Το μεγάλο σχέδιο για μια μεγάλη Ευρώπη

Η ανάγκη να παραπεμφθεί ένα ζήτημα και να αναληφθεί από μεγαλύτερο οργανισμό θα πρέπει να υιοθετείται μόνο εφόσον οι στόχοι της δράσης είναι αδύνατο να επιτευχθούν επαρκώς από τις συνιστώσες, πολίτες, δήμους, κράτη και μπορούν συνεπώς, λόγω των διαστάσεων ή των αποτελεσμάτων τους, να επιτευχθούν καλύτερα σε αυτό το μεγαλύτερο επίπεδο. Κάθε ανώτερο επίπεδο εκδηλώνει οικονομική και κοινωνική αλληλεγγύη στις συνιστώσες του, χωρίς όμως να μετατίθεται σε αυτό η ευθύνη της ευημερίας τους. Εξασφαλίζει την ελάχιστη απαραίτητη ενότητα, ώστε να διαφυλάσσεται η διαφορετικότητα, η ταυτότητα και τα συμφέροντα των μερών.

Δημιουργεί κάθε απαραίτητη κοινή υποδομή για την ελεύθερη εκδίπλωση της πρωτοβουλίας όλων. Βοηθά (εξ’ ου και επικουρικότητα), δεν υποκαθιστά, δημιουργώντας ένα γραφειοκρατικό υπερ-κράτος και προσφέρει ένα αξιόπιστο πλαίσιο ελάχιστης αλληλεγγύης.

Η ομοσπονδιακή δημοκρατία δεν είναι οικονομική ιδεολογία, είναι κατ’ εξοχήν πολιτική ιδεολογία και πιο συγκεκριμένα πρόταση πολιτειακής οργάνωσης, που υπερβαίνει για πάντα τους εθνικούς εγωισμούς και διαιρέσεις, ενταφιάζει τους πολέμους και δημιουργεί μια νέα πολιτική κοινότητα, με ένα Σύνταγμα, με δημοκρατικό τρόπο και με το πλέον δημοκρατικό περιεχόμενο. Στη νέα πολιτεία, οι πολίτες θα αποφασίζουν με δημοκρατικό τρόπο άλλοτε περισσότερο φιλελεύθερα και άλλοτε περισσότερο σοσιαλιστικά προγράμματα, που ωστόσο θα αφορούν όλη την κοινότητα.

Χρειαζόμαστε ένα μεγάλο σχέδιο για μια μεγάλη Ευρώπη, το οποίο όμως πρέπει να είναι μικρό και σαφές. Αυτά που απαιτούνται κατά τη διάρκεια της νέας θητείας-εντολής του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου είναι:

• Η σύσταση μιας οικονομικής κυβέρνησης για τις χώρες με νόμισμα το Ευρώ. Πλήρης τραπεζική ένωση, κοινή βάση φορολογίας, ταμείο απόσβεσης χρέους, Υπουργός Οικονομίας, αξιόλογος προϋπολογισμός με επενδυτικό πρόγραμμα. Με άλλα λόγια η ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης.

• Η υιοθέτηση μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής και μιας κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας, που να εξασφαλίζει τόσο τα ευρωπαϊκά σύνορα όσο και την εσωτερική τάξη από παραδοσιακές και από ασύμμετρες απειλές. Να ενδυναμώνει τη θέση της ΕΕ, όλων μας δηλαδή, στον κόσμο και να προβάλλει το πρότυπο ειρηνικής εν ελευθερία συμβίωσης.

• Η σύγκληση μιας Συνέλευσης (Convention) από εκπροσώπους των εθνικών Κοινοβουλίων και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών, που θα υποβάλλει ένα σχέδιο Συντάγματος μιας Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας, το οποίο κατόπιν θα τεθεί υπό την κρίση των πολιτών με τη μορφή πανευρωπαϊκού δημοψηφίσματος.

Το Σύνταγμα αυτό θα τεθεί σε ισχύ όταν ένας αριθμός κρατών το υιοθετήσει. Στο σχέδιο θα μπορούν να γίνουν δεκτά τα κράτη με νόμισμα το Ευρώ, ενώ όσα δεν επιθυμούν ή δεν γίνουν αρχικώς δεκτά, καθώς και τα κράτη εκτός Ευρώ, θα μπορούν να προσχωρήσουν στο μέλλον. Θα έχει τεράστια πολιτική σημασία να περιληφθούν στο σχέδιο εξαρχής κράτη που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερη οικονομική δυσκολία αλλά στηρίζουν με συνέπεια το ευρωπαϊκό σχέδιο, ώστε να μην σταλεί το λάθος μήνυμα ότι πρόκειται για μια ένωση ελίτ.

Για την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου θα χρειαστεί η ευρωπαϊκή διοίκηση να μετασχηματισθεί στην εκτελεστική του μηχανή, να αναβιώσει ο χαμένος ευρω-ενθουσιασμός. Τώρα χρειαζόμαστε πεπεισμένους υποστηρικτές της ευρωπαϊκής ιδέας, της κοινής πορείας. Χρειαζόμαστε ένα κανονικό Κοινοβούλιο με δύο σώματα, ένα απευθείας εκλεγμένο από τους Ευρωπαίους πολίτες και ένα που να εκπροσωπεί τα κράτη. Και φυσικά χρειαζόμαστε μια κανονική κυβέρνηση που να στηρίζεται και να λογοδοτεί σε αυτό το Κοινοβούλιο.

Μια ευρωπαϊκή δημοκρατία, ενώ δεν μπορεί να λύσει το οικονομικό πρόβλημα, ωστόσο μπορεί να έχει θετική συμβολή στην αντιμετώπιση του με σύμμαχο τον χρόνο. Η έλλειψη μιας ευρωπαϊκής δημοκρατίας δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε συμβολή στην αντιμετώπιση του.

Γι’ αυτό αποφάσισα να διεκδικήσω την ψήφο στις εκλογές της 26ης Μαΐου ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής της ΝΔ και του ΕΛΚ για να συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία.


* Ο Νίκος Γιαννής είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής της ΝΔ και του ΕΛΚ και από το 2011 ανώτερο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής & δρ Ευρωπαϊκών Σπουδών στον τομέα των Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.