Ποιοι «κατασπάραξαν» τον Λαφαζάνη - Γιατί αποχωρώ από την Λαϊκή Ενότητα

Η παραίτησή μου

Προς
το Σύντροφο Παναγιώτη Κατίκα,
δρώντα συντονιστή με την παράκληση να τη γνωστοποιήσει στους  Συντρόφους της Κεντρικής Επιτροπής του Αριστερού Ρεύματος

Σύντροφοι,
Αναγκάζομαι  να  επικοινωνήσω μαζί σας με αυτό τον άκομψο, αντικειμενικά,  τρόπο, αφού θα λείψω πρώτη φορά από τη δουλειά της Κεντρικής Επιτροπής, της πιο κρίσιμης, κωλυόμενος ως  δικαστικός αντιπρόσωπος στην Κεφαλονιά.

Θα ήθελα να τοποθετηθώ δημόσια κοιτώντας σας και κοιτώντας με στα μάτια, όπως γινόταν μέχρι σήμερα.  

Θέλω  να  σας  ευχαριστήσω όλους και όλες για όσα ζήσαμε μαζί τα τελευταία 4 χρόνια. Ήρθα κοντά σας, όπως είπα και στην ιδρυτική σύσκεψη του Αριστερού Ρεύματος κυρίως λόγω της αξιοπρέπειας και της σοβαρότητας που δείξατε το 2015. Πριν δεν ήξερα κανένα σας. Σας αγάπησα όλους και σας σέβομαι και σας εκτιμώ. Είστε η γενιά του “ΟΧΙ” , οι σημαιοφόροι ενός αγώνα ήθους και εντιμότητας.

Δυστυχώς, τα τελευταία γεγονότα που ακολούθησαν  τη μεγάλη ήττα της 26ης Μαΐου,  και όχι η ήττα, με  έχουν κάνει  να  να απογοητευτώ και να αναστοχαστώ.

Ευχαριστώ τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου, της Γραμματείας που λέμε, που μου επέτρεψαν να τοποθετηθώ εκτενώς και να εκφράσω τους προβληματισμούς μου κυρίως  για τον τρόπο που “σκύμνοι ωρυόμενοι” κατασπάραξαν, το κατ΄αυτούς “κεφάλαιο της Αριστεράς” τον κατ΄εμένα υπέροχο Άνθρωπο, Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Σύντροφοι είναι αξιοκατάκριτος ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτή η αποδόμηση του Λαφαζάνη, όχι διότι στερείται επί μέρους βασίμων λόγων, αλλά διότι ως ολότητα είναι κακόπιστος. Κανείς δεν είχε  εκφράσει με παρρησία αντιρρήσεις  εναντια στο Λαφαζάνη ενώπιος ενωπίω, πριν την πτώση του. Ακόμη και οι αντίθετες απόψεις δεν κατέληγαν ποτέ σε αντιπαραθετικές ψηφοφορίες ή τροπολογίες. Άρα, τώρα οι όποιες  αναλύσεις εκφέρονται σε λάθος χρόνο, ό,τι και να παρουσιάζουν είναι άκαιρες, τουλάχιστον, άρα αντικειμενικά αβάσιμες. Όποιος δεν μιλήσει την κατάλληλη ώρα, πρέπει να σιωπά για πάντα.

Σχηματίζεται  μια  πλειοψηφική άποψη να καθαιρεθεί ατιμωτικά ενώπιον της Κεντρικής Επιτροπής ο Λαφαζάνης και να αναλάβει μια Τρόικα. Σύντροφοι ο Λαφαζάνης έχει παραιτηθεί ήδη αναλαμβάνοντας την ευθύνη. Γιατί πρέπει να υποστεί αυτή την ταπείνωση; Για λόγους κομμουνιστικού λατρευτικού τυπικού; Γιατί είναι τόσο εντάξει μαζί σας που σας κρατάει  και μετά από αυτές τις συμπεριφορές όρθιους, δηλώνοντας ότι θα κατέβει στις εκλογές μέχρι να δείτε τί θα κάνετε;

Ας είμαστε τουλάχιστον τόσο έντιμοι όσο οι  κόμητες των Τυδώρ, όπου ο αρχηγός των συνωμοτών με ματωμένο χέρι που έδωσε το “τελευταίο πλήγμα” στο νεκρό, συνήθως,  αυτοκράτορα  άρπαζε το σκήπτρο και έβαζε το στέμμα στο κεφάλι του. Εκεί πιθανότατα να αναφωνούσα και εγώ  “ Ο Γραμματέας απέθανε. Ζήτω ο Γραμματεύς!”. Αναμάρτητος δεν είμαι, έτσι  σε λυντσαρίσματα και σε λιθοβολισμούς δεν νομιμοποιούμαι να συμμετάσχω. Βρείτε, λοιπόν, δήμιο και εκλέξτε τον Βασιλέα, μετά την εκτέλεση, την οποία όμως να απαιτήσετε να  κάνει ο ίδιος. Εκεί, ίσως,να έχετε ελπίδα, αφού ο αδίστακτος εκλεκτός σας θα επιδείξει κάποια, έστω, αποφασιστικότητα.

