Πρέπει να σταθούμε στο ύψος μας

Αν βρεθεί κανείς στο Ανατολικό Αιγαίο αυτές τις ημέρες, θα ζήσει από κοντά την πραγματικότητα των προσφύγων-μεταναστών που σε καθημερινή βάση επιχειρούν να περάσουν από τη δική τους κόλαση στον ευρωπαϊκό παράδεισο, όπως τουλάχιστον θέλουν να πιστεύουν.

Εχοντας αφήσει τα πάντα πίσω, οικογένειες με μικρά παιδιά, φοιτητές, αλλά και πιο ηλικιωμένοι θέλουν να ζήσουν σε χώρες όπως η Γερμανία.

Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είναι το πέρασμα. Στη Σάμο, όπου βρέθηκα, τα πράγματα ελέγχονται περισσότερο γιατί ο όγκος που έρχεται από τα τουρκικά παράλια είναι μικρότερος. Ομως η πραγματικότητα είναι η ίδια. Η προσπάθεια να δημιουργηθούν υποδομές, τις οποίες αναλαμβάνει ο δήμος, έχει στόχο να διευκολύνει τους ανθρώπους αυτούς να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους και να σταματήσουν να πλένονται, για παράδειγμα, στη θάλασσα.

Οι περισσότεροι μένουν για τρεις ημέρες και φεύγουν για τον Πειραιά. Ολοι έχουν να πουν τη δική τους ιστορία. Η ουσία όμως είναι ότι υπολογίζονται σε 2 εκατομμύρια όσοι θα φύγουν τους επόμενους μήνες από τα τουρκικά παράλια. Εκτιμώνται στις 30.000 την ημέρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί θα περάσουν από την Ελλάδα, όμως έχουμε ένα ακόμα ζήτημα κοινωνικό, ηθικό, ανθρωπιστικό και φυσικά πολιτικό.

Είναι ένα ακόμα θέμα που αφορά το τεστ κυβερνησιμότητας. Εχουμε επίσης έναν Ελληνα επίτροπο, τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, ο οποίος μπορεί να βοηθήσει σημαντικά εφόσον υπάρξει σχέδιο, το οποίο πρέπει να ξεκινά από τις τοπικές κοινωνίες όπως η Σάμος και να επεκτείνεται σε μια εθνική στρατηγική.

Την ίδια ώρα, μια νέα εκλογική αναμέτρηση ετοιμάζεται. Είναι η τέταρτη φορά μέσα σε 15 μήνες που θα πάμε στις κάλπες. Αυτό δείχνει και το βάθος του πολιτικού προβλήματος που έχει η χώρα. Ωστόσο το κέρδος είναι ότι τώρα υπάρχει ήδη μια μεγάλη πλειοψηφία με ευρωπαϊκή κατεύθυνση. Αυτό που θέλει η αγορά είναι η σταθεροποίηση με εφαρμογή του προγράμματος ώστε να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη, όπως έδειξαν την εβδομάδα που πέρασε τόσο η αγορά ομολόγων όσο και η οριακή έστω μείωση των αναγκών για ELA από τις τράπεζες.

Το τραπεζικό σύστημα όμως παραμένει αδρανές εκ των πραγμάτων και αυτό είναι που θα πρέπει τάχιστα ο πολιτικός κόσμος να επιλύσει για να μπορέσει η οικονομία να επαναλειτουργήσει και οι στόχοι να μη χαθούν. Και όταν λέμε να επαναλειτουργήσει, εννοούμε να μπορούν οι παραγωγικές μονάδες να φέρουν πρώτες ύλες και να μη μείνουν τα ράφια αδειανά.

Σε κάθε περίπτωση, τα μαθήματα από τα πολιτικά παιχνίδια του τελευταίου χρόνου είναι προφανή προς όλους.

Η ελπίδα όμως ότι η χώρα θα σταθεί στα πόδια της δεν έχει χαθεί. Το αντίθετο, έχουμε πάλι μεγάλες ευκαιρίες να ξαναμπεί η χώρα στον χάρτη. Τα κονδύλια είναι σημαντικά, το άνοιγμα της αναδιάρθρωσης του χρέους πρέπει να γίνει συντεταγμένα και, αν όλα προχωρήσουν, το πακέτο Γιούνκερ θα αποφέρει σοβαρές επενδύσεις.

Η ελληνική κοινωνία μπούχτισε με τα ψέματα και πρέπει μέσα στην προσεχή πενταετία να ξαναβρεί τη χαμένη της οντότητα. Το τρίτο πακέτο, σε συνδυασμό με την αναδιάρθρωση χρέους, μπορεί να της την ξαναδώσει. Οι πολιτικοί θα μπορέσουν; Η χρεοκοπία που συνέβη μας έφερε σε μια ιστορική κατάντια και δεν θα ξεπεραστεί εύκολα αν δεν το καταλάβουμε καλά.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr