Ο εθνικός κίνδυνος που συνεπάγεται το τουρκικό ενεργειακό σχέδιο

Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι δεν υπάρχουν σαφείς σταθεροποιητικές δυνάμεις κατά του ανεξέλεγκτου Ερντογάν, ο οποίος χτίζει πόντο-πόντο το σενάριο θερμού επεισοδίου είτε στο Αιγαίο, είτε στην κυπριακή ΑΟΖ. Αυτό φάνηκε και από την πολύ συγκρατημένη αντίδραση της χρηματιστηριακής αγοράς, αλλά και αυτή των ομολόγων μετά την αιφνιδιαστική αναβάθμιση της Moody’s.

Η διαχείριση του ζητήματος που έχει να κάνει με το μπλόκο της γεώτρησης του Saipem της Eni στο Οικόπεδο 3 είναι μείζονος σημασίας για τις εξελίξεις αλλά και τη στρατηγική του Ερντογάν.

Αν οι Τούρκοι ανοίξουν γραμμή με τους Ιταλούς, τότε έρχονται πολύ πιο κοντά στον στόχο τους. Παράλληλα, αν στείλουν αυτοί για απλές έρευνες γενικής μορφής δικά τους πλοία στην περιοχή, όπως ακούγεται, αργότερα θα περιπλέξουν το σκηνικό.

Να σημειώσουμε ότι, πέραν των ρωσικών πλοίων που έχουν να κάνουν με τη Συρία, στην περιοχή δεν υπάρχει άλλη σοβαρή ναυτική δύναμη για παρέμβαση, άρα οι Τούρκοι έχουν την ευχέρεια να διαχειριστούν τα ζητήματα όπως τους βολεύει και παράλληλα να πολλαπλασιάσουν τις παρενοχλήσεις στο Αιγαίο.

Τούτων δοθέντων, αντί να έχουμε κύμα ομοψυχίας απέναντι στον εθνικό κίνδυνο που έχει προβάλει απειλητικότερος όσο ποτέ, αναλωνόμαστε σε μια όξυνση με αντικείμενο το ζήτημα Novartis, που μόνο η Δικαιοσύνη μπορεί να οδηγήσει σε αξιόπιστα συμπεράσματα.

Το εθνικό ζήτημα όμως μπορεί να έχει αρνητικές επιδράσεις στην οικονομία, στις επενδύσεις και τον τουρισμό, αν δεν κατευναστεί. Το ερώτημα είναι πώς, με ποιον τρόπο, και γι’ αυτό αποτελεί το εν δυνάμει μεγάλο πολιτικό πρόβλημα για την κυβέρνηση αλλά και για το σύνολο του πολιτικού κόσμου.

Με τα δεδομένα αυτά ούτε το Σκοπιανό θα βρει εύκολη λύση, πόσο μάλλον σε μια τέτοια συγκυρία, και συνολικά η κυβερνητική ατζέντα αντιμετωπίζει ενδεχόμενα ανατροπών.
Επανερχόμενοι στην κυπριακή ΑΟΖ, αυτό που επισημαίνουν έμπειροι διπλωματικοί κύκλοι είναι ότι οι Τούρκοι στόχο έχουν να ανατρέψουν τον σχεδιασμό του αγωγού East Med, για τον οποίο ολοκληρώνονται οι μελέτες βιωσιμότητας και να προάγουν τον δικό τους εναλλακτικό δρόμο για τη μεταφορά του φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Το τουρκικό παιχνίδι είναι πολύ πιο συγκροτημένο σε σχέση με τα θεωρητικά «εσωτερικά προβλήματα» του Ερντογάν που αναμασούν αυτοί που θέλουν να απλοποιήσουν τις απειλές αντί να συνειδητοποιήσουν την έκταση των κινδύνων.

Αλλωστε αυτά είπε και ο Τούρκος ΥΠΕΝ Μπεράτ Αλμπαϊράκ στο Μπακού την προηγούμενη εβδομάδα. Τώρα είναι η ώρα να δούμε πώς θα μας στηρίξουν οι Αμερικανοί, μετά και τη συνάντηση Τσίπρα - Τραμπ που προηγήθηκε πριν από μερικούς μήνες.

Η χώρα πρέπει να συσπειρωθεί και να αποφύγει μια ενδεχόμενη εθνική τραγωδία, που η τουρκική πολιτική εγκυμονεί με μία ακόμα εθνική ήττα, η οποία θα εκμηδενίσει την ψυχολογία της κοινωνίας μετά τα τρία μνημόνια. Για να ξαναγίνει η Ελλάδα αυτή που πρέπει, ίσως έχουμε μπροστά μας μια σκληρότερη δοκιμασία από τα μνημόνια.