Πού θα πάνε αν ξαναγυρίσουν τα λεφτά;

Μπορεί όμως η οικονομία να αποδεσμευτεί βήμα-βήμα από τον πολιτικό παράγοντα, που υπό τον διαρκή εκβιασμό των εταίρων-πιστωτών κατέληξε έρμαιο της πολιτικής αντιπαράθεσης;
Η δημιουργία της κρίσης στην Ελλάδα έχει την αφετηρία της σε δύο παράγοντες: στην κατάχρηση του δανεισμού εξαιτίας βασικά του Δημοσίου προς ικανοποίηση της πολιτικής πελατείας και στην απουσία των προσαρμογών μετά την ένταξή της στην ευρωζώνη, που ονομάζονται διαρθρωτικές αλλαγές.

Οι διαπιστώσεις οικονομολόγων της αντιπολίτευσης σε σχέση με τους άξονες που πέταξαν κεφάλαια σε άστοχες κατευθύνσεις είναι αποδεκτές. Ενδογενής ζήτηση ανατροφοδοτούμενη από δανεισμό, έμφαση στις κατασκευές και απουσία υποστήριξης της παραγωγικής βάσης, που θα ενίσχυε την εξωστρέφεια.

Ομως η βιομηχανία εντός του ευρώ είχε ήδη πλήθος μειονεκτημάτων, τα οποία για να αποκατασταθούν απαιτούν προσαρμογές που δεν είναι πάντα ευχάριστες. Αν δούμε εξάλλου πώς ο Ελληνας εκμεταλλεύτηκε την είσοδο στο ευρώ, θα δούμε ότι φρόντισε να ανεβάσει τη σχέση χορηγήσεων προς καταθέσεις στις τράπεζες από το 35%-40% στο 130% για να δίνει δάνεια, τα οποία σε έναν μεγάλο βαθμό δημιούργησαν και τη φούσκα στην αγορά ακινήτων.

Σήμερα όμως που οι τράπεζες επανέρχονται στις αγορές και ενισχύουν τις δυνατότητες να ξαναγυρίσουν στις τραπεζικές τους εργασίες, θα πρέπει να δουν πού θα δώσουν τα νέα δάνεια. Παράλληλα, η υπερκερδοφορία με τα πολύ υψηλά περιθώρια που υφίσταται σε εισαγόμενα θα πρέπει κατά κάποιον τρόπο να αντιμετωπιστεί. Μπορεί η χώρα να έχει αποπληθωρισμό, όμως, ενώ οι αποδοχές κατέρρευσαν και η φορολογία πολλαπλασιάστηκε, το κόστος ζωής παραμένει υψηλό. Σε αυτό έχει να κάνει και ο πολύ υψηλός ΦΠΑ.

Ο πρωθυπουργός κάνει μια μεγάλη προσπάθεια για να σπάσει ο εναγκαλισμός από την τρόικα, η οποία έχει κάνει μεταξύ άλλων μεγάλες ζημιές όταν, ελέω Θεού, ανέλαβε να τσεκάρει τον μετασχηματισμό της οικονομίας. Ομως για να διαπραγματευτεί ένα πολιτικό επιτελείο θα πρέπει να έχει και τις στρατηγικές προτάσεις.

Και για να εξηγούμεθα, πέραν αυτής της αδιάκοπης ανατροφοδότησης των σημείων τριβής με την τρόικα, με την οποία πλήθος μέσων συμβάλλουν ακόμα και σήμερα στον «έντεχνο σκοταδισμό», τα αραβικά κεφάλαια που τόσο εναγωνίως προσπαθούμε να φέρουμε κινούνται ήδη στα Βαλκάνια, στη Σερβία, ακόμα και την Τουρκία. Συμβαίνουν δηλαδή διάφορα γύρω μας τα οποία χάνουμε και τα οποία διαθέτουν πολύ περισσότερη ουσία για την τσέπη μας.

Εμείς τώρα πρέπει να ασχοληθούμε με την αύξηση του ΑΕΠ. Πώς θα γίνει αυτό; Αν η χώρα βάλει τα γκολ στις επενδύσεις και παίξει τώρα και το γεωπολιτικό της χαρτί, που μπορεί να είναι όλα τα λεφτά την ώρα που το διεθνές περιβάλλον διαταράσσεται στην ευρύτερη περιοχή. Η υπόθεση της οικονομίας στη χώρα θα καταστραφεί ολοσχερώς και δεν θα ανακάμψει αν ο πολιτικός ανταγωνισμός συνεχίσει να είναι καθοριστικός παράγοντας λήψης τελικών αποφάσεων.

Την ώρα που τα κεφάλαια ξαναμπαίνουν στο τραπεζικό σύστημα, ας μην επαναληφθούν λάθη από όλες τις πλευρές τα οποία κόστισαν ακριβά.