Σύντροφοι εισέρχεστε σε καταστροφικές ατραπούς. Η επιτροπή που θα διαπραγματευτεί με άλλες δυνάμεις, κινδυνεύει να εκληφθεί  από τους συνομιλητές ως σχήμα ιμπρεσαρίων πλασαρίσματος  μιας γραφειοκρατικής παρέας. Θα οδηγήσει στη γελοιοποίηση των άξιων συντρόφων που επιθυμούν να την  επανδρώσουν για να περισώσουν ό,τι μπορούν.

Αλήθεια σύντροφοι δεν βλέπετε ότι συνετρίβησαν τα σχήματα μετώπων συνωστισμού γραφειοκρατιών   και  αυτοαναπαραγωγής επετηρίδων Σοφών; Και ακόμη και να λαθεύω εδώ, ποιος είναι  τρελός να βάλει στο μαγαζί του μια συντεταγμένη αντιπολίτευση με μηχανισμό, που θα βάζει όρους και βέτο  την ώρα που  παλέβει με τους όρους του 1,5 % ή του 3% να μπει στη Βουλή; Αυτό το πολιτικό λάθος το κάναμε εμείς τον Αύγουστο του 2015  και έκτοτε διδάσκεται ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Από την άλλη αν  δεν βρούμε συνομιλητή, ή μάλλον φιλάνθρωπο να μας μαζέψει στο πτωχοκομείο  του, τι θα κάνουμε ; Θα κατέβουμε στις εκλογές μόνοι μας;

Γιατί;

 Αν πάρουμε 0,2% θα γελοιοποιηθούμε, αλλά και αν πάρουμε 0,7% δεν εκτιμώ ότι θα σημάνει κάτι.

Πέρα από αυτά βλέπω να δημιουργείται μία τάση να εκφοράς ενός προγραμματικού λόγου που αποδέχεται μόνο την αντίθεση κεφαλαίου και εργασίας και μηδενίζει στην ανάλυσή του τον παράγοντα της εκτεταμένης πολιτιστικής κρίσης, σε όλη την Ευρώπη, όπου επανέρχεται το αίτημα για την εγγύηση των βασικών ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, όπου εγγυητής τους φαντάζει μόνο το λαϊκό, εθνικό, αστικό κράτος, το αίτημα για εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία έναντι της υπαγόρευσης της πολιτικής από Γερμανικό υπερκράτος των Βρυξελλών. Παραθεωρεί  μια  ολόκληρη  συζήτηση   που  συνέχει  το  δημοκρατικό πατριωτικό χώρο και  αφορά  την  ιστορικότητα του ελληνισμού,  τον  λαϊκό  πολιτισμό της Ρωμηοσύνης, την λόγια κληρονομιά  μας, ένα  αξιακό φορτίο που συνέχει  έναν  ολόκληρο  δημοκρατικό πατριωτικό κόσμο. Ένα  κόσμο που  δεν  αντιλαμβάνεται  πού  θα  πατήσει  μια  συζήτηση  χωρίς  αξίες, πνευματικά εφόδια  και  τοποθέτηση  στην πραγματικότητα. Επιδιώκει την έξοδο από την Ε.Ε.  και το ΝΑΤΟ  με επιθετική ρήξη, χωρίς να δέχεται να εκτιμήσει τα ενδεχόμενα από τις γεωπολιτικές πιέσεις που θα δεχτεί η Χώρα σε αυτό  το ενδεχόμενο, ούτε τη θέση της Χώρας στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας.     Υποχωρεί σε έναν αταξικό δικαιωματισμό, με  εκφορά λόγου και δημόσια τοποθέτηση μη διαφοριζόμενη ουσιαστικά από  εκείνη των νεοφιλελεύθερων κομμάτων. Δεν  έχει θέση για την οικογένεια, την εκπαίδευση το δημογραφικό πρόβλημα, το περιβάλλον

Υποχωρεί  σε όλα τα θέματα που ταυτίζονται με το ζήτημα της γεωπολιτικής  θέσης της Χώρας, των  δικαιωμάτων στο έδαφος, το όνομα και την την κυριαρχία υιοθετώντας  την ηττοπάθεια απέναντι στον πολιτιστικό εθνικισμό του Γκρουέφσκι, στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα του Ερντογαν και στη φαντασιακή πλεονεξία της Αλβανίας. Θεωρεί τον αριστερό πατριωτισμό ένα μύθευμα, έναν ακόμη εθνικισμό, μηδενίζοντας την Εθνική Αντίσταση και τον Άρη Βελουχιώτη.

