Δημοσιογραφία και πολιτική

Στην δημοκρατία βέβαια υπάρχουν και πολλά άλλα δικαιώματα και θεμελιώδεις αρχές που στους ζοφερούς καιρούς του μνημονίου έχουν καταργηθεί και είναι μάλλον υποκριτικό να επικαλούνται επιλεκτικά ένα δημοκρατικό δικαίωμα πρόσωπα ή φορείς που έστω και σιωπηρά συναινούν στην κατάργηση των πιο βασικών αρχών της. Αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση.

Ως προς την προσωπική φιλοδοξία όμως να εκτεθούν θα μπορούσε να πει κανείς ουδείς ψόγος. Την Πέμπτη το βράδυ στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ η κα Σπυράκη ήταν απέναντι από έναν άλλο δημοσιογράφο τον κ. Γιώργο Κυρίτση που κατεβαίνει στις ευρωεκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Κυρίτσης είναι γνωστός στον χώρο και με την κα Σπυράκη κάλυπταν παλαιότερα το ίδιο ρεπορτάζ της ΝΔ. Γιατί λοιπόν θα πει κανείς ένας δημοσιογράφος μπορεί να πολιτεύεται με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά όχι με τη ΝΔ, είναι πιο ίσοι οι αριστεροί δημοσιογράφοι από τους άλους; Ή περισσότερο γιατί όχι να φτιάξει δικό του κόμμα;  

Υπάρχει μία λεπτομέρεια. Όποιο αντικείμενο κι αν κάλυπτε πχ ο κ. Κυρίτσης ή σε όποιο Μέσο Ενημέρωσης κι αν δούλευε είχε δηλωμένη πολιτική ταυτότητα, ήταν Αριστερός και μέλος ή στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αναγνώστες του ή ακροατές του γνώριζαν ότι η προσέγγισή του περνούσε μέσα από την ιδεολογική του άποψη και την πολιτική του κόμματός του. Και μπορούσαν να τον κρίνουν, να είναι πιο δύσπιστοι ενδεχομένως ή να τον απορρίπτουν σαν “συριζαίο”. Η κα Σπυράκη όμως είχε δηλωμένη πολιτική ταυτότητα; Ή ήταν “αντικειμενική και ανεξάρτητη” δημοσιογράφος και η πολιτική γραμμή που διαπερνούσε τα ρεπορτάζ της είχε το άλλοθι της αντικειμενικότητας. Θα ήταν το ίδιο πειστική αν όπως ο κ. Κυρίτσης είχε δηλώσει ότι συμφωνεί με τις βασικές απόψεις της ΝΔ και ενδέχεται να πολιτευθεί υπό την ομπρέλα της; Το κόμμα το οποίο την επέλεξε γιατί της έκανε την πρόταση;

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο κ. Γιώργος Κύρτσος ο οποίος επίσης είναι στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ. Γνωστός δημοσιογράφος και εκδότης στον ευρύτερο χώρο της Δεξιάς το 2012 ανέλαβε εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ για να προσδώσει φιλελεύθερο λούστρο στο κόμμα του κ. Καρατζαφέρη. Οι ταυτότητες και των δύο ήταν δηλωμένες, ο κ. Κύρτσος δεν έκανε ποτέ “αντικειμένική και ανεξάρτητη δημοσιογραφία” την πολιτική του άποψη κατέθετε. Το εγχείρημά τους πάντως το 2012 απέτυχε και ο ΛΑΟΣ έμεινε εκτός Βουλής.

Το πράγμα γίνεται πιο δύσκολο και πιο περίπλοκο με το “Ποτάμι” του κ. Σταύρου Θεοδωράκη.  Μπορεί ένας δήθεν “εναλλακτικός” δημοσιογράφος που έδινε την εντύπωση ότι κινείται στις παρυφές της Αριστεράς -όπως άλλωστε και ο ίδιος επικαλείται- να δημιουργεί έναν πολιτικό φορέα-στήριγμα ενός συστήματος που καταρρέει; Ή μήπως το κόμμα του που έχει αποδεχθεί τις βασικές κατευθύνσεις της συνολικής οικονομικής και κοινωνικής αναδιάρθρωσης που υπαγορεύουν χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση τα τελευταία τέσσερα χρόνια τα μνημόνια δεν είναι συστημικό;

Φυσικά οι δημοσιογράφοι είναι πολίτες και έχουν κάθε δικαιώμα να ασχολούνται πιο ενεργά με την πολιτική και ενίοτε να εκλέγονται ή να γίνονται υπουργοί. Το αντίθετο θα ήταν παραλογισμός. Όμως οι ταυτότητες θα πρέπει να είναι δηλωμένες και ξεκάθαρες από πρόσωπα που παίζουν ρόλο -μικρό ή μεγάλο- στην διαχείριση της κοινής γνώμης και χρησιμοποιούν την τεράστια δύναμη των Μέσων Ενημέρωσης. Για την αξιοπιστία και της δημοσιογραφίας και της πολιτικής.