Επενδύσεις ναι, αλλά πώς;

Κρίσιμη για το επιχειρηματικό κλίμα ήταν η συζήτηση στη Βουλή για τα θέματα διαπλοκής. Κατά πρώτον γιατί πρέπεινα ξεκαθαρίσουν οι όροι του παιχνιδιού και τα κριτήρια που αφορούν αυτούς που βάζουν ή θα βάλουν λεφτά στην Ελλάδα, ώστε να μπαίνουν λεφτά και να γίνουν επενδύσεις.

Κατά δεύτερον γιατί δεν γνωρίζει κανείς ποιά θα είναι τα αποτελέσματα μιας όξυνσης που διαφαίνεται. Από την άλλη πολιτικά αν το κυβερνόν κόμμα μπορεί να βασισθεί κάπου, αυτό είναι μια επιτυχής επενδυτική πολιτική.Είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να ανατάξει ένα κλίμα που φορτώνεται από νέους φόρους και περικοπές. Να ανακτήσει το μομέντουμ των προσδοκιών και να πιστέψει η κοινωνία ότι η ανάκαμψη δεν είναι ουτοπία.

Ομως αυτό απαιτεί γρήγορες αποφάσεις.Την ώρα που την ατζέντα μονοπωλεί η φορολογία θα έπρεπε να την έχει καταλάβει το πλάνο για το Υπερταμείο Διαχείρισης της Δημοσιας Περιουσίας, που σύμφωνα με όσα μας έλεγε ο πρωθυπουργός το περασμένο καλοκαίρι, θα αποτελούσε τον καταλύτη για δημιουργίες υπεραξιών και προσέλκυση επενδύσεων.

Ο ενεργειακός τομέας θα έπρεπε να είναι εκείνος που θα έσερνε τον χορό των επενδύσεων με προσαρμογές φίλιες προς το κοινοτικό πλαίσιο, όπως θα μπορούσε να γίνει από την συνεργασία της ΔΕΗ με τις ιδιωτικές μονάδες. Ολα αυτά όμως απαιτούν προετοιμασία,αποφάσεις και κυρίως απεγκλωβισμό από στενές κρατικιστικές αντιλήψεις που φυλακίζουν την δυναμική, που μια χώρα θα έπρεπε να αναπτύσσει, ούσα για 7η συνεχή χρονιά σε ένα πρόγραμμα αναδιάρθρωσης.

Στρατηγικα μόνο οι επενδύσεις θα καταπολεμήσουν την ανεργία και θα οδηγήσουν την χώρα έξω από την κινούμενη άμμο, στην οποία τείνει να περιέλθει μέσα από μια επικίνδυνη στασιμότητα και ολιγωρία .Αποτελεσματική στρατηγική ισοδυναμεί με κίνητρα-πού είναι ο αναπτυξιακός νόμος- και ταχύτητα.Υπάρχουν όλα αυτά;