Τον προδωμένο Αρχηγό από τη φράξια των τιποτένιων. Το Μακεδονικό τελείωσε. , όμως,  η υπεράσπιση της ιστορικής μνήμης, σχετικά με την κοινή γραφή  των ιστορικων εγχειριδίων από τα ΥΠΕΞ Βορειομακεδονίας και Ελλάδας. Εκεί θα αποκαταστήσουμε τα τους Βλάχους και τα Πηχιωνικά, τον Παύλο Μελά και τον Τέλο Άγρα απέναντι στις επερχόμενες γενιές; Γιατί αν είστε σύντροφοι με τον Γκότσε Ντέλτσεφ και τον Αποστόλ Πέτκωφ βρισκόμαστε σε άλλο σύμπαν.

Δε λαμβάνει εθνική θέση στη  “ρύθμιση” της Ελληνοαλβανικής Διαφοράς, της Ελληνοτουρκικής Διαφοράς και του Θρακικού Ζητήματος. Εκεί πού θα τοποθετηθούμε; Με την εξήγηση της ιμπεριαλιστικής Αλυσίδας που φτάνει να δικαιολογεί όλες τις διεκδικήσεις των γειτόνων μας επειδή η Ελλάδα  είναι μικροϊμπεριαλιστική Χώρα; Το μεταβατικό πρόγραμμα θα οικοδομηθεί στην Ελλάδα της Μελούνας; Εμμένει στο  ζήτημα του Εθνικού Νομίσματος, του μόνου εθνικού πράγματος που αναγνωρίζετε όλοι, ακόμη και όσοι πιστεύουν ότι το Έθνος είναι άλλο ένα μοντέρνο φαινόμενο χωρίς ιστορικότητα, που ανακύπτει με τη δημιουργία από την αστική τάξη κάθε τόπου εθνικών κρατών.

Εθνικό νόμισμα, χωρίς εθνικό κίνημα δεν μπορεί να υπάρξει. Το Ευρώ είναι κακό για την οικονομία μας γιατί  είναι σκληρό νόμισμα. Γιατί είναι νόμισμα  κατασκευασμένο από τη Γερμανική πλουτοκρατική Ελίτ, ώστε να πουλά ακριβά τα προϊόντα της βιομηχανίας της, και να μπορεί στο κορπορατικό - συντεχνιακό σύστημά της να αποδίδει και στην αριστοκρατική εργατική  τάξη της Γερμανίας  και τα τρεϊντγιουνιονιστικά σωματεία το μικρό όντως μερίδιο της αξιόλογης ποιότητας ζωής και το ασφαλές συνταξιοδοτικό σύστημα, που προϋποθέτει αποθησαυρισμό του πλούτου και όχι χρηματοδότηση της απασχόλησης.

Θυμάμαι τα πρώτα κομματικά μας ντοκουμέντα που μιλούσαν για την αντιμετώπιση της χρεωκρατίας “μέχρι και με έξοδο από το Ευρώ και την Ε.Ε.”. Στη σκληρή θέση για το νόμισμα υποχωρήσαμε για να είμαστε εξίσου ιδεολογικά καθαροί με τους συμμάχους μας.

Δεκτό είναι  κάθε νόμισμα που μπορεί να εξασφαλίσει επενδύσεις και οικονομία σχεδιασμένη ώστε να είναι ευεπίφορη σε πιέσεις από τις κρίσεις και να εξασφαλίζει ποιότητα ζωής στον εργαζόμενο. Στο συνέδριο στη θέση για το εθνικό νόμισμα είχα ψηφίσει λευκό, γιατί  αν η Χώρα έχει νομισματική κυριαρχία και συμμετοχή στο εκδοτικό προνόμιο ώστε να εξασφαλίζει  κάποια ρευστότητα που θα μπορεί να απαντά στο αποπληθωριστικό ή υπερπληθωριστικό φαινόμενο, από τη στιγμή που δεν είμαστε σε σοσιαλιστικό περιβάλλον με σχέσεις με σοσιαλιστικές οικονομίες,  είτε δραχμή πουμε το νόμισμα, είτε ευρώ είτε ρούβλι και ποιότητα ζωής θα μπορούμε να έχουμε, και επενδύσεις με ένταση της απασχόλησης και φθηνό  αγροτικό και τουριστικό προϊόν.

