Ζοφερό τοπίο

Η Μάρθα είναι 37 ετών ανύπαντρη μητέρα. Ζει με την ενιάχρονη κόρη της σε ένα τριάρι 70 τετραγωνικών που χρωστά τις τελευταίες δόσεις. Μετά από δέκα χρόνια που δούλευε σε λογιστήριο εταιρίας απολύθηκε αφού είχε φθάσει να παίρνει περί τα 1200 ευρώ το μήνα, της έφταναν για να ζει. Ένα χρόνο τώρα είναι άνεργη και είχε να πληρώνει και τις δόσεις του σπιτιού. Την βοηθούσε ο συνταξιούχος πατέρας της. Αλλά τους τελευταίους δύο μήνες έμεινε άνεργος και ο αδελφός της. Τώρα με μία σύνταξη πρέπει να ζουν τρία σπίτια. Η τράπεζα την ενοχλεί για την καθυστέρηση των δόσεων. Ξέρει ότι μπορεί να κάνει διακανονισμό αλλά ο δικηγόρος ζητά 500 ευρώ, πού να τα βρει;

Η περίπτωση της Μάρθας είναι μία από τις κυριολεκτικά δεκάδες χιλιάδες προσωπικές τραγωδίες στην χώρα τα τελευταία δύο χρόνια. Όλοι γνωρίζουμε στο περιβάλλον μας ανθρώπους που περνούν παρόμοια πράγματα. Η προσωπική τραγωδία συνυφαίνεται με την τραγωδία της χώρας, η ιστορία σε κρίσιμες καμπές συνθλίβει τις ατομικές υπάρξεις. Τί μπορούν να περιμένουν οι χιλιάδες Μάρθες που καθημερινά ανεβαίνουν τον γολγοθά τους; Ότι θα αποφασιστεί η εκταμίευση των 44 δις την Δευτέρα και μέσα στους πρώτους μήνες θα ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες-ζόμπι και θα κλείσουν και οι τρύπες του δημοσίου όπως ο ΕΟΠΥΥ. Θα μείνουν και κάτι ψιλά για τις επιχειρήσεις έναντι των οποίων το κράτος έχει κάνει στάση πληρωμών. Και λοιπόν τί έγινε; Οι ίδιοι οι επαίοντες προβλέπουν συνέχιση της ύφεσης και το 2013. Αν υπάρξει ανάσχεση στην αύξηση της ανεργίας από του χρόνου και βλέπουμε. Θα έλθουν επενδύσεις λένε οι αρμόδιοι. Οι υπεύθυνοι των τριών κομμάτων προβάλλουν ότι νοιάζονται να αρχίσει να υπάρχει απασχόληση, έστω ένας μισθός σε κάθε σπίτι, αυτό λένε με τεράστια υποκρισία και εκεί θα βασίσουν την πολιτική τους στους επόμενους μήνες για να συνεχίσουν να εξαπατούν τους ψηφοφόρους τους. Δεν έζησαν όμως ποτέ οι ίδιοι με 1000 ευρώ το μήνα. Εν τω μεταξύ θα έχουν δώσει κοψοχρονιά την χώρα. Όταν η Μάρθα θα ξαναβρει δουλειά αν καταφέρει να επιβιώσει για ένα ή δύο χρόνια με μία σύνταξη του πατέρα της για τρία σπίτια θα είναι σε κάποια επιχείρηση με το καινούργιο εργασιακό καθεστώς που φρόντισε η τρικομματική κυβέρνηση με την συμμετοχή και της δήθεν “αριστερής συνιστώσας της”. Δηλαδή 500 ευρώ άντε 700 το μήνα χωρίς εργασιακά δικαιώματα, με ακατάστατα ωράρια, με κομμένες τις αργίες και τα Σάββατα με διαρκή τον φόβο της απόλυσης χωρίς αποζημίωση. Σύμφωνα με την λογική των βουλευτών των τριών κομμάτων αν το πετύχει θα πρέπει να είναι και ικανοποιημένη. Και θα ζει σε μία χώρα που έχει περιθωριοποιήσει το κοινοβούλιό της, που οι νόμοι θα έρχονται με μορφή Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, όπου οι κρίσιμες αποφάσεις θα λαμβάνονται μεταξύ Βρυξελλών και Βερολίνου και οι πλουταπαραγωγικές πηγές της θα έχουν δοθεί προς εκμετάλλευση σε ιδιώτες και θα πρέπει να πληρώνει το νερό που πινεί και ενδεχομένως και τον αέρα που αναπνέει.