Οι αρνητές, ο Πολάκης και το τσιπάκι με το 5G

Δεν είναι πλειοψηφία οι αρνητές στη χώρα μας – όπως δεν είναι και πουθενά αλλού στον Κόσμο. Ωστόσο, το πρόβλημα που δημιουργούν αφορά -πέρα από τους εαυτούς τους- το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνον με την επιδημία.

Τηρουμένων των αναλογιών, οι αρνητές είναι οι νέοι «αγανακτισμένοι» - και δεν θα αργήσει η ώρα που κάποιος θα θελήσει να τους οργανώσει πολιτικά: όπως το 2011 πολλοί άνθρωποι ήταν απολύτως πεισμένοι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έβαλε με σχέδιο την Ελλάδα στα Μνημόνια – εξηγούσαν μάλιστα με λεπτομέρειες το σχέδιο με τα CDS, από τα οποία τάχα θα πλούτιζε η οικογένειά του και όσοι άλλοι ήταν στο κόλπο – έτσι και τώρα αρκετοί θεωρούν πολύ λογικό να πιστεύουν ακράδαντα ότι η Άνγκελα Μέρκελ έχει κάνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη πλασιέ των συμφερόντων της τουρκοκρατούμενης BioNtech, που πλασάρει χωρίς αιδώ εμβόλια με τσιπάκι.

Η αλήθεια είναι ότι οι απανωτές καραντίνες έχουν φτάσει πολύ κόσμο στα όριά του. Επίσης, η αλήθεια είναι ότι για πολλούς συμπολίτες μας, αλήθεια είναι οτιδήποτε σε απομακρύνει από την πραγματικότητα, η οποία ενίοτε είναι σκληρή. Και πως θα μπορούσε να μην είναι, σε μία εποχή πανδημίας…

Ανήκω πια στην παλιότερη γενιά – της εποχής που μπαίναμε στην ουρά στο σχολείο για να εμβολιαστούμε, χωρίς ερωτήσεις και χωρίς πολλά – πολλά. Καμία μητέρα δεν είχε εμφανιστεί να διαμαρτυρηθεί για «την διενέργεια ιατρικής πράξης στο παιδί της χωρίς την θέλησή του» και όλα τα σχετικά.

Ανήκω επίσης στη γενιά που είχε συμμαθητές με πολιομυελίτιδα – καταπληκτικά παιδιά, καθηλωμένα σε ένα καροτσάκι. Ευτυχώς, τα παιδιά μας δεν έχουν να αντιμετωπίσουν ανάλογες καταστάσεις , χάρη στα εμβόλια – αλλά αυτό δεν απασχολεί τους αρνητές. Εκείνα ήταν τα «δοκιμασμένα εμβόλια», όπως λέει και ο Παύλος Πολάκης.

Ωραία, καλά τα λέει και μπράβο του - αλλά τι ήταν τα «δοκιμασμένα εμβόλια» πριν δοκιμαστούν; Μήπως την εποχή εκείνη ήταν οι κλινικές μελέτες πιο σοβαρές, ενώ τώρα ξεσοβάρεψαν για να βγάλει πιο πολλά χρήματα ο κ. Μπουρλά;

Θα έλεγε ποτέ κανείς σε ένα παιδί να μην κάνει το εμβόλιο για την πολιομυελίτιδα , επειδή δεν ήταν «δοκιμασμένο»; Όποιος έχει δει μαθητές σε καροτσάκι, δεν θα μπορούσε να διανοηθεί κάτι τέτοιο – το δυστύχημα είναι ότι οι ασθενείς με κορωνοϊό, παλεύουν μόνοι, με συμπαραστάτες μόνον τους νοσηλευτές, πολλοί από τους οποίους αρνούνται να εμβολιαστούν.
Το κακό είναι ότι τα εμβόλια έχουν παρενέργειες. Είναι σπάνιες, αλλά υπαρκτές – και σε κάποιες περιπτώσεις, είναι θανατηφόρες. Έχω ξεχάσει για ποιο εμβόλιο είχα ρωτήσει τον γιατρό στα μαθητικά χρόνια – αλλά η απάντηση ήταν ότι πέντε άνθρωποι στο εκατομμύριο θα αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο να πεθάνουν.

Όμως, το ζήτημα με τους τωρινούς αρνητές είναι αρκετά διαφορετικό – και δεν έχει να κάνει μόνον με τον αναπόφευκτο φόβο μπροστά σε κάτι που δεν υπήρχε πριν , δηλαδή το συγκεκριμένο εμβόλιο. Αν ψάξει κανείς – όχι ενδελεχώς, τα πάντα είναι δημοσιευμένα – στα κοινωνικά δίκτυα, θα βρεθεί μπροστά σε επιθετικούς αρνητές, οι οποίοι δεν διστάζουν να θεωρούν τους ανθρώπους που εμβολιάστηκαν «υπερμεταδότες» του κορωνοϊού , προσθέτοντας ότι πρέπει να τους απαγορευτεί να βγαίνουν από το σπίτι, για να μην κολλήσουν τους ανεμβολίαστους!

Μόνον στο δημοψήφισμα του 2015 είχε επιχειρηθεί κάτι ανάλογο: οι Έλληνες είχαν κληθεί από την τότε κυβέρνηση να απαντήσουν «όχι» σε ένα ερώτημα στα αγγλικά, που υποτίθεται ότι συνόψιζε την πρόταση των δανειστών της χώρας. Το έπραξαν σε ποσοστό άνω του 60%, για να πληροφορηθούν στη συνέχεια ότι όχι μόνον δεν ίσχυε η συγκεκριμένη φράση την στιγμή της ψηφοφορίας, αλλά ότι το βροντερό «όχι» τους , απέφερε ένα ακόμα πιο σκληρό Μνημόνιο για την χώρα , το οποίο υπερψηφίστηκε στη Βουλή λίγες ημέρες αργότερα.

Σήμερα, το μοναδικό κοινοβουλευτικό κόμμα που διεκδικεί υπερηφάνως την ψήφο των αρνητών, είναι η Ελληνική Λύση του κ. Κυριάκου Βελόπουλου, ο οποίος απέφυγε να πάει ως και στην δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο, για να μην θεωρηθεί συνομιλητής των «μπολιασμένων». Όμως, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει ενιαία φωνή στην υπόθεση αυτή – όταν ο κ. Πολάκης στηρίζεται με κάθε τρόπο από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλέξης Τσίπρας ακολουθεί ένα παλιό δόγμα της οικονομικής επιστήμης – που έλεγε ότι μπορείς να πουλάς σε διαφορετικές τιμές σε δύο διαφορετικές αγορές, αρκεί να μην έχουν επικοινωνία μεταξύ τους. Άρα, μπορείς να στηρίζεις και τον εμβολιασμό και τον Πολάκη – και να θεωρείσαι και υπεύθυνος και αρνητής. Όμως, κάτι τέτοιο προφανώς δεν ισχύει σήμερα για τις αγορές, από την στιγμή που υπάρχουν τα κινητά τηλέφωνα και το Διαδίκτυο. Και προφανέστερα δεν ισχύει και στην πολιτική…