Η τουρκική προκλητικότητα και ο «εκνευρισμένος» κ. Ακάρ

Και πολύ φυσιολογικά η ρητορική αυτή γεννά εύλογα ερωτήματα και ανησυχία στην ελληνική κοινωνία.
Που το πάει επιτέλους ο Ερντογάν;

Για πόσο καιρό ακόμα θα βλέπουμε τις ειδήσεις για να ενημερωθούμε για τις πιο πρόσφατες παράλογες τουρκικές αιτιάσεις;
Tweet του Τούρκου προέδρου στα ελληνικά, υπερπτήσεις πάνω από κατοικημένα νησιά, σύνδεση αποστρατικοποίησης με την κυριαρχία των νησιών μας και πρόσφατα η πρόταση του ακροδεξιού εταίρου στην διακυβέρνηση της Τουρκίας Μπαχτσελί για μονομερή κήρυξη ΑΟΖ, με την λίστα των προκλήσεων να μην έχει τελειωμό.

Πως αποκωδικοποιείται όμως αυτή η συμπεριφορά;
Βλέποντας με μία ψύχραιμη ματιά την συμπεριφορά της Τουρκίας, αυτό που μπορούμε να υποθέσουμε είναι ότι πηγάζει από το εσωτερικό της. Το αυταρχικό σύστημα που έχει εγκαθιδρύσει ο Τούρκος πρόεδρος ενεργεί με πρακτικές που παραπέμπουν περισσότερο σε δικτατορία παρά σε δημοκρατία. Γι’ αυτό το λόγο το καθεστώς Ερντογάν γνωρίζει ότι αν απωλέσει την εξουσία στις επερχόμενες εκλογές, τότε θα έρθουν στην επιφάνεια σκάνδαλα και ατασθαλίες που θα φέρουν σε δεινή θέση αυτούς που στηρίζουν το καθεστώς όλα αυτά τα χρόνια.

Εκτιμά επομένως ότι με τον τυχοδιωκτισμό και την χειραγώγηση θα έχει άμεσο δημοσκοπικό όφελος. Και γι’ αυτό και η λυσσώδης προσπάθεια στα πλήρως ελεγχόμενα από τον Τούρκο πρόεδρο MME, για την προώθηση των παράλογων και προκλητικών δηλώσεων που έφτασαν ακόμα και στην πρόταση για ναυτικό αποκλεισμό των νησιών μας!

Και αυτά μόνο τυχαία δεν είναι, αφού η κατάσταση στο εσωτερικό της Τουρκίας είναι πραγματικά αβέβαιη ενόψει των εθνικών εκλογών του 2023. (αν δεν γινουν προωρες, τους επόμενους μήνες μια και η κατασταση στο εσωτερικό συνεχως χειροτερεύει)
Η οικονομία της χώρας βρίσκεται εδώ και καιρό σε οριακό σημείο. Πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει ότι πάνω από το 65% των Τούρκων πιστεύει ότι τα πράγματα πηγαίνουν προς λάθος κατεύθυνση, με την ανεργία και την φτώχεια να θεωρούνται ως οι μεγαλύτερες πηγές ανησυχίας (36%). Μία κατάσταση που λόγω της παγκόσμιας οικονομικής αστάθειας που έχει προκαλέσει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, δεν πρόκειται να αλλάξει το επόμενο χρονικό διάστημα.

Η απαράδεκτη αυτή ρητορική απευθύνεται όμως και σε εξωτερικά ακροατήρια, με την Τουρκία να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία του πολέμου από την εισβολή της Ρωσίας, του Πούτιν, στην Ουκρανία, για να πετύχει πρόσκαιρα οφέλη. Δεν διστάζει λοιπόν να εκβιάσει ακόμα και αυτούς που εξακολουθούν να την θεωρούν ακόμα σύμμαχο για να εγείρει ζητήματα που ουσιαστικά δεν υπάρχουν, με σκοπό να εγκρίνει διά «ανταλλαγμάτων» την άμεση ένταξη της Σουηδίας και Φινλανδίας.

Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο παράδειγμα της τουρκικής αμετροέπειας, με τον Τούρκο Υπουργό Άμυνας Ακάρ στην κοινή συνεδρίαση των κοινοβουλευτικών αντιπροσωπειών του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη σε σχεδόν έξαλλη κατάσταση, να μην αντέχει να ακούσει τις τοποθετήσεις των Ελλήνων κοινοβουλευτικών φεύγοντας από την αίθουσα εκνευρισμένος.

Το ερώτημα όμως που δημιουργείται, είναι τι τελικά καταφέρνει όσο συνεχίζει αυτή την τακτική η Τουρκία έναντι της χώρας μας;
Μια όχι και τόσο συμβατική απάντηση είναι ότι όσο συντηρεί αυτή την επιθετική ρητορική, προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στην χώρα μας, κρατώντας μας σε εγρήγορση, κατά κάποιο τρόπο προετοιμάζοντας μας και συσπειρώνοντας μας απέναντι σε μια σαφή απειλή. Γιατί μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει στο πεδίο και έχουν λεχθεί τα τελευταία 2,5 χρόνια, δεν υπάρχει κανείς πλέον που να μην αναγνωρίζει το μέγεθος και την σοβαρότητα του θέματος.

Και βεβαίως ο ίδιος ο Ακάρ αλλά και οι περισσότεροιΤούρκοι αξιωματούχοι γνωρίζουν καλά τι θα συμβεί αν η Τουρκία τολμήσει να υλοποιήσει τις κατά καιρούς απειλές της.

Θα λάβει κατάλληλη απάντηση που, όπως λενε οι γνωρίζοντες ανώτατοι στρατιωτικοί και στην χώρα μας αλλα και στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, θα την αναγκάσει να φύγει «εκνευρισμένη» για να αποφύγει την περαιτέρω ταπείνωση.

*Ο Πέτρος Τρουπιώτης είναι δημοσιογράφος