Διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ένας ακόμη καιροσκοπισμός;

Στη σύγχρονη εποχή, ανάλογη εμβληματική διεκδίκηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εξ ίσου προεκλογικά επιστρατεύεται, είναι η Διεκδίκηση των Πολεμικών επανορθώσεων από τη Γερμανία.
Είναι, πράγματι, ένας πολύ ευγενής στόχος, αλλά η ανακίνησή του σήμερα από την παρούσα κυβέρνηση εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους.

Δεν θα σταθώ στην ιστορία του ζητήματος. Η καταστροφή της Πατρίδας μας κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, και την Κατοχή είναι γνωστή. Δεν είναι μόνο οι σφαγές, οι εκτελέσεις, οι θάνατοι από την πείνα και τις ασθένειες. Η Ελλάδα απώλεσε το 75% από ό,τι είχε κατορθώσει να δημιουργήσει σε 120 έτη ελευθέρου βίου.

Με την απόφαση της 29.5.2014 από τον τότε Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα (ΑΔΑ: ΒΙΙΨΗ-901) με θέμα: «Σύσταση, συγκρότηση και ορισμός μελών Ειδικής Επιτροπής για τον προσδιορισμό τυχόν ποσού αξιώσεων του Ελληνικού Δημοσίου από τις γερμανικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο» συγκροτήθηκε ομάδα εργασίας του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με επικεφαλής τον πρ. Πρόεδρο του ΓΛΚ κ. Καρακούση. Με το από 31.12.2014 πόρισμα της ομάδας εργασίας του ΓΛΚ η ζημία της Χώρας επιμετράται σε ποσά 286 δισ. ευρώ, βάσει αρχειακών στοιχείων, ή 309 δισ., βάσει διεθνών συνθηκών, το μέγεθος της καταστροφής. Εξ αυτών το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο αποτιμάται σε ποσό 11 δισ. ευρώ.

Σε αυτά πρέπει να προστεθεί το σχετικό ποσό, που εκκρεμεί για την αποζημίωση των θυμάτων της θηριωδίας (Δίστομο, Καλάβρυτα, Χορτιάτης, Κάνδνος και άλλα 1.770 κατεστραμμένα χωριά και πόλεις), και το ανεξόφλητο παθητικό της Γερμανίας δυνάμει του καπνικού αντιπραγματιστικού εμπορίου (κλήριγκ), της περιόδου 1930-1940, το οποίο εκτιμάται σε ποσό περίπου ίσο με το 1/6 περίπου του κατοχικού δανείου. Στο πόρισμα της ομάδας εργασίας του ΓΛΚ, αναφέρεται ότι για το Ελληνογερμανικό Κληριγκ της δεκαετίας του 1930 υπάρχει χωριστό σωζώμενο αρχείο αποτελούμενο από 751 χαρτόδετους τόμους, η αξιολόγηση του οποίου δεν ζητήθηκε.

Το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής, του 2016 υιοθετεί πλήρως αυτή την αποτίμηση. Υιοθετεί όμως και το πόρισμα της επιτροπής του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, το οποίο στις αρχές του 2014 είχε επιστρέψει ως αλυσιτελές ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, ενημερώνοντας τον Μανώλη Γλέζο. Το πόρισμα αυτό αφήνει κενά της στο ζήτημα της δικαστικής επιδίωξης της απαίτησης, ακολουθώντας τη θέση ότι στην περίπτωση αυτή η Γερμανία έχει αποκλείσει την αυτόματη χωρίς συνυποσχετικό προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Ταυτόχρονα, η μνημονιακή προσήλωση της κυβέρνησης, έχει αποκλείσει την προπαγάνδιση του ζητήματος, ως ανοιχτού πολιτικού θέματος. Η τελευταία προσπάθεια πολιτικής επικοινωνίας του ζητήματος είναι το βίντεο διάρκειας 59 δευτερολέπτων που είχε δημιουργηθεί με χορηγία του ΥΕΘΑ, με ενέργειες του τότε ΑΝΥΕΘΑ Κώστα Ήσυχου, που προβλήθηκε στο Μετρό, και έκανε διεθνή εντύπωση.

Το ζήτημα έχει παγώσει και η πολιτική γραμμή, που εκφράζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είναι ότι θα διεκδικήσουμε τις Επανορθώσεις και το Κατοχικό Δάνειο σε συνεννόηση με τη Γερμανία.

Συγχωρείστε με, αλλά μετά από τόσα χρόνια στη δικηγορία δεν γνωρίζω ούτε ένα οφειλέτη που να έδωσε στο δανειστή του τη συγκατάθεσή του να στραφεί εναντίον του στα Δικαστήρια, ή αλλού.

Αυτή τη στιγμή, οι κυβερνώσες ελίτ της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ επιθυμούν να δώσουν χρόνο στον κ. Αλέξη Τσίπρα. Όχι μόνο για να κλείσει τα οικονομικά ζητήματα του «Ελληνικού ζητήματος» προς όφελός τους. Αλλά και για να κλείσει και τις γεωπολιτικές εκκρεμότητες που τους απασχολούν και στο Κυπριακό και στις Ελληνο-Αλβανικές διαφορές, κατά το υπόδειγμα της καταστροφικής συμφωνίας των Πρεσπών.

