Τη μέρα που μείναμε όλοι άναυδοι…

Πριν δύο ημέρες μερικά εκατομμύρια Έλληνες έμειναν άναυδοι όταν πληροφορήθηκαν πως από 1ης Μαρτίου οι μισθοί θα βρίσκονται πλέον και με το νόμο στην διακριτική ευχέρεια του εργοδότη τους.

Άναυδοι έμειναν και οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας όταν έμαθαν ότι ο βασικός μισθός δεν θα έχει τίποτα να ζηλέψει πλέον από τους μισθούς των υπολοίπων βαλκανικών χωρών και η πάλαι ποτέ γενιά των 700 ευρώ θα φαντάζει άπιαστο όνειρο.

Άναυδοι έμειναν επίσης οι εργαζόμενοι που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό όταν πληροφορήθηκαν το «ψαλίδι» του 22%.

Ο μακρύς κατάλογος των Ελλήνων που έμειναν άναυδοι εκείνο το βράδυ συμπληρώθηκε από εκατομμύρια συνταξιούχους που είδαν και τις δικές τους αποδοχές να πετσοκόβονται με μια απόφαση της Βουλής.

Άναυδοι έμειναν και οι δημόσιοι υπάλληλοι  - και μάλιστα με το στόμα ανοιχτό – όταν είδαν τις νέες κρατήσεις που θα υποστούν οι μισθοί τους.

Άναυδοι φυσικά και οι περισσότεροι ασφαλισμένοι που από σήμερα θα πρέπει να πληρώνουν από την τσέπη τους τα φάρμακα της «δωρεάν υγείας» μιας και τα φαρμακεία έκοψαν τον βερεσέ στην πλειοψηφία των ταμείων. Και ακόμα περισσότερο άναυδοι έμειναν όταν έμαθαν ότι τα φάρμακα που θα αγοράζουν θα προέρχονται από διάφορες εξωτικές χώρες του πλανήτη όπως το Πακιστάν και η Ινδία.

Την ίδια μέρα μάθαμε πως άναυδη έμεινε και η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη όταν πληροφορήθηκε πως το περίφημο εκατομμύριο που στοίχειωνε την τιμή του πολιτικού μας κόσμου, ήταν του συζύγου της. Ε, τότε μείναμε όλοι άναυδοι.