ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ: η παγίδα αναζήτησης ενός αντι-Μητσοτάκη

Η αναζήτηση αρχηγού προέκυψε από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και την αδυναμία τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΠΑΣΟΚ να αποδείξουν ότι μπορούν να κερδίσουν από την πτώση της κυβέρνησης , να ασκήσουν έτσι σκληρή και αξιόπιστη αντιπολίτευση και να αμφισβητήσουν τόσο στην διάρκεια της τετραετίας αλλά κυρίως στις επόμενες εκλογές, την πρωτοκαθεδρία του Κυρ.Μητσοτάκη.

Και κατέληξαν στο μεν ΠΑΣΟΚ το διακύβευμα να είναι , αν θα συγχωνευθούν με τα απομεινάρια του ΣΥΡΙΖΑ ή θα συνεργαστούν με την ΝΔ ,στο δε ΣΥΡΙΖΑ η μάχη εκφυλίστηκε σε έναν εκτος ορίου αγώνα αλληλοεξόντωσης ομάδων ,φραξιών ,τάσεων με πλήρη απουσία της πολιτικής.

Όμως προφανώς η αιτία της αποτυχίας των δυο κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν ήταν μονο τα πρόσωπα. Παρά το γεγονός ότι ο Ν.Ανδρουλακης δεν έχει δείξει βεβαίως ότι έχει εκείνες τις ηγετικές ικανότητες που θα οδηγούσαν σε ολική επαναφορά το ΠΑΣΟΚ και επίσης ο Σ.Κασσελακης ήταν ένας νέος αρχηγός με αμφιλεγόμενες θέσεις και παρουσία και με το κόμμα ολο σχεδόν εναντιον του εκτος όσων έσπευσαν υποκριτικά για δικούς τους λόγους να τον προσεταιρισθούν ,η πραγματική αιτία για την κατάσταση των δυο κομμάτων θα πρεπει να αναζητηθεί στην απουσία εναλλακτικής πρότασης .

Αντι λοιπόν τα δυο κόμματα να αναζητήσουν τις πραγματικές αιτίες, επέλεξαν την εύκολη λύση της αλλαγής αρχηγού. Με κριτήριο όχι τόσο ποια πλατφόρμα θα υποστηρίξει και ποια θα είναι η νεα πρόταση που θα παρουσιάσει στον ελληνικό λαό, αλλά πως θα βρεθεί κάποιος να κερδίσει τον Κυρ.Μητσοτάκη. Ποιος θα είναι ο αντι-Μητσοτάκης.

Και αυτό μετατρέπεται σε υπαρξιακό άγχος καθώς πλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες σε μια στιγμή που η κυβερνηση ακολουθώντας την μοίρα της δεύτερης τετραετίας αποτελματώνεται στην δική της ραθυμία και απροθυμία προώθησης πραγματικών μεταρρυθμίσεων και αλλαγών ,μαζι με την όχι πάντοτε επιτυχή διαχείριση της καθημερινότητας. Και το όραμα για το μέλλον της χώρας να μετατρέπεται σε συζήτηση για το ύψος του ενός η αλλου επιδόματος και τις τιμές του σούπερ μάρκετ.

Η αποκατάσταση τη εμπιστοσύνης με τους πολίτες είναι το κλειδί και αυτό δεν επιτυγχάνεται μονο με τα πρόσωπα αλλά και με τις θέσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξαιρετικά δύσκολη αποστολή ,καθώς το κόμμα ούτε ηγέτη μπορεί να βρει ,ούτε θέσεις έχει να παρουσιάσει στους πολίτες. Η πολιτική συγκυρία του «σκίζουμε το μνημόνιο» έχει περάσει ανεπιστρεπτί και στην νεα εποχή ο ΣΥΡΙΖΑ δειχνει να μην έχει δυνατότητα προσαρμογής.

Η εσωτερική μάλιστα περιδίνηση και η γελοιοποίηση του χώρου με όλα όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο μήνα υπονομεύει και την ιδια την εκλογή νέου αρχηγού, καθώς τα στελέχη του μάλλον δείχνουν να περιφέρονται αμήχανα περιμένοντας μπας και επιστρέψει κάπου, κάποτε ο Αλ.Τσίπρας.. Και πάντως δεν φαίνεται να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για ανάκαμψη αλλά περισσότερο για όξυνση των διαλυτικών εσωτερικών τριβών και αντιπαραθέσεων.

Στο ΠΑΣΟΚ απέφυγαν την γελοιοποίηση αλλά οι υποψήφιοι δεν μπόρεσαν να αποφύγουν την «αποκαθήλωση» στο ανοικτό ντιμπέιτ. Που έπεισαν ότι μπορεί να κάνουν λιγότερο ή περισσότερο για αρχηγοί του κόμματος ,αλλά ούτε καν ότι μπορεί να είναι αυτοί που θα απειλήσουν και πολύ περισσότερο θα αντικαταστήσουν τον Κυρ.Μητσοτάκη. Και εκτος ίσως του Π.Γερουλάνου και δευτερευόντως της Α.Διαμαντοπούλου δεν ακούστηκε πολιτικός προγραμματικός λόγος .

Είναι προφανές οτι η περίοδος των μεγάλων προσωπικοτήτων ,των εμβληματικών πολιτικών αρχηγών έχει περάσει ανεπιστρεπτί και αυτό δεν το βιώνουμε μονο στην Ελλάδα αλλα και σε ολόκληρη την Ευρώπη και στις ίδιες τις ΗΠΑ. Οι μεγάλοι χαρισματικοί ηγετες δεν είναι πια εύκολο να βρεθούν …

Ας μην ψάχνουν λοιπόν για αρχηγό με μονο κριτήριο την ελπίδα ότι θα μπορέσει να κερδίσει τον Κυρ.Μητσοτάκη. Γιατί χωρίς θέσεις που θα πείσουν τον ελληνικό λαό για μια ρεαλιστική εναλλακτική κυβερνητική πρόταση , το πιθανότερο είναι σε τρία χρόνια να αναζητούν και πάλι νέο αρχηγό.