Το σύνθημα κάθε θυσία για το ευρώ είναι εξ ίσου οικονομισμός με το σύνθημα κατ΄αρχήν έξω από το Ευρώ.

Εγώ ποτέ δεν υπήρξα οικονομιστής.
Δεν σας κατηγορώ για οικονομισμό, παρατηρώ όμως  ότι η επιμονή στο θέμα του Εθνικού Νομίσματος είναι λιγότερο προγραμματική θέση, και κυρίως τρόπος διαφορισμού της  συλλογικότητάς μας από άλλες ανάλογες δημοκρατικές κινήσεις.  που τοποθετούνται  κατά του μνημονίου και της λιτότητας.

Αυτοπαγιδευτήκαμε σε αυτή τη συζήτηση που αφορά το 7% του Ελληνικού Λαού περίπου όπου ηγεμονεύει το ΚΚΕ με 4,5% και συνωστίζονται πλάι του η ΛΑ.Ε, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΕΠΑΜ με ισχνά ποσοστά.
 Εκεί τα αποτελέσματα είναι αυτά που είδαμε.

***
Βλέπω ότι δυνατότητα κοινής πορείας δεν υπάρχει. Τις διαφωνίες μου πιθανόν θα τις κρατούσα στην άκρη αν έβλεπα ότι ξεκινάει κάτι καινούργιο. Όμως, από  την εισηγητική κατεύθυνση μου δημιουργείται η αίσθηση ότι προσπαθούμε να φτιάξουμε κάτι παλιό που θα μοιάζει με καινούργιο.

Δε νομίζω ότι κάτι τέτοιο έχει νόημα.
Σας θεωρώ όλους φίλους μου και συντρόφους μου στους αγώνες για το δίκιο και την προκοπή.  
Σας εύχομαι καλή τύχη σε ότι κάνετε. Εύχομαι να ξανασυναντηθούμε στους αγώνες, στο δρόμο και στα κινήματα.
Εύχομαι ολόψυχα το λάθος να το έχω εγώ και η ζωή να με διαψεύσει.
Σύντροφοι, νομίζω ότι πρόσφερα το κατά δύναμιν  ανιδιοτελώς. Κέρδισα και από τη συλλογικότητα πολλά.
Σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας. Νομίζω ότι ανταπεξήλθα στα καθήκοντά μου και δεν σας πρόδωσα.
Η σκληρή ζωή του επιχειρείν στην οποία επιβιώνω και βιοπορίζομαι, μου επιβάλλει, για λόγους αυτοσυντήρησης, να φεύγω από μια ελλειμματική  δραστηριότητα  μετά από κάποιο όριο.

Σαν τίμιος συνέταιρος οφείλω να απολογίσω και να  κλείσω και  τον μεταξύ μας  αλληλόχρεο πολιτικό λογαριασμό. Εγώ μπορεί να πιστεύω ότι εργάστηκα ανιδιοτελώς, πάντως για να μην υπερβάλλουμε, ας συναποδεχτούμε  ο λογαριασμός αυτός  έχει τουλάχιστον  μηδενικό υπόλοιπο, και κανείς δεν διατηρεί έναντι του άλλου αξιώσεις.
Σας  αποχαιρετώ πολιτικά. Χωρίς πικρίες, χωρίς κακία και χωρίς μικροψυχία.

Υποβάλλω την παραίτησή μου από την Κ.Ε. του Αριστερού Ρεύματος και της ΛΑΕ την οποία, παρακαλώ, να κάνετε αποδεκτή.
Τη  συζήτηση για  το  δημοκρατικό  πατριωτισμό θα προσπαθήσω να την  κάνω  μέσα σε κάποιο άλλο πολιτικά υπαρκτό  χώρο, ψύχραιμα, οργανωμένα  και  με  σεβασμό, χωρίς  εξάρσεις  πατριδοκαπηλίας και  πειρασμούς  από ένα  επικίνδυνο εθνικισμό.

Ληξούρι 31.5.2019
Με συντροφικούς χαιρετισμούς


Σαράντος Θεοδωρόπουλος