Μήπως θυμηθήκαμε λίγο αργά την Αγιά Σοφιά;

Είναι αλήθεια ότι η μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί αφήνει ένα κενό στις ψυχές των Ελλήνων. Και οι αντιδράσεις είναι ποικίλες...

Όμως, μήπως θρηνούμε καθυστερημένα για την Αγά Σοφιά; Μήπως πολύ νωρίτερα ηγεσία και λαός, θα έπρεπε, να αντιδράσουμε, αναδεικνύοντας τις αξίες, που αντιπροσωπεύει η εκκλησιά-σύμβολο, τις οποίες, όμως, αξίες, εμείς οι ίδιοι, αφού τις καταπατήσαμε, τις βάλαμε στο περιθώριο;

Βλέποντας, εδώ και πολλές δεκαετίες, τις προθέσεις της άρχουσας τάξης της Τουρκίας, που δεν την σέβονταν ούτε στο ελάχιστο ως Χριστιανικό θρησκευτικό μνημείο, αλλά τη μεταχειριζόταν πολιτικά, εκφοβιστικά και εκβιαστικά σε βάρος της Ελλάδας, αλήθεια πώς διεκδικήσαμε το σεβασμό της; Τί κάναμε για να σταματήσει η προσβλητική βεβήλωσή της;

Όταν η Τουρκία δημιούργησε τετελεσμένα, αφυπνίστηκε η συνείδησή μας και αρχίσαμε να φωνάζουμε για την Αγιά Σοφιά. Και καλώς... Και δικαιολογημένα...

Αρκεί, βέβαια, να πιστεύουμε στην πνευματική σημασία και πεμπτουσία της Αγιάς Σοφιάς και η στάση μας να μην είναι μια στιγμιαία "αντίσταση" εν θερμώ, που εκφράζει προσωρινή αγανάκτηση, που όταν εκτονώνεται, τα πάντα ξεχνιούνται.

Αλλά δεν πρέπει να λησμονούν, που το λησμονούν, και οι δυτικοί "σύμμαχοί" μας, πως το Βυζάντιο, ανεξάρτητα από το πως αξιολογεί κανείς την πορεία του, το οποίο είχε ως κορωνίδα του την Αγιά Σοφιά, έγινε ο "κυματοθραύστης της ανθρωπότητας" στις βαρβαρικές ορδές, για να σχηματιστεί η Ευρώπη σαν Ευρώπη, γλυτωμένη από την Ασιατική αμορφία και ακολασία.

Ωστόσο το... πρόβλημα της Αγιάς Σοφιάς φαίνεται δύσκολο, είναι όμως απλό. Και αυτό, γιατί εκείνοι, που αποφάσισαν να γίνει τζαμί έκαναν κάποιο λάθος. Θέλησαν να την αλλάξουν. Να της επιβάλλουν το περιεχόμενο της δικής τους πίστης, καταργώντας την πληρότητά της. Την ποδοπάτησαν...

Μα η ίδια η Αγιά Σοφιά θα αντιδράσει. Όσες παρεμβάσεις και αλλαγές και αν γίνουν, θα κρατάει πάντοτε τη δικιά της ουσία. Δεν αλλάζει ο προορισμός της. Πάντοτε θα είναι εκεί και θα περιμένει... Ως μια απτή πραγματικότητα, ως μια μεγάλη παρουσία, ως μια υπόσχεση...

Γιατί κρατάει πάνω στις επάλξεις της το βάρος της οικουμενικότητας. Βάρος θυσίας και προσφοράς για τον πολιτισμό ολόκληρου του κόσμου.

Δεν ψυχομαχά, λοιπόν, αλλά εξακολουθεί, όποια επίπλαστη μορφή και αν της δώσουν, να υπηρετεί την ιδέα , για την οποία ιδρύθηκε. Και όπως την υπηρέτησε στο παρελθόν, θα τον υπηρετεί και στο μέλλον.

Και η ιδέα δεν ήταν και δεν είναι άλλη από τη γονιμοποίηση μιας παγκόσμιας αναγέννησης, μέσα από μορφές πολιτισμού όχι αδυσώπητου σκοταδιού, αλλά ακατάβλητης δημιουργίας και ειρηνικής ακτινοβολίας.

Και επειδή η ιδέα αυτή είναι αιώνια και αθάνατη, αυτό σημαίνει ότι η Αγιά Σοφιά, ό,τι εχθρικά τεχνάσματα και να εφαρμόζουν οι Τούρκοι, δεν... πεθαίνει, αλλά θα παραμένει μια κυψέλη μετάπλασης του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας σε αλληλοκατανόηση και συνύπαρξη...