Ξέρουν επιτέλους τι θέλουν από εμάς οι πιστωτές μας;

Και είναι ένα ακόμα δείγμα ευθύνης τους για την περιπέτεια που οδήγησαν την ελληνική οικονομία την τελευταία τριετία στην προσπάθεια να την εξυγιάνουν. Ο τρόπος με τον οποίο το ΔΝΤ επαναφέρει το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους, χρησιμοποιώντας τον όρο haircut δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει συνεννόηση με τους Γερμανούς,όπου ο Σόιμπλε δεν συζητά τον όρο.                          

Όλα αυτά συμβαίνουν 3 χρόνια μετά το μοιραίο 2010 με μια οικονομία βυθισμένη σε συσσωρευμένη ύφεση της τάξης του 25%! Αποδεικνύουν όμως εκ νέου, ότι όλο αυτό το σύστημα που δεν είναι ενιαίο, δεν ξέρει τι ακριβώς κάνει με το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Ρίχνει έτσι νερό στο μύλο εκείνων που ασκούν κριτική και τεκμηριωμένα μιλούν για τις αποτυχίες και τα κενά του προγράμματος.                          

Τώρα μάλιστα που η πορεία της οικονομίας έχει εισέλθει σε κομβικό σημείο, τα όρια της αντοχής είναι τεντωμένα και η ανάκαμψη αποτελεί το μεγάλο πολιτικό στοίχημα των επομένων μηνών. Η ελληνική πλευρά έχει κάνει ήδη αρκετά και πρέπει σταδιακά να ανοίξει με βάση την επιτυχία του δημοσιονομικού την διαπραγμάτευση για μέτρα που θα άρουν τα αντικίνητρα, που έχει θεσπίσει η στενοκέφαλη λογική της Τρόικας αλλά και θα εξασφαλίσει καλύτερες επενδυτικές προοπτικές που με τους παρόντες όρους δεν μπορούν να υπάρξουν.                                

Τα δυο πρωθυπουργικά ταξίδια σε ΗΠΑ και Ισραήλ δείχνουν ότι μπορεί πολλά να αλλάξουν. Αρκεί να εδραιώσει η ελληνική πλευρά την αξιοπιστία στην αποτελεσματικότητα με την οποία κινείται στο τελευταίο διάστημα.