Διαπραγμάτευση: Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε

Όσο και να το πηγαίνουμε στο μηδέν μηδέν και στο τσίκι τσίκι μπολ αποτέλεσμα δεν θα υπάρξει. Με μαθηματική ακρίβεια η πλευρά των εταίρων μας θα βρει δε αφορμές από την επιδείνωση των δεδομένων της οικονομίας και ποιος ξέρει τι είδους μεταρρυθμίσεις θα ζητήσει.

Η ελληνική πλευρά έχει ακόμα την ευκαιρία να ζυγίσει,να επιλέξει και να προτείνει συγκεκριμένα και αξιόπιστα πράγματα. Όσο κι αν οι Ευρωπαίοι μας πηγαίνουν ευγενικά η οικονομία θέλει πραγματικά καύσιμα για να προχωρήσει και αυτά όσο περνάει ο χρόνος όλο και λιγοστεύουν.

Γιατί λοιπόν αντί να πει ο κ. Βαρουφάκης κάποια πράγματα για τα κίνητρα ιδιωτικών επενδύσεων στην Ελλάδα με απελευθέρωση των αγορών,επιμένει να μην μιλάει για όλα αυτά?Πού είναι το έτοιμο πρόγραμμα που είχε προαναγγελθεί; Πώς θα αντιμετωπισθεί ουσιαστικά το έλλειμμα του ασφαλιστικού συστήματος;

Καλύπτεται η αναδιάρθρωση του ελληνικού προγράμματος από τις 7 προτάσεις ή από τη λοταρία των αποδείξεων,όταν έχουν γίνει άλματα στην χρήση τεχνολογίας για την σύλληψη της φοροδιαφυγής; Γιατί δεν συλλαμβάνουν ηλεκτρονικά τον ΦΠΑ και γιατί δεν αξιοποιούν τα πλεονεκτήματα της πρόσβασης στην κίνηση των τραπεζικών λογαριασμών.

Τις επόμενες μέρα θα ανοίξουν τα μέτωπα στα κόκκινα δάνεια και σε άλλους κρίσιμους τομείς,ενώ στην αγορά το ρευστό έχει στεγνώσει.

Θα περιμέναμε μάλιστα να έχει γίνει αντιληπτό ότι ο Ντράγκι δεν μπορεί να μας χαρίσει χρήμα και να μας διευκολύνει την ώρα που εμείς δεν κάνουμε βήμα. Ο πρωθυπουργός μπορεί βέβαια να ζητά ως πρωθυπουργός και πολύ καλά κάνει ότι καλύτερο μπορεί,όμως το οικονομικό επιτελείο οφείλει να είναι ρεαλιστικότερο.

Αν λοιπόν η κυβερνητική πλευρά έχει την ικανότητα ας επιταχύνει με ένα πρόγραμμα πειστικής ανακατανομής των βαρών και τήρησης των δημοσιονομικών στόχων,που συγχρόνως θα σταθεροποιήσει και θα εξασφαλίσει προϋποθέσεις ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα και όχι ουτοπικές επιλογές,που δεν οδηγούν πουθενά.

Η κυβέρνηση κινδυνεύει να αρχίσει να καταναλώνει ταχύτατα το πολιτικό της κεφάλαιο αν όπως φαίνεται εγκλωβιστεί σε ανεφάρμοστες επιλογές. Γιατί έτσι η οικονομία οδηγείται αρχικά σε αμηχανία και στην συνέχεια σε ανησυχία λόγω έλλειψης λύσεων.

Πόσο μπορεί να αντέξει μια αγορά σε μια ανασφάλεια για το πρόγραμμα αποπληρωμής των υποχρεώσεων της χώρας,όταν αρχίζει μια παραφιλολογία διαρκείας περί grexit με τη δήλωση Μέρκελ "Δεν θέλουμε grexit αλλά πρέπει να υπάρξει και ετοιμότητα στις μεταρρυθμίσεις".

Στην Ευρώπη όπου ξεκινά η ποσοτική χαλάρωση και όπου όλοι δανείζονται τζάμπα, η Ελλάδα δεν μπορεί να βρει λεφτά. Σε μια περιφέρεια όπου ακόμα και η Κύπρος είναι έτοιμη να φύγει από τα μνημόνια, εμείς υπονομεύουμε ακόμα και το όποιο πρωτογενές πλεόνασμα μπορούμε να πετύχουμε.

Αποφάσεις και ρεαλισμός είναι το ζητούμενο πριν μπει στο πετσί της κοινωνίας ότι τα πράγματα αντί να καλυτερέψουν χειροτέρεψαν.