Ο κ. Τσίπρας χρειάζεται και χρήματα. Για να υποστηρίξει και την «εκτός μνημονίου» χρηματοδότηση των αναγκών της Διοίκησής του, αλλά και για να δει τι θα κάνει με τις Τράπεζές του. Για να τα βρει, μπορεί μέχρι και τις Γερμανικές Επανορθώσεις να θυσιάσει.

Κατά την επίσκεψη του ο κ. Σταϊνμάγιερ, δέχθηκε ότι μπορεί να βρεθεί επίλυση του ζητήματος στα πλαίσια του «Διεθνούς Δικαίου» που αποδέχονται και οι δύο χώρες. Αυτό μάλλον μεταφράζεται τι είναι διατεθειμένη να δεχθεί να δώσει η Γερμανία.

Η Γερμανία, ως τελευταία γραμμή άμυνας, έχει το ενδεχόμενο να δώσει ποσό ανάλογο με εκείνο που περιλαμβάνεται στο περίφημο σημείωμα, το οποίο όπως αναφέρει ο κ. Χάγκεν Φλάισερ, φέρεται ότι έδωσε, πριν φύγει στις 1210.1944, ο επιτετραμμένος του Ράιχ κ. Άλτεμπουργκ στον δοσίλογο πρωθυπουργό Ράλλη και περιορίζει το ποσό του αναγκαστικού κατοχικού δανείου σε 292 εκατ. RM (μάρκα του Ράιχ). Ο υπολογισμός σύμφωνα με τα στοιχεία της εφημερίδας Die Welt, που δημοσιεύτηκαν την άνοιξη του 2015 είχε γίνει ήδη από την άνοιξη του 1943 από τις υπηρεσίες του Ράιχ, με σκοπό να μετριαστούν οι πιθανολογούμενες επανορθωτικές αξιώσεις της Ελλάδας, αν η Γερμανία έχανε τον πόλεμο, και περιέχεται στα Γερμανικά Ομοσπονδιακά Αρχεία με αριθμούς R27320 Νο 120.

Η φημολογία περί των 9-11 δισ. που «διατίθεται» να καταβάλει η Γερμανία, δεν είναι καινούργια. To ποσό των 292 εκατ. RM του 1944 αντιστοιχεί σήμερα σε 10 δισ. ευρώ. Η τακτική αυτή έχει αρχίσει από το 2013 μετά τη δημοσίευση άρθρου από τη βραβευμένη με Πούλιτζερ Αμερικανίδα δημοσιογράφο Suzanne Daley στους New York Times, την 5η Οκτ. 2013, με τίτλο με τίτλο «As Germans Push Austerity, Greeks Press Nazi-Era Claims». Ακολούθησε διαρροή της γερμανικής κυβέρνησης στο πρακτορείο United Press International στις 6 Οκτωβρίου 2013, ότι οι Γερμανοί είχαν τη διάθεση να καταβάλλουν ως «πακέτο» για να διευθετηθεί το όλο Ελληνογερμανικό ζήτημα, ποσό από 9-11 δισ. ευρώ.

Διεκδικούμε τις Επανορθώσεις επειδή αποκρούουμε το ναζισμό ως ολότητα, δηλαδή και ως απεχθές και ακραία βάρβαρο οικονομικοπολιτικό σύστημα, και όχι ως μία θολή περιστασιακή, βίαια και εγκληματική συσσωμάτωση. Η λήθη, δηλαδή η άρνηση της ιστορικής Αλήθειας δεν είναι παράγοντας συμφιλίωσης, αλλά επιβράβευση του αμοραλισμού και της ασυδοσίας που, κατά μαθηματική βεβαιότητα, θα οδηγήσει στην επανάληψη της θηριωδίας, παρά την επίπλαστη δυνατότητα συνύπαρξης που πρόσκαιρα δημιουργεί. Οι Γερμανικές Επανορθώσεις είναι ολότητα και έτσι μετρήθηκαν. Το κατοχικό δάνειο, δεν είναι άλλο ένα δάνειο, ούτε οι Γερμανοί μας το ζήτησαν ειρηνικά, ούτε αυτοί που το πήραν δια της βίας είχαν έλθει στην πατρίδα μας ως τουρίστες.

Η αποπολιτικοποίηση των αξιώσεων, που αφαιρεί την πολιτική δικαιολόγηση και την ηθική νομιμοποίησή τους, τείνει εν τέλει στην αποφόρτιση του ναζισμού από το βάρος της απαξίας του, και την έγκριση των εγκλημάτων του. Αυτό λέγεται νεοναζισμός.
Εκεί κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι, με τους σημερινούς φαιδρούς χειρισμούς της Κυβέρνησης, να ευτελιστεί το ζήτημα και η διεκδίκηση να εκπέσει στο επίπεδο που χλευάζουν οι Γερμανοί, ότι δηλαδή οι «Γερμανικές Επανορθώσεις είναι για τους Έλληνες, ό,τι τα σκονισμένα παλαιά τεφτέρια για τους ανατολίτες εμπόρους, που τα ξεσκονίζουν όποτε μπατιρίσουν μήπως εκβιάσουν για κανένα δανειάκι».
Δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας σοβαρός Έλληνας που να είναι διατεθειμένος να επιτρέψει αυτή την τεράστια ηθική ήττα της Χώρας.

* Ο Σαράντος Θεοδωρόπουλος είναι δικηγόρος, στέλεχος της Λαϊκής Ενότητας  και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου για τη Διεκδίκηση των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.