Je suis Καπουτζίδης!

Μοιάζει μ' εκείνο της Πανδώρας που τρέμω πως αν τ' ανοίξω θα ξεχυθεί στο σαλόνι μου όλη η κακία και η ανοησία της κοινωνίας μας και θα με καταπνίξουν. Για μένα, δεν βαριέσαι! Τις έφαγα και τις δύο με το κουτάλι μέσα στον χώρο που επέλεξα να υπηρετήσω και στην εποχή που έλαχε να ζήσω. Αλλά τα παιδιά; Υπάρχουν στο σπίτι παιδιά. Όσο το χαζοκούτι παραμένει κλειστό και σκονισμένο σε μια άκρη του σαλονιού, υπάρχει ελπίδα για κείνα: Δε θα χαζέψουν κλαμένα οκτάχρονα σε ριάλιτι μαγειρικής, ούτε καραγκιοζοπαίχτες σε πανελικά στασίδια. Μπορεί να μη συνδέσουν την ομορφιά με τα “κωλαράκια-έξω”. Ίσως κατανοήσουν πως η ζωή δεν είναι το μαυφούξια μιζέριας-λάμψης που τα τελευταία χρόνια μας ταΐζουν για να μας στραβώσουν και να μας φιμώσουν.

Αυτός είναι ο κανόνας. Ένας κανόνας που προ ημερών “έσπασε” από το δυνατό χτύπημα του Γιώργου Καπουτζίδη στο golden buzzer των σκουριασμένων αντιλήψεων μιας κοινωνίας πιο φοβικής από ποτέ. Στην πίστα του “Ελλάδα Έχεις Ταλέντο” ανέβηκε ένας νεαρός ράπερ, ένα αγόρι λίγα χρόνια μεγαλύτερο από το δικό μου. Ένα παιδί που με τους στίχους του τσάκισε το bullying που εμείς οι μεγάλοι «διδάσκουμε» στα μικρά μας, χωρίς ίχνος ενοχής μέσα από κρίσεις, επικρίσεις, σχόλια, γκριμάτσες και ειρωνείες - απόβλητα της εικονικής μας τελειότητας.

Όταν το τραγούδι τελείωσε, ο κριτής-Καπουτζίδης πήρε το λόγο και απευθυνόμενος στον νεαρό “χόρεψε” στο ταψί μια ολόκληρη κοινωνία: « Ήρθες εδώ και είπες ένα τραγούδι για το bullying που γίνεται στο σχολείο και το οποίο το έχουμε λίγο σαν λεξούλα και δεν το έχουμε αναλύσει ποτέ. Και φτάσαμε στο σημείο να υπάρχουν γονείς, που ντρέπονται επειδή το παιδί τους είναι πολύ χοντρό ή είναι γκέι, επειδή το αγόρι τους είναι θηλυπρεπές ή το κορίτσι τους είναι πιο ανδροπρεπές... Και ήθελα να ΄ξερα, οι γονείς των παιδιών που ασκούν bullying στα αδύναμα παιδιά, δεν ντρέπονται; Γιατί θα έπρεπε να ντρέπονται! Και θα 'πρεπε να ακούσουν αυτό το τραγούδι και θα 'πρεπε να ασχοληθούν με τα παιδιά τους και θα 'πρεπε να πουν στα παιδιά τους ότι στο σχολείο οφείλουν να σέβονται τα “άλλα” παιδιά» ...

Αυτήν την εικόνα έπρεπε να τη δουν τα παιδιά, όλου του κόσμου τα παιδιά, και οι μεγάλοι, όλου του κόσμου οι μεγάλοι που δεν είχαν την τύχη να υπάρξουν παιδιά. “Δείτε αυτό το παιδί και ακούστε τον Καπουτζίδη”, είπα την επομένη στα παιδιά μου. “Ακούστε τον να μιλάει έτσι όπως όλοι οι μεγάλοι πρέπει να μιλάμε σε σας και μάθετε να σέβεστε το διαφορετικό...” Τα παιδιά μου έμειναν για ώρα εκεί, μπροστά σε μία οθόνη, “αναπαράγοντας” την εικόνα ενός πιτσιρικά που όλοι θα θέλαμε να έχουμε και τη φωνή ενός μεγάλου που όλοι θα έπρεπε να είμαστε.

