Πέτρος Κατσάκος

Όχι αυτή τη φορά δεν υπάρχουν ούτε αποβατικά ούτε αλεξιπτωτιστές. Δεν βγαίνουν μαύροι καπνοί από την Αμμόχωστο. Δεν κυματίζει η ημισέληνος στην Κερύνεια.

Παρότι πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια κάποιοι δε ξέχασαν το ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο σχέδιο Ανάν. Δεν ξέχασαν και επέστρεψαν με τιμωρητική διάθεση.

Στον Αττίλα 3, η εισβολή έγινε μέσω των τραπεζών και οι κατακτητές φορούν καλοραμμένα κοστούμια. Στα κατεχόμενα αυτή τη φορά κυματίζει η σημαία της γερμανικής πολιτικής.

Η Κύπρος ζει εδώ και λίγα 24ωρα έναν νέο Αττίλα. Μια νέα εισβολή. Μόνο που αυτή τη φορά δεν υπάρχει η δικαιολογία του αιφνιδιασμού όπως το καλοκαίρι του '74.

Οι σειρήνες έχουν σημάνει εδώ και καιρό και όποιος δεν τις άκουγε ή έκανε πως δεν τις άκουγε είναι άξιος της μοίρας που του προετοίμαζαν οι νέοι κατακτητές.

Εδώ και μήνες το Βερολίνο, δια μέσω συνεχών δημοσιευμάτων του Spiegel, είχε δείξει το στόχο. Που δεν ήταν άλλος από τις τεράστιες καταθέσεις που βρίσκονταν στα ταμεία των κυπριακών τραπεζών. Καταθέσεις που βαφτίζονταν «μαύρες» και «ύποπτες» και με άρωμα Μόσχας.

Στα σχέδια του Βερολίνου είναι όχι να «καθαρίσουν» αυτά τα κεφάλαια, αλλά να μεταφερθούν βόρεια. Σε χώρες της δικής τους επιρροής.

Στην πολιτική και οικονομική σκακιέρα της Κύπρου, οι κύπριοι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά τα πιόνια σε μια παρτίδα Γερμανών και Ρώσων.

Μια παρτίδα για γερά νεύρα αλλά και πολλές θυσίες. Μόνο που στο σκάκι θυσιάζονται μονάχα στρατιωτάκια και πιόνια μικρής αξίας, όπως οι μικροκαταθέτες των κυπριακών τραπεζών.