Ας κοιτάξουμε τα μούτρα μας στον καθρέφτη!..

Δεν γενικεύω, ωστόσο θίγω μια όζουσα κατάσταση κατάπτωσης και έκπτωσης των ηθών, που σίγουρα είναι εκτεταμένη και όχι περιορισμένη. Αλλά δεν αφορά μόνο στα ριάλιτι.

Όχι δεν συμφωνώ με τα ριάλιτι, ακριβώς γιατί προβάλλουν, νομιμοποιούν και δίνουν ως πρότυπο, αυτό, που είναι η κακή πραγματικότητά μας και εικόνα μας.

Ωστόσο δεν μπορώ να παραβλέψω, παίρνοντας αν θέλετε ως παράδειγμα τον ίδιο τον εαυτό μου, ότι, ενώ είμαστε σφορδοί κατήγοροι των ριάλιτι, τα λόγια άλλωστε δεν κοστίζουν τίποτε, εμείς οι ίδιοι άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα συμπεριφερόμαστε ψεύτικα.

Αλλιώτικοι είμαστε στην πραγματικότητα και διαφορετικοί επιδιώκουμε να φαινόμαστε. Άλλα έχουμε στην καρδιά μας και άλλα βγάζουμε προς τα έξω. Υποκρινόμαστε τους σοβαρούς, ενώ είμαστε ξεδιάντροποι.

Ό,τι κάνουμε, ό,τι λέμε, ο τρόπος με τον οποίο ενεργούμε, δεν είναι έκφραση του περιεχομένου της ψυχής μας, αλλά εξωτερικό προσωπείο. Προσποιητή συμπεριφορά για να ξεγελάσουμε τους άλλους.

"Ασβεστωμένοι τάφοι" έχουμε καταντήσει, που εξωτερικά φαινόμαστε ωραίοι, όμως, είμαστε γεμάτοι κόκαλα νεκρών και κάθε λογής ακαθαρσία.

Τα ριάλιτι, λοιπόν, είναι ακτινογραφία των δικών μας συμπεριφορών, ακτινογραφία της δικής μας κοινωνίας.

Έχουμε μάθει να κρίνουμε με πολύ ευκολία τους άλλους, να τους συκοφαντούμε αβασάνιστα, να τους ειρωνευόμαστε, να τους απορρίπτουμε, να τους μαχαιρώνουμε πισώπλατα και άνανδρα, να διαδίδουμε ψέματα σε βάρος τους και παρουσιάζουμε θεατρικά τις... αφεντομουτσουνάρες μας με φωτοστέφανο αγιότητας και τέλειες σε όλα.

Και το αισχρότερο; Την ίδια στιγμή παριστάνουμε και τους "φίλους" στους άλλους και τους σιαλιαρίζουμε με γλυκύτητα και τρυφερότητα.

Αν αυτό δεν είναι ηθική και ψυχολογική εκτροπή και παρεκτροπή και ανωμαλία, τότε τι είναι;

Προσπαθούμε να κρύψουμε τα δικά μας χάλια, που είναι ένα σωρό, και εστιάζουμε στα, κατά τη δική μας αντίληψη, χάλια των άλλων.

Αν κοιτάξουμε τα μούτρα μας σε καθαρό καθρέφτη πανεύκολα θα ανακαλύψουμε ίντριγκες, ψέματα, διπλοπροσωπίες - άλλα λέμε τη μια στιγμή και άλλα το επόμενο δευτερόλεπτο, άλλα λέμε κατά πρόσωπο και άλλα διαδίδουμε, αλλά εκφράζουμε και άλλα εννοούμε- αχαριστίες, κομπλεξισμούς.

Τα τηλεοπτικά ριάλιτι ξεσκεπάζουν και μαστιγώνουν την τις αδυναμίες μας (πρώτα τις δικές μου), το κατρακύλισμά μας (πρώτο το δικό μου) από ανθρώπινα όντα σε ανθρωπάκια και ανθρωπάρια.

Σ' αυτά ανακαλύπτουμε ένα κομμάτι από εκείνο, που είμαστε. Και επειδή είναι άσχημο και θλιβερό, απενοχοποιούμε τον εαυτό μας, αποδοκιμάζοντας τις συμπεριφορές, που βλέπουμε και μιλάμε για σκουπίδια. Τη δικιά μας βρωμιά, με τα οποία είναι κατάφορτη η ψυχή μας, δεν τα βλέπουμε.

