«Πριν τις δώδεκα δεν κολλάει;»

Ναι. Και πριν τις δώδεκα το βράδυ κολλάει, και η μάσκα θα μας σώσει. Για να είμαστε ειλικρινείς και ξεκάθαροι. Ο κορονοϊός κολλάει πάντα και παντού. Στο δρόμο, στο μπαρ, στο γραφείο, στο ταξί. Στις έξι το πρωί και στις τρεις το μεσημέρι. Και επειδή ακριβώς κολλάει παντού πρέπει να γίνει σε όλους μας κατανοητό ότι η διαχείριση της κατάστασης βασίζεται στην αρχή των λιγότερων δυνατών μέτρων, με στόχο το μέγιστο δυνατό υγειονομικό όφελος και την ελάχιστη δυνατή βλάβη στην οικονομία.

Τα περιοριστικά μέτρα, δεν είναι μέτρα περιορισμού της ελευθερίας μας και δεν χρειάζεται να ψάχνουμε «παραθυράκια» για να τα παρακάμψουμε, ούτε έξυπνες ατάκες για να μειώσουμε τη σημασία τους. Τα μέτρα το μόνο που θέλουν να περιορίσουν είναι η διασπορά του ιού. Αλλά δεν μπορούν να λειτουργήσουν από μόνα τους. Χρειάζεται η προσωπική συμβολή του καθενός. Οι κανόνες της νέας μας πραγματικότητας έχουν φτιαχτεί για την προστασία όλων μας κι εμείς πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.

Οι ειδικοί δίνουν τις οδηγίες και η Κυβέρνηση τις ακολουθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσει να βρεθεί η χρυσή τομή ανάμεσα στον περιορισμό διάδοσης του ιού και την προστασία της ανθρώπινης ζωής απ’ τη μια και τη θωράκιση της οικονομίας στο μέγιστο βαθμό απ’ την άλλη.

Αν αναλογιστούμε την θέση της Ελλάδας στον επιδημιολογικό χάρτη θα δούμε ότι βρισκόμαστε ακόμα και τώρα σε συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αφού δεν έχει χρειαστεί να εφαρμόσουμε εκτεταμένα τοπικά lockdown παρά μόνο σε ελάχιστες εξαιρετικές περιπτώσεις, οι επιχειρήσεις παρά τις –κατά κοινή ομολογία- δύσκολες συνθήκες μπορούν και δουλεύουν, ενώ σε άλλες χώρες όπως η Γαλλία έχουν υποστεί τεράστιο πλήγμα.

Τι έχουμε καταφέρει λοιπόν; Να έχουμε ανοιχτά σχολεία με ελάχιστο αριθμό κρουσμάτων, να αυξήσουμε τις κλίνες ΜΕΘ προκειμένου να διασφαλίσουμε μια αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του δεύτερου –μεγάλου- κύματος της πανδημίας, να αυξήσουμε τα οχήματα και τα δρομολόγια στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για να αποφεύγετε κατά το δυνατόν ο συνωστισμός. Σίγουρα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και το καλύτερο είναι πάντοτε ο στόχος.

Δεν είναι όμως όλα οικονομία. Πρώτη προτεραιότητα των γιατρών, των επιδημιολόγων και της Κυβέρνησης είναι η ανθρώπινη ζωή. Αυτή είναι η κινητήριος δύναμη της κάθε χώρας. Όταν όμως χάνεται έστω και μια ζωή δεν μπορούμε ούτε να θριαμβολογούμε, ούτε να εφησυχάζουμε.

Το πιο επικίνδυνο σενάριο μπροστά σ’ αυτή την πρωτοφανή κατάσταση είναι να «το ρίξουμε στην πλάκα» δημιουργώντας έτσι, ένα κλίμα αντίδρασης απέναντι στα μέτρα που θέλουν να προστατεύσουν τη ζωή μας. Τα μέτρα αυτά δεν μας τα δίνει η Κυβέρνηση και οι ειδικοί για να τα εξαντλούμε και να παίζουμε με τις πιθανότητες να μολυνθούμε από τον ιό. Είναι στο χέρι μας και οφείλουμε να τα τηρούμε ευλαβικά. Αν όλοι μας, ο καθένας ξεχωριστά, σταματήσουμε να συνωστιζόμαστε, φορέσουμε σωστά τις μάσκες μας, κρατάμε τις απαραίτητες αποστάσεις, ο κορονοϊός δεν θα κολλάει ούτε πριν ούτε μετά τις δώδεκα.

*Ο Παύλος Μαρινάκης είναι Δικηγόρος και πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