Ευτυχώς που ήταν Έλληνας

Όποιος έκανε τον κόπο χθες να παρατηρήσει τα σχόλια εκατοντάδων χρηστών του ίντερνετ στα ενημερωτικά σάιτ κάτω από την είδηση του στυγερού εγκλήματος στην Ξάνθη θα ένιωθε τον ίδιο τρόμο με αυτόν που προκαλεί μία βραδυφλεγής βόμβα που είναι έτοιμη να εκραγεί κάτω από τα θεμέλια του κοινωνικού μας ιστού.

Απειλές για εκδίκηση, απειλές για αυτοδικία, απειλές για πογκρόμ. Με αποδέκτες φυσικά τους συνήθεις υπόπτους που δεν είναι άλλοι από τους σύγχρονους αποδιοπομπαίους τράγους της κοινωνίας μας, τους μετανάστες. Προτού ακόμη στεγνώσει το αίμα από το έγκλημα της Ξάνθης κάποιοι φρόντιζαν να ακονίσουν τα μαχαίρια του τυφλού μίσους προδικάζοντας την εθνικότητα του δράστη. Κάποιοι άλλοι επιχειρηματολογούσαν για το θρήσκευμα του δράστη. Τυφλοί από μίσος προετοίμαζαν ένα κύμα εκδίκησης με στόχο «αιμοσταγείς» μουσουλμάνους και «απάνθρωπους» αλβανούς.

Το σκηνικό της κοινωνικής βίας και της ρατσιστικής μισαλλοδοξίας έχει στηθεί εδώ και καιρό. Κάποιοι φρόντισαν προεκλογικά να εντάξουν στην πολιτική ατζέντα ένα πρόβλημα που για χρόνια οι ίδιοι κρατούσαν επιμελώς κρυμμένο κάτω από το χαλί, δίνοντας έτσι ένα ισχυρό πλεονέκτημα σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζουν κοινοβουλευτικά επικίνδυνους.

Σε μια κοινωνία που διέρχεται μια άγρια οικονομική στενότητα και αναζητεί εξιλαστήρια θύματα για να ξεσπάσει την οργή της, κάποιοι της προσφέρουν απλόχερα εύκολους στόχους. Δίνουν «διαβατήριο» στην παραβατικότητα του πεζοδρομίου, στοχοποιούν το διαφορετικό και υπόσχονται να επαναφέρουν στην χώρα την ησυχία του νεκροταφείου, την τάξη του στρατοπέδου και την ασφάλεια της φυλακής, όπως αυτές βασίλεψαν στον τόπο μας πριν μερικές δεκαετίες σε αλήστου μνήμης εποχές.

Δημιουργούν εχθρούς για να στηρίξουν την ίδια τους την ύπαρξη. Κατασκευάζουν εκ προοιμίου ενόχους για να δικαιολογήσουν την ίδια τους την παρουσία στον πολιτικό χάρτη του τόπου. Αποπροσανατολίζουν και δημαγωγούν εκμεταλλευόμενοι ένα υπαρκτό κοινωνικό πρόβλημα εν μέσω οικονομικής κρίσης ευαγγελιζόμενοι μια Ελλάδα «καθαρή» από βαρβάρους.

Η υπόθεση της Ξάνθης δεν τους έδωσε την ευκαιρία που ήθελαν. Ο δράστης ήταν Έλλην και Χριστιανός Ορθόδοξος σε αντίθεση με τον δράκο της Πάρου. Τα ακονισμένα μαχαίρια μπήκαν πάλι στα θηκάρια μέχρι το επόμενο έγκλημα που θα έρθει να συγκλονίσει πάλι την κοινή γνώμη. Θα περιμένουν όπως περίμεναν τόσα χρόνια στη γωνία. Θα περιμένουν ως το επόμενο έναυσμα για να ανάψουν το φυτίλι της βόμβας. Της βόμβας που ονειρεύονται να εκραγεί για να «ξεβρομίσει» η χώρα από τους βαρβάρους.

Εγκλωβισμένοι στην λογική του μίσους και μεθυσμένοι από το κρασί των εκλογικών ποσοστών ξιφουλκούν κατά της ίδιας τους της ύπαρξης ξεχνώντας τα λόγια του ποιητή. «Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις».