Να σε κάψω, Γιάννη µου...

…Nα σ’ αλείψω λάδι. Αυτή η παροιµία µού έρχεται αυτόµατα στο µυαλό κάθε φορά που ακούω τους ξύλινους εκπροσώπους του πολιτικού συστήµατος να καταριούνται το Ελληνικό Δηµόσιο και να υπόσχονται την εξυγίανσή του. Μου θυµίζουν εκείνους τους δρεπανηφόρους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι, αφού κλαδέψουν τον αντίπαλο, κατόπιν σπεύδουν να τον παρηγορήσουν.

Το Ελληνικό Δηµόσιο, αυτός ο εξουθενωτικός µηχανισµός που συνθλίβει τον πολίτη και συντρίβει όποια δηµιουργική προσπάθεια της κοινωνίας, δηµιουργήθηκε µε παρθενογένεση. Οι πολυπλόκαµες απολήξεις του φύτρωσαν µόνες τους. Το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται τις τύχες αυτής της χώρας, από το 1974 και δώθε, ήταν Αλλού. Στο Fun Park της συναλλαγής...

Προφανώς µας θεωρούν εντελώς ηλίθιους. Και ως έναν βαθµό ίσως έχουν δίκιο. Μέχρι χθες, που ήρθε η λυπητερή, τους δοξάζαµε στις πλατείες και στα τηλεοπτικά πορτοπαράθυρα. Τώρα που είµαστε µε τη ροχάλα στο στόµα, πιστεύουν ότι τελικά θα την καταπιούµε. Γι’ αυτό συνεχίζουν να κορδακίζονται, λες και δεν συµβαίνει τίποτα. Καλό είναι λοιπόν να φρεσκάρουµε τη µνήµη µας, µήπως και διεγερθεί και η δική τους.

Από το 1974 έως το 1981 η Ν.Δ. διατήρησε το δεξιοχουντικό µοντέλο λειτουργίας της Δηµόσιας Διοίκησης, εµπλουτίζοντάς το µε τους «κολλητούς» των βουλευτών της. Από το 1981 το ΠΑΣΟΚ ήρθε για να µείνει.

Προχώρησε στον «εκδηµοκρατισµό» του Δηµοσίου µε την επέλαση των χιλιάδων µελών -νεόκοποι οι περισσότεροι- των περίφηµων «κλαδικών» και έστησε έναν κρατικό µηχανισµό στη θέση του αρτηριοσκληρωµένου δεξιού, που υπηρετούσε περισσότερο τις πολιτικές φιλοδοξίες της νέας τάξης και λιγότερο την εύρυθµη λειτουργία της ελληνικής πολιτείας.

Δεν µπορεί βεβαίως κανείς να παραβλέψει ότι µε τον -πράγµατι- ιστορικό νόµο Πεπονή µπήκε φρένο στο ρουσφέτι και στην αδιαφάνεια των προσλήψεων. Οµως το πραγµατικό πρόβληµα του κράτους και συνακόλουθα της χώρας δεν είναι έτσι απλοϊ-κά ο γιγαντισµός του Δηµοσίου.

Δεν λύνεις το πρόβληµα αν απολύσεις 150.000 ή και 500.000 δηµοσίους υπαλλήλους. Οσο παραµένουν άθικτοι οι πολυπλόκαµοι µηχανισµοί που έχτισαν όλες οι κυβερνήσεις µετά το 1981 και συντηρείται η πολυνοµία που τους προστατεύει, το αδηφάγο τέρας θα συνεχίσει να τρώει τους κόπους και τις θυσίες του ελληνικού λαού. Και το µικρότερο κράτος να έχουµε στην Ευρώπη, αν µείνει ανέπαφη η µεσαιωνική δοµή του, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Και ποιοι θα την αλλάξουν;

Οι ίδιοι που την έχτισαν; Ή µήπως νοµίζουν ότι θα εξαγνιστούν µέσω της κάλπης; Είναι ένα ερώτηµα. Την απάντηση θα τη δώσουµε εµείς. Οι ανώνυµοι. Είτε καταπίνοντας αυτό που κρατάµε στο στόµα µας, είτε εκτοξεύοντάς το.