Η οθόνη έσβησε για να “πεταχτεί” λίγες ώρες αργότερα από μέσα της ένα άλλο “παιδί”, όμοιο με εκείνα που ξεπετάγονταν από τα τενεκεδάκια του muppet show. Δεν του άρεσε, λέει, ο Γιώργος Καπουτζίδης. Ήταν πολύ θεατράλ το λογύδριο του, πολύ εκβιαστικό το χειροκρότημα του κοινού, πολύ άτοπο το “μέσον” που επέλεξε να μιλήσει κατά του bullying. Και το ύφος του, πολύ δασκαλίστικο, βρε παιδί μου! Οι γονείς οι καημένοι στα χωριά δεν ξέρουν, λέει, τιν' τούτο. Η κοινωνία όμως προοδεύει και τα πράγματα αλλάζουν! Και το κυριότερο: είχε, λέει, υποστεί και το ίδιο (το καημένο το «παιδί»!) bullying από τον κραταιό επί εποχής Mega Γιώργο Καπουτζίδη!

Τι μας λέτε, κύριε Ουγγαρέζε; Σοβαρά μιλάτε τώρα ότι η κοινωνία μας προοδεύει στο θέμα του bullying; Έχετε διαβάσει πρόσφατες έρευνες; Έχετε ενημερωθεί για τις ολοένα και αυξανόμενες απόπειρες αυτοκτονίας παιδιών; Έχετε σηκωθεί έστω και για δέκα λεπτά από τον τηλεοπτικό σας θώκο για να μιλήσετε με κάποιο θύμα; Έχετε καταλάβει τι επικρατεί σε σχολεία και γειτονιές που οι προβολείς των “show” σας δεν καταδέχτηκαν ποτέ να φωτίσουν; Ω, με συγχωρείτε! Δεν σας άρεσε το μέσον από το οποίο ο κύριος Καπουτζίδης επέλεξε να μιλήσει για το bullying! Σ' ένα ελαφρύ, σαν σαπουνόφουσκα show συμμετέχει. Δεν κάνει βαριά δημοσιογραφία σαν κι εσάς! Ένας κωμικός σεναριογράφος είναι. Δεν διαθέτει το φλεγματικό χιούμορ για το οποίο διακρίνεστε! Τον τίτλο του απλού ηθοποιού κατέχει, άλλωστε, όχι του σχολιαστή της ζωής των άλλων...

Συγχωρέστε με ξανά! Δεν γνώριζα ότι υπήρξατε “θύμα” του κυρίου Καπουτζίδη επί εποχής Mega, όταν τόλμησε (!) να τηλεφωνήσει σε διευθυντάδες και καναλάρχες, επειδή ανήμερα της παγκόσμιας ημέρας κατά του bullying αποφασίσατε να καλέσετε στην εκπομπή σας πρόσωπο που σιχαίνεται τις “αδερφάρες” κι έχει απευθυνθεί στον κ. Καπουτζίδη μετά της φράσης “Όξω π@@στη κι άσχημε...”. Τώρα κατάλαβα ότι το παραλήρημά σας έγκειται αποκλειστικά στο προσωπικό “τραυματικό” σας βίωμα που _ για να είμαστε ειλικρινείς _ από μεγαλοψυχία του Καπουτζίδη δε μεταμορφώθηκε τότε σε απόλυση. Ναι. Είναι μεγαλόψυχος ο κύριος Καπουτζίδης. Όχι μόνο επειδή καθρεφτίζεται στο βλέμμα του. Ούτε επειδή το “φώναξε” προχθές μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατές. Είναι μεγαλόψυχος διότι δεν υποχρεώθηκε ποτέ να χτυπήσει παλαμάκια. Βλέπετε, σε αντίθεση με εσάς, είναι πάντα ο μεγάλος τους αποδέκτης...