Ενέργεια και τράπεζες: oι καταλύτες της επόμενης μέρας

Το μεγάλο ερώτημα που μπήκε και με τη βούλα για την ελληνική οικονομία είναι αυτό που θέτει με τον τρόπο της και η Morgan Stanley. Ολα καλά μέχρι εδώ, αλλά από δω και πέρα τι γίνεται; Το χρέος μακροπρόθεσμα μπορεί να αφήνει ερωτήματα, σύμφωνα με τον εν λόγω οίκο, βραχυπρόθεσμα όμως οι κίνδυνοι έχουν περιοριστεί και το κλίμα μπορεί να βελτιωθεί. Το ζητούμενο είναι πόσο γρήγορα μπορεί να ανακάμψει η οικονομία.
Ας πάρουμε δύο τομείς: την ενέργεια και τις τράπεζες.

Οι τράπεζες μπορεί να χάνουν το waiver, καθώς βγαίνουμε από το πρόγραμμα χωρίς πιστοληπτική γραμμή, όμως θα έχουν τη δυνατότητα, όταν αναβαθμιστούν κατά δύο βαθμίδες, να επανακτήσουν το investment grade και με αυτόν τον τρόπο να ενσωματώσουν στα κεφάλαιά τους την αναβαλλόμενη φορολογία. Αυτό θα τους επιτρέψει να ανακτήσουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία με κάποιες δεκάδες δισεκατομμυρίων μέσα στην προσεχή τριετία.
Αρα η επιλογή της εξόδου χωρίς πιστοληπτική γραμμή εξασφαλίζει βαθμούς ελευθερίας, φτάνει η πορεία της οικονομίας να πείσει τις αγορές. Είναι και το σημείο, όπου ο αμερικανικός επενδυτικός οίκος βάζει τον πήχη.

Παράλληλα την εβδομάδα που πέρασε μια ακόμα σημαντική συμφωνία ανακοινώθηκε στον ενεργειακό τομέα, αυτή του ομίλου Κοπελούζου και της China Energy, πρώην Senhua, με στόχο τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, τα αιολικά και αγορές εκτός Ελλάδας.

Είναι σαφές ότι οι Κινέζοι συνεχίζουν να δείχνουν αυξημένο ενδιαφέρον για την ελληνική αγορά, αφού η China Energy είναι η μεγαλύτερη κινεζική ενεργειακή εταιρεία. Και είναι σαφές ότι προσμετράται ήδη ένας ενδιαφερόμενος για τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ. Ενός διαγωνισμού πολύ σημαντικού για την προσπάθεια αναδιάρθρωσης της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, την πορεία της βιομηχανίας αλλά και μεγάλα πολιτικά στοιχήματα στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση.

Η συνέχεια, όμως, για τη ΔΕΗ και η εμπλοκή της βιομηχανίας στις λιγνιτικές οδηγούν στην επόμενη φάση της ουσιαστικής απελευθέρωσης του target model, όπου όλα δείχνουν ότι σε ένα ελλειμματικό σύστημα οι όροι ανταγωνισμού θα είναι τελείως διαφορετικοί τόσο με την παρουσία των νέων επενδύσεων, όπως αυτή του Μυτιληναίου, αλλά και τη συμμετοχή των υδροηλεκτρικών που θα δώσουν πλεονεκτήματα στη ΔΕΗ εφόσον καταφέρει να τις κρατήσει.

Οι ανταγωνιστικές τιμές στο σύστημα είναι το πρώτο μέλημα για την ενίσχυση της ελληνικής βιομηχανίας που θα πρέπει να έχει εμπροσθοβαρή ρόλο μετά την τραγωδία των τραπεζών στο προηγούμενο μοντέλο.

Από την άλλη πλευρά, οι ελληνικές τράπεζες δίνουν μια δύσκολη μάχη για να επανέλθουν σε μια κανονικότητα υπό πιεστικές συνθήκες. Ολα δείχνουν -ακόμα και η τελευταία έκθεση της Τραπέζης της Ελλάδος- ότι η μείωση των κόκκινων δανείων έχει πολύ δρόμο, στοιχείο που θα υπονομεύσει την αναγκαία πιστωτική επέκταση. Οικονομία χωρίς τράπεζες, όμως, δεν γίνεται και για τον λόγο αυτό δημιουργούνται ευκαιρίες που θα προκύψουν είτε από την εισβολή ξένων όταν αισθανθούν ότι η ελληνική αγορά έχει αποκτήσει και πάλι βάσεις, είτε από νέες εγχώριες δυνάμεις.