Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν

Η Τουρκία προκαλεί στο Αιγαίο προσπαθώντας να δημιουργήσει de facto καταστάσεις.
Η Ν.Δ το θεωρεί πρώτης τάξεως ευκαρία να επιτεθεί στην κυβέρνηση και η κυβέρνηση αντί να αντιμετωπίσει το θέμα εθνικά , σηκώνει το γάντι και επιτίθεται. Ημείς άδομεν.

Το ίδιο και με τη Νοβάρτις. Η κυβέρνηση ξέρει εκ των προτέρων ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο σκάνδαλο και η Αξιωματική Αντιπολίτευση ότι όλα αυτά είναι συνομωσία. Η μία πλευρά ρίχνει βροχή αποκαλύψεων και η άλλη απαντάει με μηνύσεις.

Είναι σαφές ότι έτσι δεν μπορούμε να λύσουμε ούτε τα εθνικά μας θέματα αλλά ούτε και να διερευνήσουμε ένα σκάνδαλο. 

Βισκόμαστε και πάλι μπροστά σ ένα μεγάλο διχασμό. Ημείς άδομεν.
Φαίνεται ότι κανείς απο τους πρωταγωνιστές δεν έχει διδαχθεί απο τα λάθη του παρελθόντος.
 Μπορεί μια χώρα με διαλυμένη οικονομία  και πεσμένο ηθικό να αντιμετωπίσει τόσο μεγάλα προβλήματα? Μπορεί να αναπτυχθεί μία χώρα τόσο βαριά τραυματισμένη όταν έχει να αντιμετωπίσει τους τσαμπουκάδες ενός σουλτάνου και  τον ρουκετοπόλεμο μεταξύ πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αλλά  στην πολιτική σκηνή της χώρας δεν υπάρχουν μόνο αυτοί οι δύο. Ειναι και ένας λαός που φωνάζει «φτάνει πιά» βλέποντας να κινδυνεύει απο το νέο διχασμό και ζητάει από δυνάμεις της λογικής να τους σταματήσουν.

Και ποιός μπορεί να τους σταματήσει? Η προσωπική μου άποψη το Κίνημα της Αλλαγής. Ομως για να γίνει αυτό, το νέο κόμμα , το όνομα του οποίου θα κριθεί στο επόμενο συνέδριο , πρέπει να αλλάξει πολλά. 

- Να γίνει ριζοσπατικό . Να τολμάει και όχι να στρογγυλεύει τις θέσεις του θέλοντας  να μην ενοχλεί κανέναν

- Να έχει ώς στρατηγική να ηγεμονεύσει στον προοδευτικό πόλο καί όχι να γίνεται συμπλήρωμα κάποιου κόμματος.

- Να πρωταγωνιστεί και να δημιουργεί και όχι να ακολουθεί την πολιτική αντζέντα.
Οι ισορροπίες τις οποίες επιχειρεί να κρατήσει μάλλον επιδεινώνουν παρά λύνουν τα προβλήματα. Δεν μπορεί σ αυτόν τον χώρο που αρχίζει απο το προοδευτικό κέντρο και φτάνει στην Ανανεωτική Αριστερά να είναι όλοι ικανοποιημένοι.

Εύχομαι το συνέδριο να τα λύσει όλα αυτά , να χαράξει μιά νέα ριζοσπαστική πολιτική που θα εκφράζει και θα αντανακλά τις ανάγκες της κοινωνίας και θα  δημιοργήσει το νέο δυναμικό κόμμα που θα παρεμβαίνει, θα ηγεμονεύει  και όχι απλώς θα παρακολουθεί τις εξελίξεις.
Ομως όπως λέει ο λαός για να κάνεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις και αυγά. Η ηγεσία του νέου κόμματος πρέπει να τολμήσει . Εαν δεν τα καταφέρει  οι συνέπειες του διχασμού που αναπαράγουν τα δύο κόμματα θα είναι καταστροφικές. Και το ίδιο το κόμμα που πρέπει και μπορεί ανανεωμένο να εκφράσει τη μεγάλη προοδευτική παράταξη, θα βρεθεί στο περιθώριο.