Οι πνιγμένοι στην κάλπη, από τις συνεργασίες πιάνονται

Και ξαφνικά για τα δυο κόμματα που μέχρι τώρα δεν μπορούσε να «μυρίσει» το ένα το άλλο , πέφτουν στο τραπέζι ιδέες για συνεργασία , στο Κοινοβούλιο ,στα συνδικάτα ,στους φορείς και ακομη και για κοινή κάθοδο στις εκλογές .

Είναι προφανές όμως ότι η συζήτηση αυτή και η διαδικασία στην οποία έχουν εμπλακεί τα δυο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν αφορά την αναζήτηση μιας απάντησης στα προβλήματα της κοινωνίας , μια απάντηση σε μια κυβέρνηση που και τα δυο κόμματα θεωρούν ότι οδηγεί σε λάθος δρόμο την χώρα.

Πρόκειται για ένα ανευ προηγουμένου ξεκαθάρισμα ανοικτών λογαριασμών. Λογαριασμών στο ΠΑΣΟΚ οπου ο Ν.Ανδρουλάκης αν και κυρίαρχος του μηχανισμού δεν μπόρεσε να ενσωματώσει στην ηγεσία του τα στελέχη εκείνα που θεωρούν ότι ο ίδιος είναι υπεύθυνος για την αδυναμία να προβληθεί το ΠΑΣΟΚ ως αξιόπιστη κυβερνητική εναλλακτική.

Στο ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά τις εκλογές ,πριν καλά καλά κλείσουν οι κάλπες(σε αυτό έχει δίκιο ο κ.Ανδρουλάκης) άρχισαν τα όργανα και η ευθεία αμφισβήτηση του. Και φυσικά οι προτάσεις για ανασύνθεση του κεντροαριστερού χώρου φυσικά προϋποθέτουν οτι ο κ.Ανδρουλάκης θα κάνει στην άκρη…

Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμη πιο περίπλοκα τα πράγματα ,καθώς είναι σαφές ότι ένα μεγάλο μέρος των στελεχών του παλιού καθαρόαιμου ΣΥΡΙΖΑ που έμειναν στο κόμμα αντιλαμβάνονται ότι η μετάλλαξη του σε ένα Κασσελακικό κόμμα θα τους μετατρέψει σε ξένο σώμα. Και ότι παραμένοντας υπό αυτές τις συνθήκες στον ΣΥΡΙΖΑ τελικά τους αφήνει εκτεθειμένους να υπηρετούν και να εκπροσωπούν ένα κόμμα που καμια σχέση δεν έχει πλέον με την Δημοκρατική Αριστερά.

Ακούσαμε και τον πρώην υπουργό και κορυφαίο στέλεχος Ν.Παππά να προτείνει την συγκρότηση κοινού ψηφοδελτίου ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και με κοινο υποψήφιο πρωθυπουργό ..
Είναι η προσπάθεια των παλιών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να ξεφορτωθούν με ήσυχο τρόπο από τον Σ.Κασσελάκη που τους άρπαξε το κόμμα από τα χέρια πριν καν το καταλάβουν .

Ελπίζοντας ότι σε ένα διευρυμένο εκλεκτορικό σώμα ο Σ.Κασσελάκης δεν θα μπορέσει να επιβιώσει απέναντι σε ένα μπλοκ συντεταγμένο πίσω από έναν άλλο υποψήφιο.

Πολύ περισσότερο εάν όπως είναι στο μυαλό πολλών , υποψήφιος σε ένα τέτοιο εγχείρημα θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας.

Ο Σ.Κασσελάκης πάντως δεν δείχνει να πτοείται και επενδύοντας στην «αδιαμεσολάβητη» σχέση του με τους πολίτες δήλωσε παρών σε όλες τις διεργασίες. Και «απείλησε» ότι θα είναι υποψήφιος ακόμη και απέναντι στον Αλ.Τσίπρα.

Ακόμη όμως και η πρόταση για συνεργασία σε άλλα κεφάλαια δεν γίνεται με τόσο αγαθές προθέσεις .O κ.Κασσελάκης προκρίνει εκ του πονηρού την συνεργασία στην Βουλή και στον συνδικαλιστικό χώρο , θέλοντας να αντλήσει δύναμη από την επιρροή του ΠΑΣΟΚ στον συνδικαλιστικό χώρο και σε άλλους μαζικούς φορείς , οπου ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άφαντος …

Βεβαίως το σενάριο της κοινής πορείας των δυο κομμάτων και κοινή κάθοδο τους στις εκλογές είναι μάλλον εξωπραγματικό καθώς κανένας από τους ηγέτες των δυο κομμάτων δεν θα θελήσει να παραδώσει τα ηνία σε έναν τρίτο, που θα χρισθεί υποψήφιος αντίπαλος του Κυρ.Μητσοτακη στις επόμενες εκλογές.

Το απλουστευτικό ερώτημα του Οδ. Κωνσταντινόπουλου «ο Ανδρουλάκης δεν μπορεί να κερδίσει τον Κασσελάκη, θα κερδίσει τον Μητσοτάκη» δεν έλαβε απάντηση .

Από την άλλη η προβολή ως υποψήφιου που θα λειτουργήσει λυτρωτικά για την Κεντροαριστερά , του Δημάρχου Αθηναίων Χ.Δούκα είναι επίσης κίνηση απελπισίας. Διότι ο Χ.Δούκας αξιόλογος καθηγητής ,κέρδισε τον Δήμο Αθηναίων λόγω μιας πολύ κακής θητείας του προηγούμενου Δημάρχου και των παλινωδιών του Περιπάτου της Αθήνας. Ακόμη δεν έχει δείξει εκείνα τα χαρακτηριστικά ότι μπορεί να ηγηθεί ουσιαστικά ενός κατακερματισμένου χώρου ,να τον ενώσει και να μπορέσει έτσι να κτυπήσει στα ίσια τον Κυρ.Μητσοτάκη ο οποίος στα τέλη της δεύτερης θητείας του ελπίζουν να έχει υποστεί ακόμη μεγαλύτερη φθορά..

Ετσι αντι για ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς και για διαμόρφωση μιας προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης, η συζήτηση μετά την ήττα και των δυο Κομμάτων στις Ευρωεκλογές εξαντλείται στην προσπάθεια υπονόμευσης των δυο αρχηγών και ανατροπής εσωτερικών ισορροπιών…

Και η συζητηση ,εκφυλίζεται τελικά σε μια προσπάθεια συνένωσης των αδιεξόδων τους.