Κωδικός 13 για την οικονομία

Το «Αpollo 13» έγινε ταινία γιατί αποτελεί ένα συγκλονιστικό εγχείρημα, κατά το οποίο οι ανθρώπινες ζωές διασώθηκαν όταν το αμερικανικό διαστημόπλοιο, τον Απρίλιο του 1970, έπειτα από σειρά απροσδόκητων βλαβών, δεν κατάφερε να προσεδαφίσει τη σεληνάκατο στο φεγγάρι. Οι κουβέντες που έγιναν και τότε και αργότερα αναφέρονταν στον μαγικό αριθμό, ο οποίος για τους προληπτικούς ήταν και μοιραίος. Ολα δείχνουν ότι, ενάμιση μήνα πριν από το κλείσιμο του έτους, το 2013 θα είναι μια χρονιά κατά την οποία η ελληνική οικονομία θα πρέπει να κάνει τόσα πολλά που τα τεχνικά λάθη δεν θα επιτραπούν. Και βέβαια, εκτός από την οικονομία που πέραν της έγκαιρης χρηματοδότησης θα απαιτήσει ένα νέο «κούρεμα» για να αρχίσει να στέκεται στα πόδια της, σημασία έχει να δούμε τι θα γίνει με τις ανθρώπινες ζωές και την κοινωνία που δείχνει διατεθειμένη μεν να ακούσει, πολύ κουρασμένη όμως για να περιμένει.

Παράλληλα, ξεκινά από τεχνικής πλευράς μια διαπραγμάτευση διαρκείας που έχει να κάνει με τη νέα αναδιάρθρωση, και τα νούμερα που απαιτούνται σύμφωνα με την Goldman -80 δισ.- ούτε διανοούνται να αγγίξουν, προς το παρόν τουλάχιστον, οι Ευρωπαίοι. Τα 44 δισ., αν υλοποιηθούν χωρίς βέβαια ασφυκτικά ανταλλάγματα και έξωθεν παρεμβάσεις, μπορεί να αρχίσουν να δίνουν ανάσα σε μια οικονομία που χρειάζεται πια απαραίτητα ρευστότητα -άμεσα- για να βγει από τον φαύλο κύκλο. Αυτός όμως βαθαίνει και το 7,2% ως ρυθμός ύφεσης κάθε άλλο παρά δείχνει ότι οι νέες προβλέψεις της τρόικας θα επιβεβαιωθούν. Αν υποθέσουμε ότι στο τέταρτο τρίμηνο δεν προλαβαίνουν να αλλάξουν και πολλά, τότε το -6% σαν εκτίμηση για φέτος μπορεί να παίξει έξω με το ξεκίνημα.

Παρά ταύτα, από την άλλη πλευρά, πρέπει να επισημανθούν τα πρώτα θετικά σημάδια από τη δραστηριοποίηση επιχειρηματικών σχημάτων στην Ελλάδα του τρίτου μνημονίου. Ποια είναι αυτά; Τόσο η συμφωνία της Hewlett-Packard με Cosco  και ΤΡΑΙΝΟΣΕ όσο και οι αποφάσεις για παραγωγή από τη Unilever. Το ζήτημα των τραπεζών είναι πρώιμο να προβλεφθεί σαν κατάληξη, η επιτυχία όμως απόδοσης του εγχειρήματος της ανακεφαλαιοποίησης είναι σημείο-κλειδί για την επιτυχία του προγράμματος αλλά και για τη μετέπειτα μείωση του χρέους. Αλλωστε είναι κάτι που και η Goldman αναφέρει στην έκθεσή της, καθώς ζητά τα 50 δισ. να εξαιρεθούν από το δημόσιο χρέος, ανεβάζοντας έτσι τα νούμερα του νέου «κουρέματος». Ωστόσο προϋπόθεση αυτών είναι οι τραπεζίτες να πετύχουν με την ανακεφαλαιοποίηση να διαχειριστούν την κατάσταση των κόκκινων δανείων, η οποία επιδεινώνεται, και παράλληλα να χρηματοδοτήσουν την πραγματική αγορά. Από τεχνικής πλευράς, οι παράμετροι των Cocos και των Warrants έχουν αφήσει πάρα πολλά ζητήματα ανοιχτά για τον τρόπο με τον οποίο οι ιδιώτες μέτοχοι σταδιακά θα αποπληρώσουν τον ESM. Αλλά και για τις νέες προϋποθέσεις που δημιουργούνται για deals και προσέλκυση κεφαλαίων.

Το πιο κρίσιμο γήπεδο όμως θα είναι αυτό των ιδιωτικοποιήσεων. Και αυτό γιατί δεν αποτελούν μόνο έσοδα για σβήσιμο μέρους του χρέους αλλά δίνουν πολιτικές κατευθύνσεις στην αναδιάρθρωση της οικονομίας, τέτοιες που ακριβώς ζητούν και θέλουν τρόικα και αγορές και σπάνε κατεστημένα δεκαετιών στην Ελλάδα. Το πρόγραμμά τους είναι ιδιαίτερα βαρύ μέχρι το πρώτο εξάμηνο και πέραν της «απλής» περίπτωσης του ΟΠΑΠ, όπου ήδη υπάρχει παρασκήνιο μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2013, θα έρθουν προς ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, με το σχέδιο για τη ΔΕΗ να βρίσκεται στην τελική ευθεία. Η Βουλή θα κληθεί εκεί να κυρώσει κρίσιμες αποφάσεις και πολλά θα κριθούν από τη συγκυρία που θα έχει διαμορφωθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ, διά στόματος Γιάννη Δραγασάκη, πρότεινε στη Βουλή να υπάρξουν στρατηγικές συμφωνίες για ανάπτυξη με ευρωπαϊκές εταιρείες χωρίς να πουληθούν οι δημόσιες επιχειρήσεις. Ενα άλλο κρίσιμο ζήτημα θα είναι και οι αποτιμήσεις τις οποίες το κλίμα δεν  ευνοεί, προσωρινά τουλάχιστον. Ολα αυτά θα απαιτήσουν χειρισμούς αντίστοιχους με εκείνους του γενικού επιτελάρχη της διάσωσης των αστροναυτών του «Apollo 13», Τζιν Kραντζ, ο οποίος 42 χρόνια μετά δήλωσε: «Επρεπε να πάρουμε αποφάσεις μακριά από συναισθηματισμούς και ποτέ δεν αμφιβάλλαμε για την ολοκλήρωση του εγχειρήματος, παρά μόνο τη στιγμή που οι αστροναύτες επέστρεψαν στην ατμόσφαιρα και περιμέναμε να τους ακούσουμε».