίσεις επ’ ωφελεία των πολιτών και της χώρας. Και όποιος από τους Πολλάκη ή Φάμελο εκλεγεί στον ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά ο Κασσελάκης δεν έχουν τα απαραίτητα διαπιστευτήρια…