Θυμάστε τον Γιώργο;

Αυτό όμως συμβαίνει καθημερινά τα τελευταία χρόνια και θα πάρει χειρότερη μορφή καθόσον τα spreads ξανανεβαίνουν στα ύψη. Διότι με αυτά τα επιτόκια στο 8% όχι να δανειστείς δεν μπορείς, ούτε βήμα δεν κάνεις.

Και επειδή οι αντιδράσεις είναι αλυσιδωτές, το κόστος χρήματος σκάει και στα τραπεζικά και στα εταιρικά ομόλογα. Ποια μεγάλη ελληνική επιχείρηση που προγραμμάτιζε να βγει να δανειστεί με το ιδανικό περιβάλλον που διαφαινόταν σε αυτό το εξάμηνο θα το κάνει τώρα; Καμία. Μοιραία λοιπόν θα επηρεαστεί και η πραγματική οικονομία που θα χάσει έτσι τα πολεμοφόδια για να μπει στην πολυπόθητη ανάκαμψη.

Θεωρητικά, η όποια προληπτική πιστωτική γραμμή του ESM, με όποια μορφή κι αν πάρει, θα είναι η ασφαλιστική δικλίδα - υπό προϋποθέσεις φυσικά. Είναι όμως αρκετό; Το βασικό ερώτημα είναι πώς θα πέσουν και πάλι τα spreads προκειμένου να δημιουργηθούν ξανά βιώσιμες συνθήκες για την αυτονόμηση της ελληνικής οικονομίας και την απεξάρτηση από το μνημόνιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πολύ πριν έρθει στα πράγματα, βλέπει ποια είναι η πραγματικότητα των αγορών και των πιστωτών. Εστω ότι παίρνει μεγάλο ποσοστό στις εκλογές. Πώς θα μπορέσει να αλλάξει πράγματα όταν θα έχει δεμένα τα χέρια;  Ή μήπως θα επιχειρήσει να αφήσει απλήρωτους πιστωτές; Σ’ αυτήν την περίπτωση, τι θα γίνει στην καθημερινότητα του τραπεζικού συστήματος; Γιατί τελικά ο Ντράγκι θα ρίξει τα spreads, αλλά υπό προϋποθέσεις.

Απ’ όλη αυτή την ιστορία ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι και τυχερός, αν συνειδητοποιήσει εντέλει ότι κουβέντες με τους παρόντες και μέλλοντες πιστωτές δεν γίνονται χωρίς κανόνες.

Θα αντιληφθεί εγκαίρως, όμως, ότι θα πρέπει να επικρατήσουν οι πραγματιστές σε ένα κόμμα που δείχνει να μην έχει έλλειψη στελεχών σε καίρια πόστα; Εχουμε συμφωνήσει με ορισμένες από τις πλευρές των προτάσεών του. Πρώτα απ’ όλα, η ίδια η Deutsche Bank σε πρόσφατη έκθεσή της μίλησε για την ανάγκη ανασυγκρότησης του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, κάνοντας λόγο για 5ετή ομόλογα ύψους 700 δισ. ευρώ, που πρότειναν οι Πολωνοί. Στέκεται δε στις περιφερειακές οικονομίες για τις οποίες σημειώνει ότι έχουν υποστεί τις συνέπειες των περικοπών αυτής της μορφής των επενδύσεων. Δεύτερον, οι αυξήσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα είναι επιβεβλημένες γιατί οι εσωστρεφείς στην πλειονότητά τους ελληνικές επιχειρήσεις τελικά πυροβολούν τα ίδια τους τα πόδια μειώνοντας τους μισθούς των υπαλλήλων-πελατών τους.

Από την άλλη πλευρά, όμως, ένας υδροκέφαλος δημόσιος τομέας δεν μπορεί να ξαναχτιστεί αν κάποιοι ονειρεύονται κάτι τέτοιο.

Σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση, καλό θα είναι να επανέλθει στην ατζέντα της. Κανείς δεν της φταίει αν έκανε επί 3 μήνες μετά τις ευρωεκλογές βασικό ζήτημα τον ΕΝΦΙΑ και δεν τολμά να κάνει μια ιδιωτικοποίηση. Με τη σημερινή κατάσταση το εκλογικό αποτέλεσμα θα αποδειχθεί σκορ αγώνα μπάσκετ με έναν πρωταγωνιστή.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι αγορές και πιστωτές δεν χαρίζουν κάστανα σε κανέναν κομματικό και πολιτικό μηχανισμό όσο ισχυρός κι αν εμφανίζεται στα γκάλοπ. Θυμάστε τον Γιώργο;