Όχι, δεν συμφωνούμε με τα ριάλιτι. Αλλά διαφωνούμε πλήρως και με όλους εκείνους, που θεωρούν προς είναι κάτι ξένο και άσχετο με τον εαυτό τους και με την κοινωνία μας. Δυστυχώς, έχουμε καταντήσει ατομικά και κοινωνικά ένα ριάλιτι.

Από νοοτροπίες και συμπεριφορές ατόμων, δεν εξαιρούνται οι δήθεν πιστοί, κληρικοί και λαϊκοί, που, φυσά αναθεματίζουν και αφορίζουν τα ριάλιτι και είναι συνεχώς με μετάνοιες, ευσεβισμούς και σταυρούς και εμφανίζονται οι θεομπαίχτες, ως αρνάκια, ενώ είναι λύκοι έτοιμοι να σε κατασπαράξουν, φρίττει κανείς.

Παριστάνουν, δεν εξαιρώ ούτε τον εαυτό μου, τους θεοσεβούμενους, αλλά βγάζουν δηλητήριο από μέσα τους και η καρδιά τους είναι γεμάτη από μαυρίλα.

Έχω ακούσει για μένα, και πολλοί άλλοι σίγουρα για τους εαυτούς τους, τόσες κακίες, δημιουργήματα της ζήλιας, που παράγει μίσος και ψυχική τύφλωση, από συνανθρώπους, ευηπόληπτους κατά τα άλλα.

Φτάνουν στο σημείο ξετσίπωτα και φαντασιακά να αμφισβητούν και να ακυρώνουν τα πάντα για σένα, την προσωπικότητά σου, τη μόρφωσή σου, την ποιότητά σου, την εντιμότητά σου, την καλή σου διάθεση, χύνοντας δεξιά και αριστερά χολή, ξεπερνώντας πολλές φορές όσες ραδιουργίες εκτυλίσσονται στα ριάλιτι.

Και αν κάποιος βρεθεί στην άκρη του γκρεμού και έχει την ανάγκη τους δεν θα απλώσουν το χέρι για να τον σώσουν, , αλλά θα τον σπρώξουν να πέσει ακόμη πιο βαθιά και θα κοιτάξουν να σιγουρευτούν αν γκρεμοτσακίστηκε,

Αν αναλύσει κανείς το φέρεσθαι εμφανιζόμενων στα μάτια του κόσμου ως καλών, που θεωρούνται καταξιωμένοι και επιτυχημένοι, θα σιχαθεί.

Η εποχή μας, είναι εποχή πνευματικής κρίσης. Και άλλες εποχές είχαν το χαρακτηριστικό αυτό. Μα σήμερα είναι νομίζουμε εντονότερο. Απροσχημάτιστα βαδίζουμε προς τον κατήφορο.

Αρχές και αξίες καταπατούνται εύκολα. Η κακότητα καλπάζει. Η ξεδιαντροπιά αμνηστεύεται. Η σαπίλα αυξάνει με γοργό ρυθμό. Η υπονόμευση του ενός από τον άλλον προχωρά ύπουλα και συστηματικά κάτω από λόγια παραπλανητικά και κάτω από πράξεις παραπλανητικές.

Το θέμα δεν είναι, λοιπόν, να επικρίνουμε και να δείχνουμε με το δάχτυλο τα άτομα, που συμμετέχουν στα ριάλιτι, αλλά να μην αδιαφορούμε για την αλλαγή τη δική μας, που θα φέρει και την αλλαγή των άλλων.

Είναι ανάγκη να δώσουμε με ζήλο, με πόνο ψυχής, με αγάπη, με κόπο και μόχθο, με πνεύμα θυσίας τη μαρτυρία της ανθρωπιάς στους ανθρώπους, που βουλιάζουν.

Τη μαρτυρία της αγνής και όχι της άγονης πίστης, της ανόθευτης και όχι της νοθευμένης πίστης, της βαθιάς και όχι της επιφανειακής πίστης, στην απελπισμένη και θολωμένη κοινωνία.

Έτσι μόνο μπορούμε να ζήσουμε εξανθρωπισμένοι, ημερεμένοι, εκπολιτισμένοι, εξευγενισμένοι και εν τέλει λυτρωμένοι από πάθη και παθήματα.... Ας μη χάσουμε, αδέλφια, την ψυχή μας... Ας μη χάσουμε την αξιοπρέπειά μας....