Σκέψεις εν όψει της κάλπης

Γιατί δεν προχώρησε σε μια κυβέρνηση συνεργασίας στην οποία θα υποχρεωθεί να προχωρήσει την επομένη των εκλογών; Τα φληναφήματα για αυτοδυναμία είναι προεκλογικά βεγγαλικά για να διασκεδάζουν οι αφελείς των Συνιστωσών - όσοι έχουν απομείνει. Είναι αδύνατο να μπει κανείς στη λογική του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ η οποία τον οδήγησε σ’ αυτή την απόφαση.

Συνέτρεξαν, προφανώς, κομματικά ιδιοτελείς λόγοι μεταξύ των οποίων: α) η ανάγκη εκκαθάρισης του κόμματός του από τις ομάδες της προσωπικής του αμφισβήτησης, β) η απόδραση από τις ευθύνες της διακυβέρνησης, γεγονός το οποίο διαπίστωσε από τα μέσα, ως πρωθυπουργός και το οποίο δεν έβλεπε πριν από τις 25 Ιανουαρίου υποσχόμενος στους πάντες τα πάντα, γ) άποψή μας είναι ότι οι πρόωρες εκλογές υπαγορεύτηκαν και από άλλους ανομολόγητους στόχους. Γι’ αυτό, για το γενικότερο συμφέρον της πατρίδας, δεν πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει πρώτο κόμμα.

Ανεξαρτήτως των προθέσεων και των ανομολόγητων σκοπών του κ. Τσίπρα, η σκληρή, οδυνηρή μακροχρονίως πραγματικότητα η οποία θα προκύψει από την επομένη των εκλογών θα δοκιμάσει το πολιτικό σύστημα και κυρίως τα κόμματα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Τίθενται, επομένως, τα κόμματα προ της ιστορικής τους ευθύνης.
Η σωτηρία του τόπου επιβάλλει κυβέρνηση ευρύτατης αποδοχής, κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, εθνικής ευθύνης, όπως θέλουν ας την ονομάσουν, η οποία στο πλαίσιο της συμφωνίας Τσίπρα - Καμμένου θα επιδιώξει να λειάνει τις πλέον οδυνηρές αιχμές της υπέρ των ασθενέστερων ομάδων και παράλληλα να επιδοθεί με ταχείς ρυθμούς σε ένα πρόγραμμα ανάπτυξης με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις μέσα από την ενθάρρυνση των επενδύσεων, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα.

Η επτάμηνη «διακυβέρνηση» της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα, μέσα από ιδεοληψίες, ερασιτεχνισμό, ανομοιογένεια στους στόχους και τις δράσεις, έχει σωρεύσει τεράστια βάρη στον λαό και έφερε την οικονομία πολύ πίσω. Οταν μέσα σε επτά μήνες σωρεύτηκαν τόσα δεινά στον τόπο, αναλογίζεται κανείς τι θα είχε συμβεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε π.χ. μια τετραετία. Ενας τέτοιος συλλογισμός για τον μετριοπαθή και διορατικό πολίτη αποκτά εφιαλτικές διαστάσεις.
Η προεκλογική συμπεριφορά του ειδικευόμενου ηγεμόνα κ.Τσίπρα χαρακτηρίζεται από ασύλληπτη υπεροψία, έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του (εγωπάθεια) και καταφρονητική αντίληψη για τους αντιπάλους του. Η χειρότερη μορφή αλαζονείας είναι εκείνη η οποία εκφράζεται με την αμφισβήτηση του δήθεν παλαιού συστήματος, ενώ και ο ίδιος ως νοοτροπία και αντίληψη βρίσκεται εντός του πλαισίου του ως «νεοσύλλεκτος». Γιατί και αυτός υπέγραψε μνημόνιο και μάλιστα χειρότερο από τα προηγούμενα. Και αυτός προσέφερε γην και ύδωρ στους δανειστές.

Και παρά ταύτα, με περισσή αλαζονεία δεν διανοείται να συνεργαστεί με το παλαιό σύστημα, δηλαδή με εκείνο από το οποίο ο λαομπαίχτης είχε τη στήριξη και στη συμφωνία και στα προαπαιτούμενα. Ως λαομπαίχτης και αλαζών δεν έχει όρια. Αρα είναι επικίνδυνος. Και με αυτοδυναμία, λίαν επικίνδυνος.

Το κρίσιμο σημείο των εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου συνίσταται στο αποτέλεσμα των δύο εν δυνάμει κομμάτων εξουσίας, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ποιο από τα δύο θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων ώστε να προκύψει μια κυβέρνηση σταθερότητας, μια κυβέρνηση μακράς διάρκειας. Ο ψύχραιμος, ο μετριοπαθής και υπεύθυνος πολίτης, ο διορατικός πολίτης ανάμεσα στον ερασιτεχνισμό -επενδεδυμένο μάλιστα με περισσή αλαζονεία- και τη σοβαρότητα έχει να επιλέξει τη σοβαρότητα, ειδικά όταν υπάρχει ένα μνημόνιο κοινής αποδοχής, το οποίο έχει καταργήσει τα όρια μεταξύ της δήθεν συντήρησης και του δήθεν προοδευτισμού. Το μνημόνιο έβαλε λουκέτο στο μαγαζί του προοδευτισμού και η επίκληση του κακοποιημένου όρου «προοδευτισμός» αποτελεί εμπαιγμό και παραπλάνηση του λαού. Ας σεβαστούμε κάποια στιγμή τη νοημοσύνη του. Μπροστά στον εμπαιγμό, ο Ελληνας πολίτης, ως ψηφοφόρος, ελπίζουμε ότι θα σταθεί στο ύψος της ωρίμασής του.

Χωρίς να απεμπολώ την ιστορική μου διαδρομή και την αγωνιστική μου πορεία στη δημοκρατική παράταξη, αποκλίνω στην ανάγκη συσπείρωσης όλων των δυνάμεων του ευρύτερου δημοκρατικού και πατριωτικού χώρου γύρω από το εν δυνάμει κόμμα εξουσίας των σοβαρών και υπεύθυνων.



* Ο κ. Παναγιώτης Κρητικός είναι πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου «Νικόλαος Ζορμπάς» και επικεφαλής της Κίνησης «Ακηδεμόνευτη Δημοκρατία»