Τα κέντρα βάρους της διαπραγμάτευσης

Δυο είναι οι παράμετροι που επηρεάζουν τις εξελίξεις. Η μια έχει να κάνει με την κυβερνητική στρατηγική σε επικοινωνιακό επίπεδο, δηλαδή στις εντυπώσεις που θα προκληθούν στην κοινή γνώμη από μια συμφωνία. Η συμφωνία αυτή ,όπως εκτιμούν και οι ευρωπαϊστές του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει κέρδη, αλλά και παραχωρήσεις από την ελληνική πλευρά.

Η άλλη παράμετρος έχει να κάνει με την ταχεία επιδείνωση της οικονομίας, η οποία στις αρχές Απριλίου ξεμένει από ρευστό όσον αφορά τις δυνατότητες του Δημοσίου να αποπληρώσει πιστωτές. Όμως, η επιδείνωση αυτή δεν αφορά μόνο τα δημόσια οικονομικά, όπου αποκαλύφθηκε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα είναι οριακό για το 2014. Έχει να κάνει με τη μεγάλη πτώση της οικονομικής δραστηριότητας, τη στάση πληρωμών που προέρχεται από το Δημόσιο προς τους ιδιώτες, την αποδυνάμωση των τραπεζών και τη μεγάλη αβεβαιότητα που επικρατεί.

Όλα αυτά θα κατευνάσουν με την υπογραφή μιας συμφωνίας, στην αντίθετη πλευρά οι δηλώσεις για GREXIT θα πολλαπλασιαστούν και τελικά θα κινδυνεύσουμε άμεσα από την αυτοεκπληρούμενη προφητεία, που έχει επανέλθει ακόμα και στα χείλη των Ευρωπαίων υπουργών.

Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός κυρίως θα κληθούν να πάρουν αποφάσεις άμεσα και μέσα σε 10 μέρες να κλειδώσουν τις εξελίξεις. Η κατάσταση στην κεφαλαιαγορά είναι οικτρή και απεικονίζει την έλλειψη εμπιστοσύνης που υφίσταται από τα διεθνή κεφάλαια,που δεν τους αρέσει η αναβλητικότητα και ένα παρατεταμένο κενό που οδηγεί στον γκρεμό.

Θα ρίσκαρα δε να πω, ότι η πολιτική διαπραγμάτευση είναι μια φάση που εξαντλείται. Η συμφωνία θα προϋποθέτει συγκεκριμένο οικονομικό πλαίσιο και παραδοχές που θα σημάνει αφενός μεν χρηματοδότηση και αφετέρου άρση των αμφιβολιών από τις αγορές. Ο υπαρκτός κίνδυνος είναι να εγκλωβιστεί η ελληνική πλευρά σε δογματισμούς και να τινάξει την μπάνκα στον αέρα από τον "προκριματικό", χάνοντας έτσι την ευκαιρία διαχείρισης ενός μακροπρόθεσμου πλάνου που μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τη χώρα.