Εκβιάζεται η Δημοκρατία;

Κατ αρχήν είναι ενδιαφέρον ότι ο κ. Μιχαλολιάκος επικαλείται τη νομιμότητα την οποία τα μέλη και τα στελέχη του βάναυσα παραβίαζαν επί σειρά ετών σε πλειάδα υποθέσεων που είναι πλέον στην Δικαιοσύνη. Ακολούθως είναι ενθαρρυντικό ότι μετά από τρία χρόνια αλαζονικής συμπεριφοράς και δημόσιας επίδειξης ισχύος βρίσκεται σε άμυνα. Δεν ήταν ανάγκη να το πει ο κ. Μιχαλολιάκος αυτό.

Είναι εμφανές ότι από την στιγμή που η Χρυσή Αυγή αντιμετωπίζεται σαν εγκληματική οργάνωση ο περισσότερος κόσμος ακόμη και εκείνοι που την έβλεπαν με συμπάθεια την εγκαταλείπουν. Μπορεί να αντιπαρέλθει ο μέσος πολίτης τον φασιστικό της χαρακτήρα όχι όμως και να συνταχθεί με μαχαιροβγάλτες που σκοτώνουν εν ψυχρώ στη μέση του δρόμου. Είναι εμφανές λοιπόν ότι η κατάρρευση της Χρυσής Αυγής προκαλεί πανικό στην ηγεσία της που κάνει έναν εκβιασμό προσπαθώντας να διαπραγματευτεί. Τί όμως να διαπραγματευτεί και με ποιόν;

Μέχρι στιγμής το μόνο βέβαιο είναι ότι αρκετά μέλη της Χρυσής Αυγής εμπλέκονται σε παρανομίες. Αυτά όμως είναι μικρά ψάρια και είναι αμφίβολο αν ο κ. Μιχαλολιάκος θυσιάσει την κοινοβουλευτική του παρουσία για αυτούς. Υπάρχει όμως η φήμη ότι από την έρευνα των διωκτικών αρχών που είναι σε εξέλιξη θα προκύψουν στοιχεία που θα εμπλέκουν κάποιους από τους βουλευτές του και κυρίως ότι με βάση τα στοιχεία θα χαρακτηριστεί ολόκληρο το κόμμα του εγκληματική οργάνωση και θα ακολουθήσουν αθρώες συλλήψεις και πλήρης διάλυση. Αυτό προσπαθεί να αποτρέψει η ηγεσία της Χρυσής Αυγής εκβιάζοντας με πολιτική αποσταθεροποίηση μέσω εκλογών.

Δηλαδή ζητά από την κυβέρνηση να μην προχωρήσει τις έρευνες πέρα από ένα σημείο. Μόνο που οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές όταν κάνουν έρευνα ούτε συζητούν ούτε διαπραγματεύονται, υποχρεούνται να φθάσουν την έρευνα μέχρι το τέλος. Όσο για την κυβέρνηση ακόμη  κι αν σκεπτόταν μία πιο διαλλακτική στάση υπακούοντας σε πολιτικές σκοπιμότητες από την στιγμή που ασκήθηκε ο εκβιασμός είναι υποχρεωμένη να εξαντλήσει την αυστηρότητά της. Άλλως θα είναι εκτεθειμένη.