Στον Απόηχο…

Η ενσάρκωση των αρχών της 3ης Σεπτέμβρη, ενσάρκωση που υλοποιούσε το πρόγραμμα της Αλλαγής με την εκλογική νίκη του 1981, αλλά έγινε βίωμα και τρόπος ζωής στα περιφρονημένα, μέχρι τότε, λαϊκά στρώματα.

Η ανάκτηση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων, έφεραν την αισιοδοξία και την αυτοπεποίθηση στο λαό.

Την μέχρι τότε εσωστρέφεια και την έλλειψη αυτοπεποίθησης των πολιτών, διαδέχθηκε η αισιοδοξία και το συλλογικό χαμόγελο, η πίστη στις δυνάμεις τους, η επίγνωση ότι μπορούν να ελπίζουν σε μια νέα Ελλάδα με ανεξαρτησία, με ισότιμη συμμετοχή στο ευρωπαϊκό και διεθνές γίγνεσθαι.

Η ραγδαία βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του εργαζόμενου λαού, η χειραφέτηση της γυναίκας, έδιωξε την μελαγχολία και έφερε στα χείλη των κατατρεγμένων το χαμόγελο, τη χαρά και την αισιοδοξία.

Θυμάμαι τις γυναίκες στις γειτονιές του Πειραιά. Άλλαξαν τρόπο ζωής. Τη μελαγχολία, διαδέχθηκε το χαμόγελο, την εσωστρέφεια, η εξωστρέφεια, το ξεφάντωμα στις πλατείες και τους δρόμους με χορούς και τραγούδια.

Αυτήν τη νέα εποχή στον τρόπο ζωής της ελληνικής Κοινωνίας, έφερε η Αλλαγή με το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Γιορτάσαμε την 46η επέτειο με μεγάλο απόντα τον Ανδρέα Παπανδρέου. Αισθητή παντού η απουσία του και η ευθύνη γι’ αυτό βαρύνει την ηγετική ομάδα του ΚΙΝ.ΑΛ που αποφεύγει, γιατί άραγε, να αναδείξει, να εκλαϊκεύσει και να επικαιροποιήσει το μεγάλο έργο του;

Ανδρέα, λείπεις.

Λείπεις για την πατρίδα σε μια εποχή που κινδυνεύει.

Το πελώριο ανάστημά σου, ο αδιαμφισβήτητος πατριωτισμός σου, θα ήταν ανάχωμα στη θρασύτητα του Ερντογάν. Δεν θα τολμούσε τις απειλές και τις προκλήσεις. Και ασφαλώς, θα ήταν άλλη η στάση απέναντι στην Ελλάδα της κας Μέρκελ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Θα ήταν εναρμονισμένοι με το Διεθνές Δίκαιο.

Το κύρος σου, η πυγμή σου, η αποφασιστικότητά σου, ο ανυποχώρητος πατριωτισμός σου, δεν θα άφηναν περιθώρια στους δήθεν προστάτες και συμμάχους μας, για παιχνίδια ισορροπίας. Είχες αποδείξει, άλλωστε, πώς εννοούσες το εθνικό συμφέρον και στο Δουβλίνο και στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βόνη το 1981, καθώς και με την Κίνηση Ειρήνης των εξ και με την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική σου.

Ανδρέα, λείπεις.

Στερείται η Πατρίδα, στις κρίσιμες ώρες, την παρουσία σου στο τιμόνι της.

Σε στερείται ο λαός στους δύσκολους καιρούς.

Το έχω γράψει και άλλες φορές, αλλά θα το επαναλάβω και τώρα:

Στους ταραχώδεις καιρούς που έρχονται, η χώρα χρειάζεται Εθνική ομοψυχία και κοινωνική συνοχή, όπως και ένα χαρισματικό ηγέτη για να διαβεί τις συμπληγάδες, να προσπεράσει τις Σειρήνες, να εξουδετερώσει τους Λαιστρυγόνες και να τυφλώσει τον Κύκλωπα. Αλλά και να μην υποκύψει στη μαγεία της Κίρκης.

Ο χαρισματικός ηγέτης πρέπει να συνδυάζει δύο στοιχεία:

Τον πολιτικό ρεαλισμό του Κωνσταντίνου Καραμανλή και το εθνικό φρόνημα και κοινωνικό όραμα του Ανδρέα Παπανδρέου. Με άλλα λόγια χρειάζεται ένα νέο Ελευθέριο Βενιζέλο. Υπάρχει;

Στο πολίτικό προσκήνιο δεν είναι ορατός. Όμως, στη συνείδηση του Έθνους κυοφορείται. Ας γεννηθεί, έστω και με …καισαρική!

Υ.Γ: Αυτό το σημερινό δίδυμο (Κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση) αυτές τις κρίσιμες ώρες, να αφήσουν στην άκρη, ιδιαίτερα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τα παιχνίδια του εθνικού διχασμού.

Τίποτε δεν έχει διδάξει η Ιστορία τον ΣΥΡΙΖΑ;

*Ο Παναγιώτης N. Κρητικός υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ και πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής.