Τέρμα στα κλισέ της χρεοκοπίας

Μπορεί να γυρίσει η ελληνική οικονομία και εκτός της ατελείωτης μετρολογίας να δώσει ένα ικανό κίνητρο στον κάθε πολίτη για να αποδεχτεί τη συνταγή της πολιτικής των περιορισμών; Το πακέτο συμφωνείται, όμως από μόνο του δεν θα είναι αρκετό;

Στην ελληνική οικονομία πρέπει να γίνουν πάρα πολλά πράγματα μαζί. Για να εξηγούμαστε, η συνάντηση Στουρνάρα - Ζερβού δεν έγινε για θέματα χάραξης στρατηγικής στη ΔΕΗ, αλλά για την επιβίωσή της. Η ανάσχεση της ύφεσης δεν θα έλθει με πρόσθετες περικοπές, αλλά με ανατροπή της συρρίκνωσης του ΑΕΠ.

Και είναι μια ευκαιρία, καθώς διαμορφώνεται ένα γενικότερο θετικό κλίμα από την ευρωπαϊκή πλευρά. Το ζήτημα είναι τι θα μπορέσει να πετύχει ο Αντώνης Σαμαράς το φθινόπωρο έχοντας κλείσει το πακέτο μέτρων.

Η στροφή σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπέρ του Ελληνα πρωθυπουργού είναι αξιοσημείωτη. Προφανώς οι Ευρωπαίοι κατάλαβαν ότι ο Σαμαράς, που τουλάχιστον ξέρει από οικονομικά, προτίθεται να συνδυάσει τη δημοσιονομική προσαρμογή με μια σειρά κινήσεων που αφορούν στη μείωση του κράτους, αλλά και στο άνοιγμα της επιχειρηματικότητας.

Στην Ελλάδα οι αποκρατικοποιήσεις αλλά και οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές είναι δαιμονοποιημένες και ναρκοθετημένες. Οι προθέσεις του πρωθυπουργού έχουν καταστεί ξεκάθαρες στους εταίρους και από «πρωθυπουργός της δραχμής», σύμφωνα με τις γερμανικές εφημερίδες, γίνεται ο «συμπαθής ηγέτης». Το κλίμα έχει να βελτιωθεί τόσο από την περίοδο Παπαδήμου.

Ομως ο Σαμαράς πρέπει τώρα να πάρει τα χρήματα που χρειάζονται για τα έργα και την επανεκκίνηση της οικονομίας. Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει στο κρίσιμο στάδιο της πολιτικής του έκφρασης. Η αντιμετώπιση της νεοπτώχειας και το ξαναχτίσιμο του κοινωνικού κράτους δεν συνάδουν από πρακτικής πλευράς με τη διατήρηση του αμαρτωλού δημόσιου τομέα στα πρότυπα του παρελθόντος.

Το πρόβλημα δεν είναι αν θα διατηρηθούν υπό κρατικό έλεγχο το χρεοκοπημένο λόγω κρατικών ομολόγων Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και η διαλυμένη Αγροτική. Το πρόβλημα αφορά στη σταθεροποίηση της παροχής ρεύματος στα νοικοκυριά, στη μη αύξηση των τιμολογίων και στην τελειωτική αποκοπή της εγκληματικής εκβιαστικής λογικής «σου κόβω το ρεύμα». Οπως επίσης στο τέλος της φορομπηχτικής λογικής, που έχει καταντήσει μόνιμος εφιάλτης για το σύνολο της κοινωνίας.

Ποιες μπορεί να είναι οι απαντήσεις; Θα μπορούσε να σταθεί η απάντηση «Πουλήστε λίγο από το Δημόσιο ή αξιοποιήστε το το "τιμημένο" να βρούμε την ησυχία μας»; Αυτό μένει να το δούμε. Το σίγουρο είναι ότι η κοινωνία μπαίνει σε μια τελική ευθεία, όπου θα πλαγιοκοπηθεί εκ νέου αδυσώπητα. Πόσο θα αντέξει και, κυρίως, πώς; Οχι με παραδοσιακά κλισέ, πάντως, ρε παιδιά. Ετσι χρεοκοπήσαμε.