Εμβολιασμοί θερινής νυκτός

Είναι βέβαιο ότι πολλοί θυμούνται το περυσινό καλοκαίρι – και σίγουρα, το θυμούνται οι αρμόδιοι. Διότι μετά ήλθε το φθινόπωρο – και η επιδημία μπήκε στην καθημερινότητά μας: Το δεύτερο lockdown ήλθε στις αρχές Νοεμβρίου, τα κρούσματα εκτοξεύθηκαν, όπως και οι θάνατοι, το ΕΣΥ πιέστηκε όσο ποτέ, οι υπάλληλοι στο λιανεμπόριο και στην εστίαση ξέχασαν πως είναι να δουλεύεις.

Σήμερα, τα πράγματα είναι και πάλι διαφορετικά: τα κρούσματα μειώνονται, όπως και οι εισαγωγές στα νοσοκομεία, αλλά και ο ημερήσιος αριθμός των νεκρών από την επιδημία. Όμως, όλα αυτά που μαθαίνουμε από το εξωτερικό, από χώρες που φάνηκε για λίγο να έχουν λύσει το πρόβλημα του κορωνοϊού, καθιστούν θολές όλες τις προβλέψεις για το φθινόπωρο.

Το σημερινό πρόβλημα είναι οι μεταλλάξεις: οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι οι πρώτες ήταν 50% πιο μεταδοτικές από τον αρχικό ιό – που δημιουργήθηκε όταν ο παγκολίνος που καταναλώθηκε σε μία υπαίθρια αγορά της Ουχάν είχε καταβροχθίσει μία μολυσμένη νυχτερίδα , σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή που φαντάζει πια πολύ αθώα για να είναι αληθινή – και οι δευτερότριτες είναι άλλο ένα 50% πιο μεταδοτικές.

Φτάσαμε ήδη στο 100% αύξησης της μεταδοτικότητας μέσα σε μερικούς μήνες και χώρες που θεωρήθηκαν πρότυπα, όπως η Βρετανία και το Ισραήλ, το ξανασκέφτονται για την άρση των περιορισμών, μιας και τα κρούσματα ανεβαίνουν και πάλι.

Η χώρα μας δεν έχει την πολυτέλεια της Γερμανίας, που ακόμα και εν μέσω ύφεσης της επιδημίας επιδιώκει την διατήρηση – και επαύξηση – των εμποδίων στις «μη απαραίτητες», δηλαδή τις τουριστικές, μετακινήσεις από χώρα σε χώρα: η γερμανική οικονομία δεν στηρίζεται στον τουρισμό, όπως η δική μας , αλλά πέρα από αυτό, η Άνγκελα Μέρκελ δεν επρόκειτο να αφήσει αναπάντητη την βρετανική πρόκληση, να καταστήσει την Πορτογαλία μοναδική χώρα της Ένωσης την οποία μπορούν να επισκεφθούν οι Βρετανοί τουρίστες – άντε και την Μάλτα – χωρίς να χρειάζεται να μπουν σε καραντίνα όταν επιστρέψουν στη χώρα τους. Καραντίνα αυτοί; Καραντίνα κι εμείς – και όταν οι Γερμανοί λένε «εμείς», εννοούν ολόκληρη την Ενωμένη Ευρώπη.

Εμείς πάλι, εξακολουθούμε να προσβλέπουμε στους Άγγλους, στους Σκωτσέζους, στους Ουαλλούς και στους Ιρλανδούς, προκειμένου να ρεφάρουμε για την περυσινή καταστροφή. Έτσι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν είδε τον Μπόρις Τζόνσον, είπε και δημόσια ότι αυτό που ζητάμε είναι να μας βάλουν στην «πράσινη» λίστα τους, έστω κι αν υπήρχαν τα σημάδια ότι η λεγόμενη «ινδική» μετάλλαξη αλλάζει το «παιχνίδι» της πανδημίας στη Βρετανία.

Το ερώτημα κατά πόσον μας συμφέρει μακροπρόθεσμα να έλθουν στην Ελλάδα οι Βρετανοί τουρίστες – το οποίο ακούγεται εύλογο αυτή τη στιγμή – μάλλον δεν θα έχει ιδιαίτερο νόημα στα τέλη του καλοκαιριού, εφόσον οι ειδικοί αποδειχθούν σωστοί και η συγκεκριμένη μετάλλαξη αποδειχθεί καθοριστική για την διατήρηση της πανδημίας: αν όλη η οικουμένη υποφέρει τότε από την συγκεκριμένη παραλλαγή του ιού, γιατί να αποκλείσουμε τους Βρετανούς; Que sera, sera, whatever will be, will be…

Υπάρχει ωστόσο ένα μεγάλο «αλλά», που αλλάζει τα πάντα σε σχέση με το περυσινό καλοκαίρι: τότε, τα εμβόλια ήταν μία μάλλον μακρινή προσδοκία, ενώ σήμερα είναι πραγματικότητα.
Εν ολίγοις, είναι πια στο χέρι μας να αλλάξει η συλλογική μας μοίρα. Δεν καλούμαστε τόσο να κρατάμε τις αποστάσεις και να φοράμε μάσκα, να πλένουμε τα χέρια και να σκορπίζουμε παντού απολυμαντικό, όσο κι αν για ένα κομμάτι της κοινωνίας, όλα αυτά έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας. Το ζητούμενο σήμερα είναι ο εμβολιασμός. Και εκεί αρχίζουν να υπάρχουν διαφοροποιήσεις από νομό σε νομό…

Αίφνης, ο νομός του Ηρακλείου Κρήτης – μία περιοχή από τις πλέον τουριστικές της χώρας – υπολείπεται σημαντικά από τον μέσο όρο της επικράτειας, σε ό,τι αφορά τους εμβολιασμούς. Τι συνεπάγεται αυτό; Το ανάποδο από εκείνο που συμβαίνει με την Κύθνο και την Σίφνο, όπως και άλλα νησιά, όπου σχεδόν το 100% των κατοίκων έσπευσαν να εμβολιαστούν: κακή φήμη, σε μία συγκυρία που οι πάντες θέλουν την ελευθερία τους, αλλά σε ένα προστατευμένο περιβάλλον.

Φυσικά, ο εμβολιασμός δεν μπορεί να γίνει υποχρεωτικός – πλην των αυτονόητων εξαιρέσεων. Όμως, ούτε η – κατά τα άλλα δικαιολογημένη – φοβία που προέκυψε από μία σπάνια παρενέργεια, που οδήγησε στον θάνατο μία νέα γυναίκα, μπορεί να είναι η δικαιολογία για να μένει πίσω μία ολόκληρη περιοχή, που στηρίζει σε μεγάλο βαθμό την επιβίωσή της στον τουρισμό: ούτως ή άλλως, εμβόλιο για την φτώχεια δεν πρόκειται να βρεθεί – ούτε και φάρμακο…